Στην ουσία, τα συγκεκριμένα μέτρα δε μεταφράζονται μόνο σε κλείσιμο δημόσιων οργανισμών και αποχωρήσεις εργαζομένων στο λεγόμενο «στενό» ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Συνεπάγονται, επιπλέον, περικοπή των κρατικών δαπανών και των παροχών, πρώτα απ' όλα στους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας, στα ασφαλιστικά ταμεία και νέα σφαγή στα κοινωνικά επιδόματα, το εφάπαξ και τις συντάξεις. Στο στόχαστρο, δηλαδή, εκτός από τις 150.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, βρίσκονται μια σειρά από κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα που σε πολύ μεγάλο μέρος είχαν ως δικαιούχους γυναίκες.

Ηδη σε πολλές χώρες οι αναδιαρθρώσεις στο δημόσιο τομέα που έχουν συντελεστεί κατά την τελευταία δεκαετία, έχουν οδηγήσει στη μείωση του αριθμού των εργαζομένων σε αυτόν. Στην πλειοψηφία τους οι εργαζόμενοι αυτοί είναι γυναίκες. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών, που αναφέρονται στην έρευνα: Της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Ρουμανίας και της Λετονίας. Οσον αφορά την αναλογία των γυναικών στο δημόσιο τομέα, στην Ιρλανδία οι εργαζόμενες αντιπροσώπευαν το 2011 το 72% του εργατικού δυναμικού του, στην Ισπανία το 54%, στη Ρουμανία το 63% και στη Λετονία το 53%.

Οπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ελλάδα, το πρώτο από τα μέτρα που χρησιμοποιήθηκαν για να μειωθούν οι θέσεις εργασίας ήταν να μην αναπληρώνονται τα κενά που δημιουργούνταν. Από το 2008 μέχρι το 2010 η Λετονία περιέκοψε τον αριθμό των εργαζομένων στην κεντρική διοίκηση από 78.900 σε 62.900, ενώ στην τοπική διοίκηση οι μειώσεις έφτασαν το 16%. Στην Ιρλανδία, μετά το αρχικό «πάγωμα» στις προσλήψεις, χάθηκαν περίπου 12.000 θέσεις εργασίας. Η Ρουμανία μείωσε το εργατικό της δυναμικό στο δημόσιο τομέα σχεδόν κατά 100.000 ανάμεσα στο 2009 και το 2010. Στην Ισπανία το «πάγωμα» των προσλήψεων, με αναπλήρωση μόνο μιας θέσης εργασίας για κάθε δέκα αποχωρήσεις, αναμένεται να συνεχιστεί μέχρι το 2014, με στόχο να επέλθει μείωση στη δημόσια διοίκηση της τάξης του 7%. Αλλά και στη Βρετανία, όπου οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 65% του εργατικού δυναμικού στο δημόσιο τομέα, σχεδιάζονται περικοπές 710.000 θέσεων εργασίας έως το 2015. Εκτός των άλλων, πολλαπλασιάστηκε ο φόρτος εργασίας για τους εργαζόμενους που παρέμειναν στις θέσεις τους.

Καθώς οι γυναίκες αποτελούν ένα μεγάλο ποσοστό του εργατικού δυναμικού του δημόσιου τομέα, ο αντίκτυπος της μείωσης των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο είναι μεγαλύτερος για αυτές. Ομως, οι περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες δεν πλήττουν τις γυναίκες μόνο ως εργαζόμενες, αλλά και ως αποδέκτες των υπηρεσιών αυτών. Το κλείσιμο και η συρρίκνωση πολλών δημόσιων υπηρεσιών που χρησιμοποιούνταν, αλλά και στελεχώνονταν κυρίως από γυναίκες, έχει ως συνέπεια τη μείωση των παρεχόμενων υπηρεσιών στην υγειονομική περίθαλψη, την πρόνοια, την εκπαίδευση και την κοινωνική ασφάλιση, χωρίς αυτές οι συνέπειες να έχουν φανεί σήμερα σε όλη τους την έκταση. Παράλληλα, μεγαλώνει το βάρος που επωμίζονται οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων στη φροντίδα της οικογένειας, των παιδιών, των χρονίως πασχόντων, των ΑμΕΑ και των ηλικιωμένων. Οι περικοπές συρρικνώνουν υπηρεσίες τις οποίες χρησιμοποιούν και έχουν ανάγκη οι γυναίκες ή τις αντικαθιστούν από υπηρεσίες που παρέχονται με πληρωμή.

