Την εισήγηση του Διοικητικού Συμβουλίου παρουσίασε από το βήμα του Συνεδρίου η απερχόμενη πρόεδρος της ΟΓΕ, Καλλιόπη Μπουντούρογλου. Μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Μέσα σε βάρβαρες και πρωτόγνωρες συνθήκες, φτάσαμε στο 11ο Συνέδριό μας, μετά από 36 χρόνια συνεχούς καθημερινής δράσης, ανάμεσα στο λαϊκό κίνημα της χώρας μας. Βρισκόμαστε στη διαδικασία υλοποίησης και επέκτασης των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που αφορούν όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Αυτή η σύγχρονη πολιτική του κεφαλαίου επιταχύνθηκε λόγω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης.

Μας έχουν κηρύξει πόλεμο, χωρίς ημερομηνία λήξης. Ξεδιπλώνουν νέα, πρωτοφανούς αγριότητας, αντιλαϊκή επίθεση χωρίς τέλος. Απέναντί μας δεν είναι μόνο τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, αλλά ολόκληρη η πλουτοκρατία και η ΕΕ. Οι "διαπραγματεύσεις" τους με την τρόικα, δηλαδή με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, οι δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια διαρκείας γίνονται για να κλειδώσουν μέτρα προαποφασισμένα, συναποφασισμένα.

Στο όνομα της ισότητας έχουν παρθεί μέτρα τα προηγούμενα χρόνια, ενώ τώρα εντείνεται η επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Δεν υπάρχει κανένα επίπεδο της ζωής των γυναικών της λαϊκής οικογένειας που να μην έχει τσακιστεί από τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα. Καμιά γυναίκα δεν είναι σίγουρη για το τι μισθό, σύνταξη, επίδομα θα πάρει τον επόμενο μήνα, αν θα συνεχίσει να έχει δουλειά, αν θα μπορεί να σπουδάσει, αν θα κάνει οικογένεια, αν θα μπορεί να ταΐσει το παιδί της.

Ο κυρίαρχος στόχος του συνεδρίου μας είναι να συζητήσουμε και να καταλήξουμε με ποιο περιεχόμενο, πώς, με ποιους τρόπους και μορφές, η οργάνωσή μας στηριζόμενη, σε όλη την μακρόχρονη εμπειρία που έχουμε, θα παίξει ουσιαστικό ρόλο στον απεγκλωβισμό γυναικών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας από την πολιτική του ευρωμονόδρομου, των αυταπατών για το ότι υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις που οδηγούν στην ισοτιμία των γυναικών μέσα στο υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα, στο πώς θα μαζικοποιηθούν με τη συμμετοχή αυτών των γυναικών, των νέων γυναικών οι σύλλογοι και οι ομάδες, σημαντικό κομμάτι του ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος και συνιστώσα της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Μπορούμε να βάλουμε τέλος. Πρέπει τώρα να εμπιστευτούμε την οργανωμένη εργατική - λαϊκή δύναμη και συμμαχία. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς τα δεσμά της ΕΕ, χωρίς το βραχνά του χρέους, καμιά αναγνώριση, καμία πληρωμή του, μονομερής διαγραφή. Τελικά να ζήσουμε χωρίς εκμεταλλευτές και την εξουσία τους, με το λαό να πάρει την οικονομία και την πολιτική στα χέρια του, να γίνει κυρίαρχος στον τόπο μας».