Τη διασφάλιση νέων κερδοφόρων πεδίων για τα μονοπώλια της Ενέργειας και τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σηματοδοτεί η χτεσινή υπογραφή από τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας της συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου «Trans Adriatic Pipeline» (TAP), από το κοίτασμα «Σαχ Ντενίζ 2» του Αζερμπαϊτζάν προς την Κεντρική Ευρώπη.

Από τα 800 χιλιόμετρα του ΤAP, που προβλέπεται να κατασκευαστούν, τα περίπου 500 θα βρίσκονται στην Ελλάδα. Θα ξεκινά από την Κομοτηνή, θα διασχίζει Θράκη, Μακεδονία και Ηπειρο και μέσω της Αλβανίας θα φτάνει στην Αδριατική. Με υποθαλάσσιο αγωγό θα καταλήγει στην Ιταλία. Ο ΤΑΡ έχει τη στήριξη των ΗΠΑ και η κατασκευή του προωθείται με στόχο να εμποδίσει την επέκταση των ρωσικών μονοπωλίων στο «νότιο διάδρομο Φυσικού Αερίου», όπου οι Ρώσοι προωθούν τον αγωγό «South Stream».

Η υπογραφή της συμφωνίας, την οποία χαιρέτισε η Κομισιόν, έγινε στο υπουργείο Εξωτερικών, παρουσία του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά. Παρέστησαν ακόμη εκπρόσωποι της κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν και της Κοινοπραξίας TAP (της ελβετικής «Axpo», της νορβηγικής «Statoil» και της γερμανικής «EON Ruhrgas»), εκπρόσωποι των εταιρειών που απαρτίζουν την κοινοπραξία του κοιτάσματος φυσικού αερίου «Σαχ Ντενίζ», μεταξύ των οποίων είναι ο βρετανικός κολοσσός BP, η γαλλική «TOTAL», η νορβηγική «Statoil», η ιταλική «Εni».

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και εκπρόσωπος της κρατικής εταιρείας του Αζερμπαϊτζάν «Socar» που έχει καταθέσει προσφορά για την εξαγορά της ΔΕΣΦΑ. Καθόλου τυχαία δεν ήταν και η παρουσία του βοηθού υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Ερικ Ρούμπιν, που προχτές είχε συναντήσεις και επαφές με στελέχη του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Ο Αμερικανός αξιωματούχος είναι υπεύθυνος για τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Τουρκία και τον Καύκασο. Θυμίζουμε ότι ο αγωγός ΤΑΡ θα είναι προέκταση τουρκικού αγωγού, που μεταφέρει το αέριο από το Αζερμπαϊτζάν.

Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για συμμετοχή στην κατασκευή του ΤΑΡ σχετίζεται άμεσα με την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ, αφού τα κεφάλαια και οι υποδομές των δύο επιχειρήσεων θα χρησιμοποιηθούν για τη λειτουργία του αγωγού. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις επίσημες ανακοινώσεις της κοινοπραξίας ΤΑΡ, ο αγωγός θα κατασκευαστεί στο μεγαλύτερο τμήμα του παράλληλα με τις υφιστάμενες υποδομές της ΔΕΠΑ.

Ωστόσο, η υπογραφή της διακυβερνητικής συμφωνίας μεταξύ των τριών χωρών δεν εξασφαλίζει ότι ο αγωγός ΤΑΡ θα επιλεγεί από την κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν και τις εταιρείες που εκμεταλλεύονται το κοίτασμα «Σαχ Ντενίζ» για να μεταφέρει αζέρικο αέριο στις χώρες της ΕΕ. Τελικές αποφάσεις θα υπάρξουν τον Ιούνη, καθώς τη μεταφορά φυσικού αερίου διεκδικεί και ο αγωγός «Ναμπούκο» (περνάει από Τουρκία - Βουλγαρία - Σερβία - Ρουμανία και καταλήγει στην Αυστρία).

«Είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε καμία ευκαιρία αναξιοποίητη», ανέφερε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, απευθυνόμενος στα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Μιλώντας εκ μέρους της ντόπιας πλουτοκρατίας, που θέλει να βελτιώσει τη θέση της στα ενεργειακά «παιχνίδια» στην περιοχή, πρόσθεσε ότι η συμφωνία θα «αναβαθμίσει το γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες» και ότι «δίνει τη δυνατότητα στη χώρα να γίνει σημείο αναφοράς στον Ενεργειακό Χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου».

Ο πρωθυπουργός βρήκε την ευκαιρία να «διαφημίσει» και το φυσικό πλούτο της χώρας ως δέλεαρ για επενδύσεις των μονοπωλίων. «Η ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και η πρόοδος των ερευνών που έχει ήδη ξεκινήσει στην Ελλάδα, αλλάζουν τα δεδομένα. Δημιουργούν νέες ευκαιρίες, ώστε η χώρα μας να παίξει το ρόλο του κρίκου που συνδέει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή και την Ασία», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Υποστήριξε, τέλος, ότι εφόσον υλοποιηθεί το έργο της κατασκευής του αγωγού, θα εισρεύσουν επενδυτικά κεφάλαια 1,5 δισ. ευρώ και θα δημιουργηθούν άμεσα 2.000 θέσεις εργασίας στη φάση κατασκευής και λειτουργίας. Σκόπιμα τσουβάλιασε τα δύο στάδια, αφού για τη λειτουργία ενός αγωγού απαιτείται ελάχιστο προσωπικό, το οποίο θα είναι και κακοπληρωμένο, βάσει των αντεργατικών μέτρων που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου όλα τα τελευταία χρόνια.