Το στελεχικό μας δυναμικό δικαιολόγησε το ότι φράσεις και προτάσεις που υπήρχαν στο ισχύον καταστατικό παραλείφθηκαν από το σχέδιο καταστατικού, λέγοντας πως αυτές αφορούν σε ζητήματα «αυτονόητα». Σε κανένα καταστατικό κανενός είδους οργάνωσης - πολιτικής, αθλητικής, πολιτιστικής κτλ - δεν υπάρχουν «αυτονόητα». Ενα καταστατικό ορίζει ακριβώς τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης, καθώς και τους σκοπούς της.

Εν πάση περιπτώσει, αφού υπάρχουν κάποια πράγματα «αυτονόητα», σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξηγηθεί γιατί όσοι διαφωνούν με μία απόφαση «είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν χωρίς όρους την απόφαση της πλειοψηφίας» (κεφ.1, άρθρο 1, γ); Πότε δηλαδή υπήρχαν «όροι» για την εφαρμογή απόφασης; Αφού λοιπόν μόνο τα «αυτονόητα» παραλείπονται, προκύπτει ότι υπήρχε ζήτημα με την εφαρμογή των αποφάσεων, καθώς έθεταν όρους. Ποιοι μπορούν να το κάνουν αυτό;

Ακόμα, δεν μπορεί να εξηγηθεί, γιατί μέλος του ΚΚΕ «είναι όποιος και όποια αποδέχεται την ιδεολογία, το Πρόγραμμα και το Καταστατικό» (κεφ. 2, άρθρο 5); Δεν υπάρχει στο ισχύον καταστατικό η λέξη «ιδεολογία», διότι πολύ λογικά δεν χρειάζεται να υπάρχει: όποιος αποδεχόταν Πρόγραμμα και Καταστατικό, αυτόματα αποδεχόταν και τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία. Δεν νοείτο ότι το πρόγραμμα και το καταστατικό υπήρχε περίπτωση να είναι σε αντίθεση με τη θεωρία μας. Αφού λοιπόν αυτό (που ήταν όντως αυτονόητο) παραλείπεται, προκύπτει ότι δεχόμαστε πως το πρόγραμμα και το καταστατικό δεν είναι απαραίτητα σύμφωνα με την ιδεολογία.

Στο άρθρο 27 αναφέρεται πως τα μέλη των βοηθητικών τμημάτων πρέπει «να δοκιμάζονται επαρκώς μέσα από τη συμμετοχή τους σε καθοδηγητικά όργανα». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάποιος με μικρή ή και ελάχιστη συμμετοχή στο μαζικό κίνημα, αλλά με παρουσία χρόνων στη θέση του καθοδηγητή, μπορεί να μπει στη διαδικασία επεξεργασίας θέσεων που σε τελική ανάλυση αφορούν το μαζικό κίνημα. Ετσι, ελλοχεύει ο κίνδυνος να παίρνουν θέση σε βοηθητικά όργανα σύντροφοι που για τον α ή β λόγο είναι αρεστοί στα παραπάνω καθοδηγητικά όργανα, με κίνδυνο τη δημιουργία οργανωμένων μορφών συναντίληψης. Τέτοια πρόβλεψη στο ισχύον καταστατικό δεν υπάρχει, καθώς ήταν «αυτονόητο» πως και ένα μέλος με μικρή καθοδηγητική εμπειρία, αλλά με μεγάλη εμπειρία στο μαζικό κίνημα θα μπορούσε να προσφέρει πολλά σε ένα βοηθητικό τμήμα. Οχι ότι αυτό εκμηδένιζε τον κίνδυνο δημιουργίας οργανωμένων ομάδων, αλλά τουλάχιστον σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερο για την επεξεργασία των θέσεών μας.

Καταλήγοντας, το τι είναι αυτονόητο και τι δεν είναι, δεν θα έπρεπε να έχει θέση σε μία συζήτηση για το καταστατικό. Μία τέτοια συζήτηση, το πιθανότερο είναι να κρύβει προθέσεις πίσω της. Αντιθέτως, η αιτιολογία που δίνουν τα ίδια στελέχη ότι το καταστατικό εναρμονίζεται με το σχέδιο προγράμματος, έχει βάση. Αυτό σημαίνει πως, πολύ λογικά άλλωστε, όλα τα ντοκουμέντα αντιμετωπίστηκαν ως ενιαίο σύνολο από την ΚΕ και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν και από τα μέλη.