H αγάπη της Τζένης Καρέζη για το θέατρο άρχισε να εκδηλώνεται από τα μαθητικά της ακόμη χρόνια και εκφράστηκε με τη συμμετοχή της στις σχολικές παραστάσεις. Το 1951 - χρονιά αποφοίτησής της από την Ελληνογαλλική Σχολή - γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι τον Οκτώβρη του 1954, δίπλα στην Μελίνα. Μέσα σε 40 μέρες η επιτυχία αυτή τη φέρνει συμπρωταγωνίστρια με τη μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου, την Κατίνα Παξινού, στο «Σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα». Το 1963 παίζει στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «H Γειτονιά των Αγγέλων», μια παράσταση που χτυπήθηκε για πολιτικούς λόγους. Είναι η εποχή των μεγάλων πολιτικών παθών και η Τζένη Καρέζη συνειδητοποιείται πολιτικά και ευαισθητοποιείται στις κοινωνικές συγκρούσεις.

Το 1963 επιφυλάσσει, όμως, για εκείνη και μια μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία στα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη, ταινία που ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα και κερδίζει την αναγνώριση στα διεθνή φεστιβάλ. Παντρεύεται τον Κώστα Καζάκο το 1967. Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 και μετά, η παρουσία της στο θέατρο είναι πιο έντονη. Οι ρόλοι της χαριτωμένης ηρωίδας των αισθηματικών κομεντί παραμερίζονται και η αναζήτηση την οδηγεί σε άλλους δρόμους. Το 1973 τολμούν να ανεβάσουν το «Μεγάλο μας Τσίρκο». Παράσταση που σημάδεψε τα χρόνια της δικτατορίας με το περιεχόμενό της, μεγάλη επιτυχία, που αποτέλεσε και ουσιαστική αντίδραση στη χούντα. Τελευταία της θεατρική παράσταση τα «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη.