Στο γενικότερο πνεύμα ανατροπής και αμφισβήτησης των εργατικών κατακτήσεων έρχεται μια απόφαση του Αρείου Πάγου, που δικαιώνει απόλυση εργαζόμενου στην ΕΑΒ. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο δέχεται μια γενική και αόριστη αιτία απόλυσης, τη «χαμηλή αποδοτικότητα» του εργαζόμενου, ενώ παράλληλα αποδέχεται όλους τους ισχυρισμούς της εργοδότριας εταιρίας!

Ειδικότερα, ο Αρειος Πάγος στην απόφασή του δέχτηκε ότι σε απολύσεις για οικονομοτεχνικούς λόγους πρέπει να τηρούνται τα κοινωνικά κριτήρια για την επιλογή του απολυμένου (άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα), όχι, όμως, όταν οαπολυόμενος έχει παρουσιάσει χαμηλή αποδοτικότητα στην εργασία του.

Ο Αρειος Πάγος δέχτηκε ότι το Εφετείο περιέλαβε επαρκείς αιτιολογίες και ότι η ΕΑΒ δεν έπρεπε να τηρήσει οποιοδήποτε άλλο κοινωνικοοικονομικό κριτήριο για την απόλυση.

Η υπόθεση αφορά πρώην εργαζόμενο της ΕΑΒ, ο οποίος με αίτηση αναίρεσης στον Αρειο Πάγο ζητούσε να αναιρεθεί εφετειακή απόφαση, με την οποία είχε κριθεί ότι η απόλυσή του δεν είναι καταχρηστική.

Το Εφετείο είχε δεχτεί τους ισχυρισμούς της ΕΑΒ, ότι η απόλυση του εργαζόμενου έγινε με κριτήριο τη χαμηλή παραγωγική αποδοτικότητά του, παρά τις οχλήσεις προϊσταμένων του, με τους οποίους δεν είχε καλή συνεργασία.

Επίσης, η εφετειακή απόφαση είχε κρίνει ότι η απόλυση δεν έγινε για λόγους εκδίκησης, ούτε για να αποφύγει η εταιρία την πληρωμή μισθών υπερημερίας, τους οποίους είχε επιδικάσει παλαιότερα υπέρ του εργαζόμενου το Πρωτοδικείο, όταν είχε ακυρώσει προηγούμενη απόλυσή του, το 1986.