Με ανοιχτό λαϊκό Φεστιβάλ Ειρήνης στο γήπεδο της Αντιόχειας, ολοκληρώθηκαν την Κυριακή οι εργασίες της Διεθνούς Διάσκεψης Ειρήνης που πραγματοποιήθηκε στις 24 και 25 Νοέμβρη στην τουρκική πόλη Αντάκεια (αρχαία πόλη Αντιόχεια) με πρωτοβουλία της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας και υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ). Συμμετείχαν αντιπρόσωποι από φιλειρηνικά αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, από Παλαιστίνη, Συρία, Κύπρο, Ινδία, Ελλάδα και αντιπροσωπεία του ΠΣΕ, ενώ στην πλατιά επιτροπή της Διάσκεψης συμμετείχαν πολλοί τοπικοί φορείς, συνδικάτα, δημοτικοί παράγοντες και επαγγελματικές, επιστημονικές ενώσεις (γιατροί, μηχανικοί, φαρμακοποιοί) που έχουν συγκροτήσει μια συσπείρωση ενάντια στην εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο στη Συρία, για την ειρήνη με τον συριακό λαό.

Η περιοχή της Αντιόχειας αποτελεί το εφαλτήριο της Τουρκίας για τις πολύμορφες επεμβάσεις της στη Συρία και την αξιοποίηση του προσφυγικού στοιχείου, άνω των 100.000 Σύρων. Επίσης, στην περιοχή λειτουργούν οι μηχανισμοί εκπαίδευσης - καθοδήγησης μισθοφόρων από την ευρύτερη περιοχή που μπαίνουν στη Συρία.

Μιλώντας στη Διάσκεψη, ο εκτελεστικός γραμματέας του ΠΣΕ, Ηρακλής Τσαβδαρίδης, σημείωσε μεταξύ άλλων πως η πρωτοβουλία της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας να διοργανώσει και να φιλοξενήσει τη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης στην τουρκική πόλη Αντάκεια «αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα του διεθνιστικού χαρακτήρα των Τούρκων φίλων μας και την ίδια ώρα την πατριωτική προσέγγιση όσον αφορά τους κινδύνους για παραπέρα κλιμάκωση του πολέμου στην περιοχή για τον τουρκικό λαό, ιδιαίτερα στην περιφέρεια Χατάι. Μοιραζόμαστε τη γνήσια αντιιμπεριαλιστική θέση, απαιτώντας να σταματήσουν οι ξένες επεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, καθώς και τα συμφέροντα των κυρίαρχων δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή».

Αναφέρθηκε στο σχέδιο για τον «εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής», στην κλιμακούμενη επιθετικότητα κατά της Συρίας, στα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, στο στόχο των ιμπεριαλιστών για μια «Μεγάλη Μέση Ανατολή» με υπάκουες κυβερνήσεις, στην ισραηλινή επίθεση κατά του παλαιστινιακού λαού και στην «αραβική άνοιξη», όπου με τις λαϊκές εξεγέρσεις αντικαταστάθηκαν οι καλύτεροι σύμμαχοι του ιμπεριαλισμού, όπως ο Μουμπάρακ και ο Μπεν Αλί, από άλλες αστικές δυνάμεις.

Σημείωσε επίσης πως «στο πρόσφατο Συνέδριο του ΠΣΕ στο Νεπάλ, τον Ιούλη του 2012, υπογραμμίσαμε: Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που πρωτοεμφανίστηκε στις ΗΠΑ το 2008, έχει επεκταθεί με γρήγορους ρυθμούς στην Ευρώπη και αντανακλάται σε όλο τον κόσμο. Η απάντηση του ιμπεριαλισμού και των αντιλαϊκών κυβερνήσεων ήταν να επιβάλουν βάρβαρα μέτρα λιτότητας και να επιτεθούν κατά των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ο στόχος τους είναι η αύξηση της εκμετάλλευσης, η διάλυση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και ο περιορισμός του κοινωνικού ρόλου του κράτους. Το αποτέλεσμα είναι η χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης για την πλειοψηφία του πληθυσμού, η ενίσχυση της ανισότητας και της κοινωνικής αδικίας και ο περιορισμός της δημοκρατίας, όπως σημειώνεται, για παράδειγμα, στην ΕΕ».

Οσον αφορά στα Νόμπελ Ειρήνης, τόσο στον Αμερικανό Πρόεδρο, Μπάρακ Ομπάμα, ή πρόσφατα στην ΕΕ, υπογράμμισε πως αποτελεί «πρόκληση αλλά και φάρσα να βραβεύονται αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη μιζέρια και τα βάσανα εκατομμυρίων ανθρώπων, να βραβεύονται αυτοί που αποκτούν κέρδη από τους πολέμους και την εκμετάλλευση των λαών και που αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου. Απέναντι σε όλους αυτούς υπάρχει μόνο μια "υπερδύναμη", που μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να αλλάξει την πορεία της Ιστορίας. Είναι το ενωμένο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο των λαών, των εργατών, των φτωχών και των καταπιεσμένων σε όλες τις χώρες του κόσμου. Μέσω των ταξικά προσανατολισμένων συνδικάτων, των λαϊκών οργανώσεων και των φιλειρηνικών κινημάτων, μέσω του περιφερειακού και διεθνούς συντονισμού και κοινών δράσεων».

Για τις ετοιμασίες της νέας ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κατά του συριακού λαού τόνισε πως «πρόκειται για τις ίδιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το κεφάλαιο που εκμεταλλεύεται και ληστεύει την εργατική τάξη σε διάφορες χώρες, οι οποίες βρίσκονται πίσω από τα σχέδια ενάντια στη Συρία ή το Ιράν, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των δρόμων μεταφοράς τους και τη διαμόρφωση των νέων σφαιρών επιρροής».

