Ο ΛΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ: «Αν σιωπήσεις - για λίγο - σε αυτή τη χώρα θα ακούσεις τις κραυγές. Τις οιμωγές, τα αλυχτήματα, τα μουγκρητά, τους ψιθύρους, τις παραμορφωμένες λέξεις που πνίγονται στο λάρυγγα, που ματώνουν την τραχεία, που δεν βγαίνουν, μα παραμονεύουν για την επικίνδυνή τους ώρα. Το λέγαμε οργή, απόγνωση, πίκρα, ξέσπασμα και φόβο, μα σήμερα είναι εκείνος ο βόμβος ο συνεχής, σε κάθε γωνιά, σε κάθε σπίτι, σε κάθε τόπο σκοτεινό κάτω από τον ήλιο (...) στην ιστορία λοιπόν επιστρέφουμε (...) με τρεις τρόπους (...) ο πρώτος ο αιματηρότερος ήταν πάντα (...) σε μια εμφύλια κραυγή (...) ο δεύτερος εξίσου επικίνδυνος, μια Μεγάλη Ιδέα (...) και ο τρίτος; της σιωπής αλλά μετά την μεγάλη αλήθεια (...) που πρέπει κάποιος να μας πει (...) τόσα έχουμε, τόσα μπορούμε, με τόσα θα ζήσουμε» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ: «Δεν υπάρχει Ελληνας που να μην καταλαβαίνει ότι ιδιαίτερα για τους απόμαχους της ζωής το δράμα εξελίσσεται σε πραγματική τραγωδία (...) Επιτέλους θα πρέπει να σταματήσει να θεωρείται "ο θάνατος του γεροντάκου" σαν μοναδική λύση, ώστε να αποτραπεί η πλήρης κρατική κατάρρευση. Παρά τους δύσκολους καιρούς, η αλήθεια επιτάσσει να μην θεωρούμε τους συνταξιούχους σαν "παράπλευρες απώλειες"» (το άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ: «Το δίλημμα περί οριζόντιων ή μη περικοπών είναι ψευδεπίγραφο, αφού, εκεί που έχουν φτάσει πλέον οι μισθοί και οι συντάξεις, καμία περικοπή δεν μπορεί να θεωρηθεί δίκαιη (...) παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις πολλά από τα μέτρα που υποτίθεται ότι αφορούν τη διετία 2013-2014 θα εφαρμοστούν (και μάλιστα αναδρομικά) από φέτος. Αυτή, όπως όλα δείχνουν, είναι η οδυνηρή πραγματικότητα, η οποία δεν μπορεί να κρυφτεί με επικοινωνιακά τεχνάσματα» (στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ:«Χωρίς αμφιβολία δεν θα αποφευχθούν νέες περικοπές. Θα πέσει γερό ψαλίδι σε μισθούς των ΔΕΚΟ, στις λεγόμενες υψηλές συντάξεις και σε όλα σχεδόν τα επιδόματα. Το ίδιο γίνεται εδώ και τρία χρόνια (...) αυτό είναι το εύκολο. Η τρικομματική κυβέρνηση πήρε εντολή να κάνει τα δύσκολα. Δηλαδή να περιορίσει δραστικά το κράτος, να προχωρήσει χωρίς φοβίες στις ιδιωτικοποιήσεις, να αξιοποιήσει την περιουσία του Δημοσίου, να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα και να πατάξει τη φοροδιαφυγή. Μόνον εάν προχωρήσουν οι δομικές αυτές μεταρρυθμίσεις θα σταματήσει ο φαύλος κύκλος των οριζόντιων περικοπών, τις οποίες πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι» (το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).