Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι

Δεν μπορώ να απαντήσω ικανοποιητικά σε ένα ερώτημα που πρέπει κατά τη γνώμη μου να μας απασχολήσει. Πώς θα διατηρήσουμε τις δυνάμεις μας;

Το θέμα των δυνάμεων που συσπειρώνονται γύρω μας είναι στρατηγικής σημασίας. Δεν είναι αυτοσκοπός, είναι μέσο για να επιτύχουμε τους στρατηγικούς μας στόχους. Θέτω το θέμα έχοντας εμπιστοσύνη στην ομαδική σκέψη.

Συμμετέχοντας στη δράση του Κόμματος το προηγούμενο διάστημα θεωρώ ότι πολιτεύτηκε σωστά στα κρίσιμα ζητήματα. Εχοντας διαβάσει τις Θέσεις θεωρώ ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση, επιβεβαιώνουν το χαρακτήρα μας και εμπλουτίζονται.

Περιγράφεται στις Θέσεις η επαναστατική κατάσταση. Η περιγραφή μοιάζει με την περιγραφή των μετεωρολόγων για τη δημιουργία τυφώνων. Περιγράφονται μια σειρά παράγοντες που συμβάλουν στην εμφάνισή της με βάση παρατηρήσεις αντίστοιχων επαναστάσεων χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί σίγουρα ούτε αν η ύπαρξη των παραγόντων αυτών θα προκαλέσει επανάσταση, ούτε το πότε. Το κρίσιμο λοιπόν είναι πέρα από την παρακολούθηση αυτών των παραγόντων, η προετοιμασία της εξέγερσης της εργατικής τάξης.

Πιστεύω ότι με τη δημιουργία επαναστατικής κατάστασης οι αντιμαχόμενες πλευρές θα εξαντλήσουν τα μέσα που διαθέτουν για να επικρατήσουν και ότι έχει μεγάλη σημασία ο συσχετισμός δυνάμεων που θα υπάρχει στην έναρξη της διαδικασίας. Για να επέλθει ξανά η ισορροπία κάποιος πρέπει να λύσει τα προβλήματα που έχουν προκύψει, και από το συσχετισμό δυνάμεων θα εξαρτηθεί το ποιος θα δώσει τις λύσεις και σε ποια κατεύθυνση.

Βέβαια συσχετισμοί διαμορφώνονται και κατά τη διάρκεια της επαναστατικής κατάστασης και υπάρχει και ρητό για τη σπίθα στον αχυρώνα (Μάο). Ομως διαισθάνομαι ότι υπάρχει ένα κρίσιμο όριο κάτω από το οποίο η σπίθα δεν θα είναι ικανή να βάλει φωτιά στον αχυρώνα. Η δράση της κυρίαρχης τάξης πέρα από την εξουδετέρωση της αντίστασης στα τρέχοντα σχέδιά της έχει και τέτοια στόχευση.

Θεωρώντας ότι τα εθνικά εκλογικά ποσοστά είναι δείκτης της επίδρασης που ασκεί η πολιτική μας είναι ανάγκη με βάση το αποτέλεσμα στις εκλογές να σημάνει συναγερμός στις γραμμές μας.

Τα ποσοστά μας μειώθηκαν με τον ίδιο περίπου τρόπο που μεταβλήθηκαν στο ΛΑΟΣ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλα κόμματα. Αρκετοί άνθρωποι μας υποστήριζαν όχι τόσο για τις επαναστατικές μας θέσεις, αλλά γιατί έβλεπαν ότι η επαναστατική μας προοπτική εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους σήμερα. Τι άλλαξε και απομακρύνθηκαν;

Ο διεθνής συσχετισμός; Εμείς ελπίζουμε ότι η επαναστατική κατάσταση στη χώρα θα είναι αντανάκλαση εξελίξεων και σε γειτονικές χώρες που θα βοηθήσουν στην επικράτησή μας.

Μήπως διαισθάνονται ότι ο ιμπεριαλισμός θα δημιουργήσει αντισώματα και θα μας εξουδετερώσει σαν ιό;

Μήπως θεωρούν ότι μια σύγκρουση της μορφής που προτείνουμε θα οδηγούσε σε πολεμική απόσπαση εδαφών και οικονομικές συνθήκες όπου θα σκεφτόμαστε να κόψουμε τη φέτα από το ψωμί;

Μήπως θεωρούν, βλέποντας το δρόμο που ακολουθούν άλλες χώρες με πρώην σοσιαλιστικό προσανατολισμό, ότι πρέπει να προηγηθεί η Δευτέρα Παρουσία; Δηλαδή η δημιουργία ξανά ενός διεθνούς μπλοκ σοσιαλιστικών δυνάμεων στις οποίες θα μπορούσε να στηριχθεί η σοσιαλιστική προοπτική της χώρας.

