Με θέμα την ταξική - λαϊκή αλληλεγγύη και το χάσμα που τη χωρίζει από τη «φιλανθρωπία», την ελεημοσύνη και τις προσπάθειες διαχείρισης της φτώχειας συζήτησαν οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ στην Αττική στην πρώτη τους σύσκεψη για το νέο έτος. «Αλληλεγγύη από ποιον για ποιον και για ποιο σκοπό;»: Το ερώτημα αυτό αποτέλεσε τον κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο ξετυλίχτηκαν τόσο η εισήγηση από την Ρομίνα Θηβαίου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, όσο και οι παρεμβάσεις από τα μέλη των συλλόγων και των ομάδων.

Την αφετηρία της συζήτησης και του προβληματισμού έθεσε η εισήγηση, με τη διαπίστωση πως «δεν μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη ανάμεσα σε ανθρώπους ή κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν κοινά ταξικά - λαϊκά συμφέροντα και συνδέονται με ανισότιμες και εκμεταλλευτικές σχέσεις μεταξύ τους». Στη συνέχεια υπογραμμίστηκε ο διαφορετικός στόχος της ταξικής - λαϊκής αλληλεγγύης και της παρέμβασης των καπιταλιστών και του κράτους τους στο πεδίο αυτό: «Ο σκοπός της αυθεντικής, αληθινής ταξικής - λαϊκής αλληλεγγύης είναι να δοθεί βοήθεια και συμπαράσταση σε όσους πλήττονται από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική για να μπορέσουν με περισσότερο κουράγιο και δύναμη να συμμετέχουν στους αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος ως την ταξική νίκη, ενώ τα κατασκευάσματα που φορούν τον τίτλο της έχουν στόχο να διαπαιδαγωγήσουν το λαό να αποδέχεται, να συμβιβάζεται και να διαχειρίζεται τη φτώχεια, τη μιζέρια και την εξαθλίωσή του, με τελικό σκοπό την ενσωμάτωσή του στο σύστημα».

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες, όχι μόνο κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης αλλά και κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της κρίσης τα προβλήματα παίρνουν οξύτερες διαστάσεις και αναγκάζουν τη λαϊκή οικογένεια και τα μέλη της να παλεύουν ακόμα και για την επιβίωσή τους. Οσον αφορά στην αιτία και το στόχο του «ενδιαφέροντος» των καπιταλιστών και του κράτους τους για την «αλληλεγγύη» σημειώθηκαν τα εξής: «Αφενός, αποτελεί άμεσο όφελος για το κεφάλαιο και απαραίτητη προϋπόθεση για την κερδοφορία του η συντήρηση και η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Οπως ακριβώς είναι απαραίτητη η συντήρηση και η ανανέωση των εργοστασιακών και βιομηχανικών μηχανημάτων για τη συνέχιση της παραγωγής έτσι είναι απαραίτητη και η συντήρηση και η ανανέωση, όταν και όπου χρειάζεται, της εργατικής δύναμης για τη συνέχιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αφετέρου, η αστική τάξη φοβάται ότι η αυξανόμενη ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και η συμμετοχή αυτών στο ταξικά προσανατολισμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί να φτάσουν στην αμφισβήτηση, σύγκρουση και ρήξη με την εξουσία της. Για να προλάβει μια τέτοια εξέλιξη παίρνει διάφορα μέτρα που βοηθάνε στην ενσωμάτωση στο εκμεταλλευτικό σύστημα και ένα από αυτά είναι και η ανάπτυξη της λεγόμενης "κοινωνικής αλληλεγγύης"».

Μια ακόμα επιβεβαίωση των παραπάνω έφερε το «Σχέδιο Δράσης» που παρουσίασε πρόσφατα η κυβέρνηση με υποτιθέμενο στόχο την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων έως 30 ετών και, συγκεκριμένα, δύο από τα 20 προγράμματα που περιλαμβάνονται σε αυτό. Πρόκειται για τα προγράμματα που αφορούν στη δημιουργία «Εθνικού Δικτύου Αμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης» και στην «υποστήριξη νέων για τη δημιουργία Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων». Μέσα από το πρώτο προβλέπεται η διετής χρηματοδότηση 200 «κοινωνικών δομών», όπως κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά φαρμακεία, κέντρα υποδοχής αστέγων, δημοτικοί λαχανόκηποι, δομές παροχής συσσιτίων και η στελέχωσή τους από άνεργους νέους. Το δεύτερο στοχεύει στην προώθηση της «Κοινωνικής Οικονομίας» και της «Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας», με το σκεπτικό ότι αποτελούν «εργαλεία αναχαίτισης της ανεργίας και προώθησης της κοινωνικής συνοχής». Οι ίδιοι που έχουν οδηγήσει στην εμπορευματοποίηση, στην ιδιωτικοποίηση και τον οικονομικό στραγγαλισμό των κοινωνικών υπηρεσιών, τώρα χρηματοδοτούν δομές των δήμων και των ΜΚΟ για να διαχειριστούν την «ακραία φτώχεια». Στην πράξη, αυτό που προωθούν είναι η αντικατάσταση της κρατικής κοινωνικής πολιτικής που έπρεπε να υπάρχει, δηλαδή του δικαιώματος σε δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες, από παροχές πτωχοκομείου μέσω δομών «κοινωνικής αλληλεγγύης». Εκμεταλλεύονται την τρομακτική ανεργία που αντιμετωπίζουν οι νέοι και ιδιαίτερα οι νέες γυναίκες, για να παρουσιάσουν την προσωρινή απασχόληση με μισθούς - ψίχουλα, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στις δομές αυτές, ως «ευκαιρία απασχόλησης» και μέτρο καταπολέμησης της ανεργίας.

Στον αντίποδα βρίσκεται η δράση της ΟΓΕ, η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται στις γραμμές του ταξικού και ριζοσπαστικού κινήματος: «Η πραγματική "κοινωνική αλληλεγγύη" που στοχεύει στην αλληλοστήριξη, για ανάπτυξη της πάλης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και μπορεί να υπάρξει μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα είναι η ταξική - λαϊκή αλληλεγγύη και υπάρχει μονάχα μέσα στις γραμμές του οργανωμένου ταξικού ριζοσπαστικού κινήματος.

Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους και στα τμήματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που συνδέονται μεταξύ τους με αμοιβαίες υποχρεώσεις και δικαιώματα στον ταξικό αγώνα τους κατά των καταπιεστών, είναι η μόνη αλληλεγγύη που δε διαφθείρει και δεν παραποιεί την έννοια του όρου.

Είναι η μόνη αλληλεγγύη που δεν προσφέρει για να εξαγοράσει, να μειώσει ή να καθυποτάξει, δεν προσφέρει για να εξαπατήσει, να ποδηγετήσει, να στιγματίσει ή να σπείρει τη διχόνοια. Στην ταξική - λαϊκή αλληλεγγύη η προσφορά μπορεί να δίνεται ατομικά αλλά ο σκοπός είναι συλλογικός, αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης και των σύμμαχων με αυτή φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι ηθική υποχρέωση και τιμή ανάμεσα στα μέλη αυτής της κοινωνικής συμμαχίας. Είναι μια αμφίδρομη σχέση που πλαισιώνει με αξιοπρέπεια και σεβασμό εξίσου και τα δύο μέρη της, και το μέρος που προσφέρει και το μέρος που δέχεται την προσφορά».

Οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ έχουν πείρα από την οργάνωση της αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που βρέθηκαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, με κορυφαίο παράδειγμα τον αγώνα των χαλυβουργών αλλά και των εργαζομένων στη «Phone Marketing». Η εισήγηση δεν παρέλειψε να σταθεί στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την πείρα αυτή: «Είναι ακόμα και σήμερα δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποιος πρόσφερε και ποιος ωφελήθηκε. Η απάντηση είναι ότι πρόσφεραν και ωφελήθηκαν όλοι όσοι συμμετείχαν και αυτή είναι και η ξεχωριστή ομορφιά της ταξικής λαϊκής αλληλεγγύης και του ταξικού αγώνα».

Το προηγούμενο διάστημα οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ πήραν μια σειρά πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη της ταξικής - λαϊκής αλληλεγγύης στις γειτονιές: Διεκδίκησαν δωρεάν εμβολιασμό των ανασφάλιστων παιδιών, μάζεψαν τρόφιμα για οικογένειες ανέργων, οργάνωσαν εκδηλώσεις για την ψυχαγωγία των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, συζήτησαν με τις νέες μητέρες για τα προβλήματα και για πλευρές της διαπαιδαγώγησης των παιδιών. «Η αλληλεγγύη, οι αγωνιστικές μορφές διεκδίκησης μαζί με ανεβασμένες μορφές πάλης πρέπει να είναι συστατικό στοιχείο της δράσης των συλλόγων και των ομάδων της ΟΓΕ το επόμενο διάστημα», σημείωσε η εισήγηση, δίνοντας το έναυσμα για να πολλαπλασιαστεί αυτή η δράση, για να γίνει κάθε σύλλογος και ομάδα αποκούμπι για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και να συμβάλει αποφασιστικά στη συμμετοχή τους στο ταξικό εργατικό και ριζοσπαστικό λαϊκό κίνημα.