Μιλώντας στη Διάσκεψη ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, Σταύρος Τάσσος, τόνισε μεταξύ άλλων: «Σε αυτά τα σχέδια, άμεση και ενεργή είναι η συμμετοχή της Ελλάδας, ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της στις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η συμμετοχή της Ελλάδας, πέρα από τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, που είναι το κυρίαρχο θέμα, έχει και τεράστιο οικονομικό κόστος. Διατηρώντας ελληνικά στρατεύματα σε χώρες που έχουν δεχθεί εισβολή και/ή κατοχή από το ΝΑΤΟ στοιχίζει περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ τη μέρα, με το συνολικό κόστος να φτάνει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πέμπτη θέση της λίστας της εισαγωγής όπλων παγκοσμίως και είναι ο καλύτερος πελάτης της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Οι εξελίξεις στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή είναι το αποτέλεσμα της απροκάλυπτης ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ και των περιφερειακών συμμάχων τους - Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ - κατά της χώρας αυτής, στο πεδίο των σκληρών ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα για τον έλεγχο περισσότερο από το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων και των δρόμων μεταφοράς τους. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επεμβαίνουν με κάθε τρόπο (πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά και στρατιωτικά) στις εσωτερικές εξελίξεις της Συρίας και του Ιράν, και με τα μίντια ελέγχουν την παραπληροφόρηση του λαού ώστε να δικαιολογήσουν το νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως έπραξαν με το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη. Η επέμβαση αυτή περικλείει τον κίνδυνο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, με την ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας, πρώτα ενάντια στη Συρία και μετέπειτα κατά του Ιράν, με ολέθριες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής».

Ακόμη τόνισε:

«Η ελληνική ανάμειξη θα πρέπει να αποφευχθεί! Σε συντονισμό με το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα, το ΠΣΕ, παλεύουμε και απαιτούμε:

-- Τη μη συμμόρφωση σε οποιαδήποτε υποχρέωση που μετατρέπει την Ελλάδα σε βάση ενάντια στη Συρία και το Ιράν.

-- Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας ενάντια στους λαούς της περιοχής. Να κλείσει τώρα η βάση.

-- Να κλείσουν όλες οι βάσεις και τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, κ.α.

-- Να επιστρέψουν όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και οι στρατιωτικές δυνάμεις όλων των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν αναπτυχθεί έξω από τα εθνικά τους σύνορα σε ιμπεριαλιστικές αποστολές σε όλο τον κόσμο.

-- Να καταργηθούν όλες οι ελληνικές στρατιωτικές ασκήσεις και όλες οι στρατιωτικές συμφωνίες συνεργασίας με το Ισραήλ».

Τέλος, σημείωσε: «Καταδικάζουμε την ισραηλινή βάρβαρη επίθεση κατά της Γάζας, απαιτούμε το σεβασμό της κατάπαυσης του πυρός και στηρίζουμε σθεναρά τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, για ένα ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα της 4ης Ιούνη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Καταδικάζουμε επίσης την υποκρισία της κυβέρνησης της Τουρκίας που σωστά μεν χαρακτηρίζει το Ισραήλ τρομοκρατικό κράτος σε ό,τι αφορά τις δολοφονικές επιθέσεις κατά του παλαιστινιακού λαού, αλλά, από την άλλη, συντάσσεται με αυτό στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά της Συρίας».

Στην παρέμβασή του ο γγ του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης, Χρίστος Κουρτελλάρης, σημείωσε ότι «δεν μπορείς φυσικά να λες ναι στην ειρήνη αν δεν πολεμάς με όλο σου το είναι τον μεγαλύτερο εχθρό της ειρήνης, τον ιμπεριαλισμό», και αναφερόμενος στο σχέδιο «Νέα Μέση Ανατολή» υπογράμμισε ότι «στην πρόκληση και συντήρηση των φονικών συγκρούσεων ενεργό ρόλο διαδραματίζουν η Τουρκία (που θέλει να κατοχυρώσει το ρόλο του χωροφύλακα της περιοχής), το ΝΑΤΟ ως Οργανισμός, διάφορες αραβικές χώρες και η ΕΕ που αναζητούν μερίδιο στην πίτα. Η Συρία για τον ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του αποτελεί κομβικό σημείο αναφοράς. Τυχόν κατάληψη της Συρίας που συνορεύει με πέντε χώρες και εγκαθίδρυση ενός ακόμα κράτους μαριονέτα σημαίνει έλεγχος πλούσιων πηγών ενέργειας, αλλά και εξαιρετικά σημαντικών στρατηγικών ενεργειακών περασμάτων. Σημαίνει όμως και εγκλωβισμός του χρυσοφόρου Ιράν. Αποκαλυπτικός είναι πάντως και ο ρόλος της ΕΕ στα όσα συμβαίνουν στη Συρία, όπου πρόσφατα ομόφωνα οι 27 χώρες - μέλη της ΕΕ αναγνώρισαν τη λεγόμενη αμερικανοστημένη συριακή αντιπολίτευση ως την πολιτική δύναμη εκείνη που μπορεί να εκπροσωπεί τη Συρία».

Και κατέληξε: «Εμείς απ' αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη Συρία καλούμαστε να στηρίξουμε τη λαϊκή απαίτηση για δημοκρατικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αλλαγές, οι οποίες θα επέλθουν μόνο όμως μέσα από διαδικασίες στις οποίες αφέντης θα είναι ο συριακός λαός και κανένας ξένος κηδεμόνας ή δήθεν προστάτης. Αυτό ισχύει και για κάθε χώρα στον κόσμο».