«Η αλήθεια που δεν υπάρχει», τιτλοφορείται η έκθεση ζωγραφικής του ποιητή και συγγραφέα Γιώργου Κακουλίδη, που θα παρουσιάσει το Ιδρυμα «Μιχάλη Κακογιάννη», από τις 19/11 έως τις 9/12/2012. Θα εκτεθούν 25 έργα, διαφόρων διαστάσεων, δουλεμένα με λάδι και ακρυλικά χρώματα.

«Δεν ζωγραφίζουμε για λόγους αισθητικής, αλλά για να αλλάξουμε εαυτόν και αλλήλους. Οταν δεν συμβαίνει αυτό, η ζωγραφική ξεπέφτει και γίνεται διακοσμητική. Ο παππούς μου ήταν γλύπτης, ο πατέρας μου ζωγράφος (Δημήτρης Κακουλίδης). Μεταφράζοντας τον πυκνό λόγο τους, βρέθηκα μπροστά σε λέξεις και χρώματα. Από το ένα ατελιέ στο άλλο, μεγάλωσα ανάμεσα σε ζωγράφους και ποιητές. Από τα καραβάνια των καλλιτεχνών που πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου, μνημονεύω τους Μιχάλη Κατσαρό, Αλέξη Ακριθάκη, Κώστα Ταχτσή, Γιάννη Τσαρούχη, Γιώργο Μαυροΐδη, Μίνω Αργυράκη, Νίκο Καρούζο, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Γιώργο Σικελιώτη, Γιάννη Παπαδέλλη», σημειώνει ο Γιώργος Κακουλίδης.

Ο ιστορικός Τέχνης Δημήτρης Βάσσος, προλογίζοντας την έκθεση αναφέρει ότι «ο ζωγράφος Γιώργος Κακουλίδης δεν τσαλαβουτάει σε μια δήθεν λόγια παράδοση. Η ανάγκη του ν' αποδώσει εκφραστικά ή να εκφράσει ζωγραφικά τον κόσμο των ειδώλων του, αποτελεί την αποκλειστική αφετηρία της εικαστικής του πράξης. Δεν διακατέχεται από το άγχος της πρωτοπορίας, χωρίς παράλληλα να αγωνιά να ενταχθεί σε κάποια ζωγραφική παράδοση. Αποστρέφεται τη "λογιοσύνη", ούτε όμως μπορεί να επικαλεστεί κάποια επίφαση λαϊκότητας. Αυτό που σίγουρα κάνει: μας κλείνει το μάτι, εκθέτει το σύμπαν του, εκφράζει συναίσθημα (...). Απόκοσμες, υβριδικές μορφές διατρέχουν το σύνολο του έργου του, συνθέτοντας έναν αέναο αγχωτικό χορό, που δεν στερείται έντασης και πάθους, αλλά ούτε και φρίκης. Μοιάζει με ανθρωποκεντρικό ζωγράφο, ωστόσο η τεχνική του παραπέμπει ξεκάθαρα στις αναζητήσεις της αφηρημένης τέχνης (...). Επιχειρεί την εικονογράφηση της τρέλας, ως μια καταγραφή δημιουργικών και δραματικών αντιθέσεων, ως μια αντιπαράθεση εκρηκτικών και ανταγωνιστικών χρωματικών συνόλων που δεν διαθέτουν σημεία φυγής και χαλάρωσης».