Η Α. ΜΕΡΚΕΛ έρχεται (στα σίγουρα), το ΔΝΤ αποχωρεί (σύμφωνα με φημολογίες) και ο ΣΕΒ ήταν και μένει εδώ ζητώντας ...«διάλογο» για το σύνολο των εργασιακών σχέσεων.

Τι θα γίνει τελικά κανείς δεν ξέρει, ένα όμως είναι το σίγουρο: Πως όλοι αυτοί «σφίγγουν τον κλοιό» γύρω από τους εργαζόμενους. Και τον σφίγγουν ασφυκτικά.

Είτε με λιτότητες στον αιώνα τον άπαντα, είτε με απανωτά «κουρέματα», είτε «συμφωνίες εταίρων» που θα σφραγίζει η κυβέρνηση θέλουν να οδηγήσουν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Καθένας έχει τη «συνταγή» του, ανάλογα με τις ανάγκες των ιδιαίτερων συμφερόντων που εκπροσωπεί κι είναι ικανοί να «σφαχθούν» γι' αυτά. Ομως, τον «εχθρό» τους τον ξέρουν και είμαστε όλοι εμείς.

Οταν, λοιπόν, πρόκειται να ξεθεμελιώσουν ό,τι έχει μείνει από τις εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών ολόκληρων ξέρουν πολύ καλά να βρίσκουν αυτό που τους ενώνει: Τα συμφέροντα του κεφαλαίου γενικώς.

ΚΙ ΑΛΛΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ συγχώνευση ενόψει, αυτή της Εθνικής με την «Γιούρομπανκ», μετά το χάρισμα της Αγροτικής στην Τράπεζα Πειραιώς. Οπως βλέπετε, δεν πάνε για όλους άσχημα τα πράγματα. Πάντα υπάρχουν λύσεις για τους τραπεζίτες.

Αλλωστε, κάθε φορά που «βολεύονται» οι τραπεζίτες βολεύονται και όλοι οι ...καλοί τους φίλοι, όπως οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές αφού ένα κουβάρι συμφερόντων είναι όλοι αυτοί.

Μάλιστα, στο τέλος θα μας πουν ότι όλα αυτά είναι ...υγιείς λειτουργίες της χρηματοπιστωτικής αγοράς και θωράκιση του τραπεζικού συστήματος ενόψει της κρίσης και των κινδύνων της.

Αυτό που δε θα μας πουν είναι ότι την ...ελεύθερη αυτή λειτουργία την πληρώνουν με άμεσο και έμμεσο τρόπο για μία ακόμη φορά οι λαϊκές οικογένειες. Αυτοί θα πληρώσουν και όσα χρέη ξεφορτώνεται το σύστημα.