Ο Μπρεχτ στις σημειώσεις του αναφέρει ότι ήδη, από την επομένη της δολοφονίας του Χάιντριχ, ο ίδιος και ο Λανγκ προσανατολίστηκαν προς μια ταινία «με ομήρους» που να σχετίζεται με την επίθεση στην Πράγα. Η δολοφονική απόπειρα κατά του Χάιντριχ, η οποία πραγματοποιήθηκε με εντολή της εξόριστης, αστικής κυβέρνησης της Τσεχοσλοβακίας, υπήρξε μονάχα η αφορμή για το μύθο της ταινίας. Μέσα από το σενάριο της ταινίας ο Μπρεχτ στοχεύει να αναδείξει τη μαζική λαϊκή αντίσταση στη ναζιστική τρομοκρατία. Ο Μπρεχτ και με αυτό το σχέδιο, θέλει να επέμβει με το δικό του τρόπο στο κοινωνικό προτσές της εποχής, παροτρύνοντας τους εργαζόμενους και τους προλετάριους σε στάση αγωνιστική. Φαίνεται ότι, αρχικά, ο Φριτς Λανγκ ήταν σύμφωνος με όλα αυτά. Ωστόσο, κατά την ανάπτυξη του σεναρίου αναφύηκαν διαφορές σε ζητήματα αρχών που όξυναν περαιτέρω - και ανεπανόρθωτα - την αντίθεση ανάμεσα στον Μπρεχτ και το Χόλιγουντ.

Η συγκεκριμένη ταινία που αναντίρρητα ανήκει στο είδος του φιλμ νουάρ, χαρακτηρίζεται από τήξη στοιχείων της γερμανικής και της αμερικάνικης περιόδου του Λανγκ. Ο Λανγκ εγκατέλειψε τη Γερμανία με την άνοδο των Ναζί στην εξουσία. Εφθασε στο Χόλιγουντ όπου συνέχισε να εργάζεται... Ηταν φημισμένος για το γοητευτικό του στυλ και γνωστός ως ειδήμων στη δημιουργία «ατμόσφαιρας». Χρησιμοποιούσε ιδιάζουσες γωνίες λήψης και περιβάλλοντα με γεωμετρική έμπνευση. Στην Αμερική αναγκάστηκε να αποβάλει από το καλλιτεχνικό του «άγγιγμα» πολλά χαρακτηριστικά στοιχεία της προγενέστερης δουλειάς του. Το τυποποιημένο στιλ μετουσιώθηκε σε πιο αυθεντική μορφή. Ο εξπρεσιονιστικός φωτισμός του «κιαροσκούρο» αντικαταστάθηκε σταδιακά με έναν «πιο παραδοσιακό», ώστε το κοινό να μπορεί όχι απλά να διακρίνει, αλλά να γεύεται τους αγαπημένους του σταρ λουσμένους στο φως. Ηταν βέβαια στην Αμερική που η «ερωτική» σχέση του Λανγκ με το φιλμ νουάρ άγγιξε το απόγειό της.

Παίζουν: Γουόλτερ Μπρέναν, Αννα Λι, Αλαξάντερ Γκράναχ, Ντένις Ο' Κιφ, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (1943).