Κάθε φορά που μια στατιστική αναφέρεται στη συγκέντρωση του πλούτου, παράλληλά της υπάρχει κι άλλη μια για τη φτώχεια. Και οι δυο επιβεβαιώνουν αυτό που ο λαϊκός στίχος κατέγραψε ανεπανάληπτα: «Δυο δρόμοι τη χωρίζουνε την κοινωνία τούτη, και φέρνουν μαύρη συμφορά η φτώχεια και τα πλούτη. Της κοινωνίας η διαφορά φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά».

Από τη μια, ο πλούτος, που αυξήθηκε κατά 241 εκατομμύρια δολάρια στα χέρια των 100 πλουσιοτέρων του κόσμου.

Κι από την άλλη, οι 1,3 δισ. τόνοι φαγητού, που λείπουν απ' το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων (τα στοιχεία προέρχονται από το Διεθνή Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας και αφορούν στο ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων και η ποσότητα που πετιέται στα σκουπίδια είναι ίση με την τροφή που χρειάζονται 868 εκατομμύρια άνθρωποι που επίσημα κάθε βράδυ γέρνουν για ύπνο πεινασμένοι).

Οσο και να πασχίζουν διάφοροι με τις αναλύσεις τους να εξηγήσουν το πρόβλημα σαν θέμα άλλης διαχείρισης, αυτό δεν είναι άλλο από καθρέφτης ενός συστήματος βαθιά ταξικού. Ενός συστήματος που δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το βάθεμα της ταξικής διαφοράς.

Η συγκινητική αυτοκριτική σε κείμενα του αστικού Τύπου για τα χρόνια της καλοπέρασης φτάνει πάντα στην καλύτερη των περιπτώσεων ως το σημείο να ζητείται η αντικατάσταση ενός πολυδάπανου Range Rover με ένα χαμηλότερου κυβισμού.

Η διαφορά εμφανίζεται ανάμεσα στη φασολάδα του εργατόσπιτου με τη φασολάδα του χιονοδρομικού, αλλά η βάση της κρύβεται από τη μια στην ταξική θέση του ιδιοκτήτη μιας κατσαρόλας κι από την άλλη στην ταξική θέση αυτού που ζει στα πούπουλα.

Αυτοί που ζουν στα πούπουλα έχουν ντυμένους τους τοίχους των σπιτιών τους με γιγαντιαία θερμικά πάνελ και για ντεκόρ ανάβουν τζάκι απ' τον Οκτώβρη έως και το Πάσχα με τα έξοδα όλα περασμένα στους ισολογισμούς των εταιρειών τους. Είναι αυτοί που διαμαρτύρονται σήμερα, γιατί στις παρακάτω γειτονιές η πλέμπα άναψε στο φουλ τα μαγκάλια και γέμισε, λέει, νέφος η Πολιτεία και το Κεφαλάρι.

Ασχετο: Κοιτώντας τα στοιχεία για τις συντάξεις - «μαϊμού», που διοχετεύει η κυβέρνηση, αυτοί που ξέρουν, δηλαδή οι υπάλληλοι στα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία, μιλάνε για μια από τις μεγαλύτερες προπαγανδιστικές κομπίνες. Λένε ευθέως ότι οι συντάξεις - «μαϊμού» είναι απειροελάχιστες μπροστά στο πραγματικό πρόβλημα των Ταμείων που έχει δημιουργηθεί από τις εισφοροαπαλλαγές των καπιταλιστών και τη διαρκή νόμιμη εισφοροκλοπή από τις κυβερνήσεις. Και προκαλούν ευθέως την κυβέρνηση: Δώστε μας τα ονόματα που λέτε ότι σας λείπουν από την απογραφή, διαθέστε υπαλλήλους και θα πάμε να τους βρούμε έναν έναν! Καθαρή πρόκληση, περιμένει καθαρή απάντηση.

Ορισμένοι, πιο μπασμένοι στα κόλπα, ισχυρίζονται ότι κάποια σύμβαση για τη μηχανογράφηση των Ταμείων βρίσκεται σε εκκρεμότητα και προκειμένου να πέσουν οι σχετικές υπογραφές σηκώνεται ντόρος για να αιτιολογηθεί σαν έκτακτη ανάγκη.

Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος για τον έλεγχο της κατάστασης είναι απλός: Ακολουθείς το χρήμα και βρίσκεις πού είναι το πρόβλημα. Κάνεις, δηλαδή, ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνει η κυβέρνηση. Η οποία για να δικαιολογήσει τις άγριες περικοπές στις συντάξεις σπρώχνει την προπαγάνδα της στα όρια της γελοιότητας. Οπως τώρα που μιλά για 5 δισ. έλλειμμα από τις συντάξεις - «μαϊμού». Δε στέκει. Ας ρωτήσει και τον Σπυρόπουλο, κάτι έμαθε από Ταμείο τόσα χρόνια...