Η συγκυβέρνηση, δηλαδή, ετοιμάζεται όχι απλώς να παραχωρήσει σε ιδιώτες τα 37 περιφερειακά αεροδρόμια για χρονικό διάστημα άνω των 35 ετών με εξωφρενικά δυσμενείς συμβάσεις για το Δημόσιο, αλλά θα αποποιηθεί και το ελάχιστο τίμημα που μπορεί να λάμβανε. Για να μπορούν στη συνέχεια, υποτίθεται, οι εταιρείες που θα τα αναλάβουν να προσφέρουν φτηνές υπηρεσίες στους αερομεταφορείς κάτι που θα μετακυλιστεί στις τιμές των εισιτηρίων, ώστε να προσελκύουν μεγαλύτερο αριθμό τουριστών. Είναι σημαντικό να επιμείνουμε στη σύγκριση που κάνει η συγκυβέρνηση με την Τουρκία, καθώς έτσι θέτει ουσιαστικά και τον «πήχη», πάνω από τον οποίο δεν μπορούν να τεθούν τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει το Δημόσιο από τους ιδιώτες «επενδυτές» για την παραχώρηση των αεροδρομίων.

Ας μην ξεχνάμε ότι το σύνολο των εσωτερικών αξιών στη γειτονική χώρα, παραμένει πολύ πιο χαμηλό σε σχέση με αυτό της Ελλάδας, ακόμη και σήμερα που η χώρα μας πλήττεται βαρύτατα από την καπιταλιστική κρίση. Η σχετική κουβέντα αγγίζει και τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, καθώς θεωρείται «ακριβό» αεροδρόμιο και άρα μη ανταγωνιστικό, οπότε στη νέα σύμβαση παραχώρησης που ετοιμάζεται και γι' αυτό, θα υπάρχει πρόβλεψη για μεγάλη μείωση των τελών. Απλά να υπενθυμίσουμε ότι από το Μάρτη του 2001 που ξεκίνησε η λειτουργία του «Ελ. Βενιζέλος», ακόμη και με συγκεκριμένους δυσμενείς όρους για τα λαϊκά στρώματα, έχουν μπει στα κρατικά ταμεία ως μέρισμα από τα κέρδη του, περί τα 750 εκατ. ευρώ, ενώ οι μισοί και πλέον επισκέπτες του προέρχονται από το εξωτερικό.

Τέλος, είναι πράγματι αστείο να ισχυρίζεται ο αρμόδιος υπουργός και η συγκυβέρνηση ότι αν μειωθούν οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων κατά 10 ή 20 ευρώ θα αυξηθεί κατά κύματα η τουριστική εισροή. Αυτό που στην πραγματικότητα θα συμβεί είναι οι αεροπορικές εταιρείες και οι εταιρείες διαχείρισης των αεροδρομίων να ενισχύσουν τα κέρδη τους, καθώς αυτά τα 10 ή 20 ευρώ σε κάθε εισιτήριο επί των εκατομμυρίων τουριστών που επισκέπτονται αεροπορικώς την Ελλάδα κάθε χρόνο θα εισέρχονται στα ταμεία τους. Είναι ξεκάθαρο ότι πίσω από τη «φιλολογία» περί ανταγωνιστικών τιμών των αεροδρομίων κρύβονται ακόμη μεγαλύτερες παροχές προς τους κεφαλαιοκράτες, αλλά και άμεση υπονόμευση των δημοσίων εσόδων, τη στιγμή που ο εργαζόμενος λαός τσακίζεται από την αβάσταχτη φορολογία της συγκυβέρνησης.