Το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο είναι καλογραμμένο και κατανοητό σχεδόν στο σύνολό του. Ενσωματώνει ντοκουμέντα και αποφάσεις που έχουν παρουσιαστεί, συζητηθεί και ψηφιστεί στις κομματικές οργανώσεις. Κατά τη γνώμη μου, όμως, κάποια σημεία του χρειάζονται μεγαλύτερη ανάλυση και εξήγηση. Δεν μπορούμε να λέμε ότι σκοπίμως κάποιες θέσεις είναι ασαφείς («φλου») ή ότι δεν πρέπει να γινόμαστε «σχολαστικοί».

Συμφωνώ ιδιαίτερα με τις θέσεις 30-31 «Η πορεία της κομματικής οικοδόμησης», 48-49-50 «Γενικό συμπέρασμα από τον απολογισμό της δράσης του Κόμματος», 51-52-53-54-55 «Εκτίμηση της απόδοσης της ΚΕ». Από τις εξελίξεις διαπιστώνεται ότι δεν ήμασταν έτοιμοι, συνολικά ως Κόμμα, να αντεπεξέλθουμε στις δύσκολες και πρωτόγνωρες για πολλούς από εμάς καταστάσεις, ότι δεν έγιναν κτήμα των κομματικών μελών και οπαδών επεξεργασίες και αναλύσεις του Κόμματος, παρότι, όπως αποδείχτηκε από τη ζωή, ήταν σωστές. Οπως αναφέρεται και στις θέσεις, διαμορφώθηκε (όχι από μόνο του, καλλιεργήθηκε) ένα πνεύμα εφησυχασμού. Πολλοί λέγαμε «έχουμε δίκιο και ο κόσμος το καταλαβαίνει», «ο κόσμος θα ξεσηκωθεί» κ.ά.

Κάποιες παρατηρήσεις για τις:

Θέσεις 21 και 73. Λέμε ότι στις κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι και οι «μισοπρολετάριοι» («δηλαδή αυτοί που έχουν κύριο εισόδημα μέσω της μισθωτής εργασίας και όχι από κάποια ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής»). Πιστεύω ότι ο όρος είναι λαθεμένος, παίρνοντας υπόψη και τις εξηγήσεις που δόθηκαν για το ποιους ονομάζουμε «μισοπρολετάριους» στις συνελεύσεις των κομματικών οργανώσεων. Εφόσον λέμε ότι το κύριο εισόδημά τους προέρχεται από τη μισθωτή εργασία πρέπει να τους κατατάξουμε παίρνοντας υπόψη μας τα λενινιστικά κριτήρια (θέση στην κοινωνική παραγωγή - σχέσεις με τα μέσα παραγωγής - ρόλο στην κοινωνική οργάνωση της εργασίας - ύψος και τρόπος απόκτησης εισοδήματος). Δεν πρέπει να μειώνουμε το μέγεθος της εργατικής τάξης, ζήτημα για το οποίο έχουμε ασκήσει πολεμική κριτική σε αστούς και «υπεραριστερούς» που μιλούσαν για το «τέλος της εργατικής τάξης». Είναι άλλο θέμα το ότι, επειδή ακριβώς αυξάνεται το μέγεθος της εργατικής τάξης, υπάρχουν και μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις μέσα σ' αυτήν. Δεν μπορούμε να λέμε, π.χ., ότι οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι ασκούν στην ουσία εξαρτημένη εργασία, αλλά τους κατατάσσουμε στους «μισοπρολετάριους», εντάσσοντάς τους στους συμμάχους της εργατικής τάξης. Σωστά χρησιμοποιούμε τον όρο για άτομα που το εισόδημά τους προέρχεται εν μέρει από μισθωτή εργασία και εν μέρει από κατοχή μικρής ιδιοκτησίας, μικρό κτήμα ή μικρομάγαζο.

Θέση 29. Για τις τοπικές εκλογές και τη δράση μας στην τοπική διοίκηση. Να εξετάσουμε αν έχει επιδράσει αρνητικά η κατάργηση της όποιας αυτοτελούς οργάνωσης και δράσης είχαν οι δημοτικές παρατάξεις.

Θέση 60. Τελευταία παράγραφος για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Χρειάζεται να εξηγηθεί περισσότερο τι εννοούμε, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κατανοηθεί λαθεμένα και να παρερμηνευθεί και από δικές μας δυνάμεις.