Τα μέτρα όπως το «πάγωμα» και η μείωση των μισθών πλήττουν σοβαρά τις εργαζόμενες, που ήδη αμείβονται σε μεγαλύτερο ποσοστό με μικρότερους μισθούς σε σύγκριση με τους άνδρες. Η απώλεια εισοδήματος για τις εργαζόμενες γίνεται αισθητή και στις οικογένειές τους, ιδιαίτερα στα παιδιά και τα άλλα εξαρτημένα μέλη. Στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία η πτώση του οικογενειακού εισοδήματος έχει οδηγήσει στην πρόσληψη λιγότερης και ποιοτικά χειρότερης τροφής. Στην Αρμενία, τη Βουλγαρία και το Μαυροβούνιο έχει ήδη σημειωθεί πτώση στον αριθμό των επισκέψεων σε γιατρούς, στη χρήση ιατρικής φροντίδας και στη συνταγογράφηση φαρμάκων. Εκτός από τους μισθούς, στο στόχαστρο βρίσκονται και τα διάφορα επιδόματα. Μια σειρά επιδόματα όπως αυτά που αφορούν τα παιδιά, τα άτομα με αναπηρίες, τη στέγαση μειώνονται και περιορίζεται το εύρος των δικαιούχων τους. Οι γυναίκες στην Ιρλανδία, την Ισπανία και τη Βρετανία είδαν το επίδομα παιδιού να ψαλιδίζεται σημαντικά, ενώ στη Βρετανία το επίδομα μητρότητας δίνεται πλέον μόνο για το πρώτο παιδί.

Με καταργήσεις, περικοπές και περιορισμό των δικαιούχων των επιδομάτων θα βρεθούν αντιμέτωπες οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και στην Ελλάδα. Ανάμεσα στα επιδόματα αυτά βρίσκονται, για παράδειγμα, το οικογενειακό επίδομα του ΟΑΕΔ, τα πολυτεκνικά επιδόματα του ΟΓΑ και ό,τι απέμεινε από τα επιδόματα τοκετού έπειτα από την ένταξη των ασφαλιστικών ταμείων στον ΕΟΠΥΥ. Επίσης, τα επιδόματα μητρότητας - κυοφορίας - λοχείας, οι συμπληρωματικές παροχές μητρότητας και το ειδικό επίδομα μητρότητας του ΟΑΕΔ, που αποτελούν το αντιστάθμισμα του μισθού της νέας μητέρας κατά τη διάρκεια της άδειας κυοφορίας, λοχείας και μητρότητας. Πλήγμα για σημαντικό αριθμό γυναικών, κυρίως χαμηλοσυνταξιούχων, σηματοδοτεί και το πλαφόν που σχεδιάζεται να επιβληθεί στις συντάξεις, καθώς θα στερήσει από πολλές τη σύνταξη χηρείας που δικαιούνταν και με την οποία συμπλήρωναν τη δική τους πενιχρή σύνταξη.

Στη γενικευμένη επίθεση που ισοπεδώνει τα δικαιώματά τους, απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η οργάνωση των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στα συνδικάτα σε κάθε χώρο δουλειάς, στις ομάδες και τους συλλόγους της ΟΓΕ, στις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές. Τα αντιλαϊκά μέτρα που σπρώχνουν τη λαϊκή οικογένεια στη φτώχεια διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς τελειωμό και μόνο η πάλη του λαού μπορεί να βάλει τέρμα σε αυτό τον κατήφορο και να ανοίξει το δρόμο για να ικανοποιήσουν οι εργαζόμενες και οι οικογένειές τους όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους.