«Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι η κλιμάκωση της έντασης και της κοινωνικής σύγκρουσης», απεφάνθη ο Αλ. Τσίπρας απ' τη Νέα Υόρκη, αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αφού προηγουμένως είχε καταδικάσει την επιλογή της κυβέρνησης «να προχωρά με αυταρχισμό σε μια πολιτική συγκρούσεων με κοινωνικές ομάδες που έχουν δίκαια αιτήματα».

Αρα; «Τους ζυγούς λύσατε» προτρέπει τους εργαζόμενους που κινητοποιούνται και εμμέσως επικρίνει την κυβέρνηση ότι δεν επέλεξε έναν άλλο δρόμο, άμβλυνσης της οργής και χειραγώγησης των εργαζομένων. Είναι προφανές ότι κινητοποίηση δίχως «ένταση» και «σύγκρουση» δε νοείται. Ας κάνει έναν κόπο παραπάνω η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μας εξηγήσει πώς είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι, που στενάζουν, που έχουν δίκαια - όπως παραδέχεται ο Αλ. Τσίπρας - αιτήματα, πώς είναι δυνατόν να τα διεκδικήσουν δίχως όξυνση της ταξικής πάλης; Γιατί αυτήν αποκηρύττει εμμέσως, αυτήν εννοεί ότι είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα. Αυτό, όμως, είναι το πρώτο που χρειάζονται οι άνθρωποι του μόχθου αυτής της χώρας. Δεν τη χρειάζονται και κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να την αποτρέψουν τα παράσιτα που τους ρουφάνε το αίμα. Ομως, για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κερδίσουν έστω κάτι που θα τους ανακουφίσει σήμερα και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κατακτήσουν το μέλλον που τους αξίζει.