Μόνιμη επωδός των ανακοινώσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επισήμανση ότι η πρότασή του αποτελεί τη μόνη σήμερα ρεαλιστική για έξοδο απ' την κρίση «με την κοινωνία όρθια». Και πιο συγκεκριμένα, η πρόταση για «μια νέα εθνική στρατηγική με άξονες την προστασία των δημόσιων αγαθών, την ενίσχυση της εργασίας και της ανάπτυξης, το δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, τη θέσπιση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος για την αναδιανομή του πλούτου»...

Σε ποιο πλανήτη θα τα εφαρμόσει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί προφανώς δεν αναφέρεται σε τούτο εδώ και στη χώρα μας. Η στρατηγική δεν μπορεί να είναι γενικώς «εθνική», αφού σαν έθνος λογίζονται εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Αλλη είναι η στρατηγική προς όφελος των αστών και άλλη, διαμετρικά αντίθετη, προς όφελος του λαού. Περισσότερες πιθανότητες έχει να ανατείλει ο ήλιος απ' τη Δύση παρά να εφαρμοστεί μια πολιτική που θα ικανοποιεί τους πάντες. Και τα μονοπώλια που θέλουν να βγάλουν κι απ' τη μύγα ξίγκι και την ΕΕ η στρατηγική της οποίας υπηρετεί τα συμφέροντά τους και που ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει κορόνα στο κεφάλι του και το λαό που έχει δικαίωμα να ζει μια ζωή με αξιοπρέπεια, να μπορεί να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες του. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με το ρεαλισμό. Περιγράφει μια ουτοπία, αποπροσανατολίζει το λαό, υπονομεύει τους αγώνες του ενάντια στα μονοπώλια, μονόδρομος για να μπει φρένο στην πολιτική που του κάνει τη ζωή κόλαση, να έχει και κάποιες κατακτήσεις.