Μήπως πιστεύουν ότι με την υπακοή αποφεύγουν τα χειρότερα;

Είπε μια συντρόφισσα «Εγώ και ένα τοις εκατό να πάρει το ΚΚΕ δεν κλονίζομαι από τις θέσεις μας», αυτό δείχνει απόφαση να κάνουμε το επαναστατικό μας καθήκον σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Ομως ισχύει και το ρητό με την πηγή, όπου πρέπει να πας αλλά και να πιεις νερό (Χ. Φλωράκης).

Συνεχίζω με παρατηρήσεις πάνω στον απολογισμό δράσης μας το προηγούμενο διάστημα. Αναφέρονται οι Θέσεις σε δράση που δημιουργεί αγωνιστές.

Στις 17/12/2009 προκήρυξε το ΠΑΜΕ Πανελλαδική Απεργία καταγγέλλοντας τη ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ προκήρυξε στάση εργασίας. Ενημερώθηκα προφορικά ότι σαν κομματικό μέλος πρέπει να συμμετέχω στην Πανελλαδική Απεργία και να απεργήσω. Εφάρμοσα τη γραμμή και απήργησα. Θεωρώ ότι σε τέτοια σοβαρά ζητήματα χρειάζεται καλύτερη προετοιμασία και δημοσίευση των αποφάσεων στον κομματικό Τύπο. Τις επόμενες μέρες διάβασα ολοσέλιδο συναδέλφου καθηγητή στον «Ριζοσπάστη» που αντιμετώπιζε προβλήματα με την υπηρεσία, όπου ανέλυε τους λόγους συνείδησης που επικαλούνταν.

Συμμετείχα στις διαδικασίες επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης και επιλέχτηκα για διευθυντής Γυμνασίου. Ενημερώθηκα μετά την επιλογή και τοποθέτησή μου ότι υπήρχε απόφαση να μην πάρουμε μέρος στις διαδικασίες με σκοπό την περιφρούρησή μας.

Στα πλαίσια της διαπαιδαγώγησής μου περιφρούρησα μια σειρά χώρους εργασίας (σε απεργίες όπου δεν απεργούσε κανένας) από τους απεργοσπάστες, να σημειώσω ότι και στο δικό μου χώρο δεν απεργούν. Οι εργαζόμενοι περίμεναν υπομονετικά, στην καλύτερη περίπτωση, να φύγουμε ώστε να επανέλθουν στη δουλειά.

Με τα παραπάνω ας θεωρήσουμε ότι θίγω το θέμα της δημοσίευσης στον «Ριζοσπάστη» των όποιων αποφάσεων όσο και της παράλληλης διαπαιδαγώγησης κομματικών μελών και εργαζομένων, ώστε τα πρώτα να μην ξεκόβονται και θεωρούνται γραφικά.

Στα πλαίσια της διαπαιδαγώγησης του λαού, της ανάπτυξης δεσμών και του πώς θα βρεθούμε κοντά του στην περίοδο που περνάμε, πιστεύω πως θα έπρεπε να γίνεται στις Θέσεις μια πιο αναλυτική αναφορά στη δράση των Λαϊκών Επιτροπών, όπως:

Πόσες μερίδες φαγητού σε καθημερινή βάση εξασφάλισαν για ανέργους εργάτες και κατεστραμμένους επαγγελματίες.

Σε πόσους εξασφάλισαν φροντιστήρια για τα παιδιά τους.

Σε πόσους πέτυχαν να μην τους κόψουν το ρεύμα και να μη βρεθούν στο δρόμο κλπ.

Είναι αυτά στόχοι για τις Λαϊκές Επιτροπές (πέρα από το σωστό πολιτικό προσανατολισμό που πρέπει να έχουν σαν μελλοντικά βλαστάρια της λαϊκής εξουσίας) ή τις αποπροσανατολίζουν;

Θέτω δηλαδή το πρόβλημα αν και πώς μέσω της παρέμβασής μας, που πρέπει να είναι ενιαία στην εργατική τάξη, μπορούν να αντισταθμιστούν οι απώλειες που πιθανόν θα έχουμε στο επόμενο διάστημα (στην εργατική αριστοκρατία, στην οποία περιλαμβάνομαι, προς το χώρο των ανανεωτών, αλλά και των λούμπεν από τη μόνιμη ανεργία στρωμάτων προς τους εθνικιστές μέσω της Εκκλησίας και άλλων καναλιών) από τα κέρδη που πιθανόν είχαμε ή θα έχουμε στο χώρο του μετάλλου και αλλού.

Εύχομαι κάθε επιτυχία στο Συνέδριο.