Καμία έκπληξη δεν προκαλούν οι κοινότοπες και κούφιες διαπιστώσεις στην ανακοίνωση που εξέδωσε η ΓΣΕΕ με αφορμή την δημοσίευση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ για αύξηση της ανεργίας στο 22,5% τον Απρίλη. Οι γενικολογίες του τύπου «η λήψη εδώ και τώρα μέτρων για την αντιμετώπιση του εφιαλτικού προβλήματος της ανεργίας δεν αποτελεί απλά απαίτηση αλλά επιτακτική ανάγκη», αποτελούν «φύλο συκής» για να κρυφτεί η γύμνια των εργατοπατέρων για τη συναίνεσή τους στην πολιτική και τις βαθύτερες αιτίες που γεννούν το πρόβλημα. Γεγονός που ομολογείται καθαρά στη διέξοδο που προτείνουν: «Δεν υπάρχει άλλη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας από την αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής με την εφαρμογή μέτρων που θα ενισχύουν την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία, αλλά και μέτρα για την ανακούφιση των ανέργων», είναι το «δια ταύτα» της ανακοίνωσης. Σκόπιμα όμως δεν προσδιορίζεται ούτε το περιεχόμενο της ανάπτυξης ούτε τα μέτρα μέσω των οποίων θα επιτευχθεί. Τυχαίο; Καθόλου, ακριβώς γιατί οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ όταν μιλάνε για ανάπτυξη, εννοούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή την ανάπτυξη που στηρίζεται στην πάση θυσία ενίσχυση των επιχειρηματιών, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και τη θωράκιση της κερδοφορίας τους. Μιλάνε δηλαδή για την ανάπτυξη, που στηρίζεται σε μισθούς πείνας, σε ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, κ.ο.κ. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι έχουν βάλει γερές πλάτες μέχρι τώρα ακριβώς για να περάσουν τέτοια αντεργατικά μέτρα. Εχουν στηρίξει τα προηγούμενα χρόνια συμβάσεις μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας, επιχειρησιακές συμβάσεις, μείωση των μισθών, κ.ο.κ. Και μάλιστα, όλα στο όνομα της μη αύξησης της ανεργίας! Παρ' όλα αυτά, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ επιμένουν να προβάλουν πολιτική που οδηγεί σε νέες θυσίες τους εργαζόμενους. Στο όνομα να διασωθούν τάχα θέσεις εργασίας, ουσιαστικά συμπαρατάσσονται με την εργοδοσία και το κεφάλαιο.