Θέσεις 66-67. Στη θέση 66 λέμε ότι μπορούμε να συνεργαστούμε με πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν θέσεις μικροαστικών στρωμάτων αλλά συμφωνούν «με τον έναν ή άλλο τρόπο» στο χαρακτήρα του κοινωνικοπολιτικού αγώνα και στην αναγκαιότητα να κατευθύνεται στην εργατική-λαϊκή εξουσία και οικονομία. Στη θέση 67 αποκλείουμε οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία ακόμα και με νέες ομάδες- κόμματα με κομμουνιστική αναφορά «που διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ με τον έναν ή άλλο τρόπο, πρώτα απ' όλα στο κύριο πολιτικό ζήτημα, της μεταρρύθμισης ή επανάστασης». Αυτά τα δύο «με τον έναν ή άλλο τρόπο» είναι αρκετά θολά και πρέπει να εξηγηθούν.

Θέση 68. Στις δραστηριότητες προτείνω να αποφασιστεί και οργάνωση της μελέτης για την ταξική διάρθρωση στην Ελλάδα. Οπως αναφέρθηκε, το μέγεθος της εργατικής τάξης αυξάνεται, επόμενο είναι να αυξάνονται και οι διαφοροποιήσεις μέσα στην εργατική τάξη. Από το 18ο Συνέδριο και μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευθεί άρθρα στελεχών του Κόμματος που, λαθεμένα κατά τη γνώμη μου, θέτουν ευθέως ζήτημα ότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν ανήκουν στην εργατική τάξη. Βέβαια, να μελετηθούν και θέματα, όπως, π.χ., οι «μισοπρολετάριοι».

Θέση 77. Να μπει στο πρόγραμμα αναλυτικά ο χαρακτήρας της Λαϊκής Συμμαχίας και να μη γίνεται απλώς μια αναφορά ως πρόπλασμα του Επαναστατικού Μετώπου.

Για τις Λαϊκές Επιτροπές. Στις Θέσεις θα πρέπει να γίνει μεγαλύτερη αναφορά στις Λαϊκές Επιτροπές, στη θετική και αρνητική εμπειρία από τη μέχρι τώρα δράση τους. Εχουν περάσει περίπου δύο χρόνια από τη συγκρότησή τους και έχουν γίνει αρκετά θετικά βήματα. Από τη μέχρι τώρα εμπειρία που έχω από τη συμμετοχή μου, βλέπω ότι ένα κομμάτι συντρόφων δεν έχει κατανοήσει το ρόλο τους, τη σημασία που δίνουμε στη λειτουργία τους. Αρκετοί δεν συμμετέχουν. Αλλοι τις αντιλαμβάνονται ως παράρτημα του Κόμματος. Πρόβλημα υπάρχει και από τη μη συμμετοχή δυνάμεών μας από τα σωματεία, που με την πείρα τους και την παρουσία τους θα βοηθήσουν να λειτουργήσουν οι Λαϊκές Επιτροπές για τους λόγους που συγκροτήθηκαν. Αρνητικό είναι ότι στελέχη του Κόμματος δεν μετέχουν στη δράση και τις συνελεύσεις των Λαϊκών Επιτροπών. Για να βοηθήσουν στο σχεδιασμό αλλά και να ακούσουν οπαδούς, φίλους του Κόμματος και όσους συσπειρώνουμε στις συνελεύσεις.

Για την οργάνωση των ανέργων. Ασφαλώς η οργάνωση των ανέργων είναι πολύ δύσκολη. Εχουν γίνει κάποιες προσπάθειες και βήματα με τις Επιτροπές Ανέργων, αλλά την οργάνωση των Επιτροπών στην ουσία την έχει επωμιστεί η νεολαία που, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, δεν έχει την ανάλογη πείρα και έχει δυσκολία να προσεγγίσει ηλικίες από 30 και πάνω. Και εδώ χρειάζεται η μεγαλύτερη συμμετοχή συντρόφων και οπαδών που είναι άνεργοι, μεγαλύτερη συμμετοχή των σωματείων, επιμονή στα αιτήματα για την άμεση ανακούφιση των ανέργων.

Θεωρώ ότι οι Θέσεις για το 19ο Συνέδριο κάνουν βήματα μπροστά τόσο θεωρητικά όσο και για την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Αρκεί να παρθούν όλα τα μέτρα ώστε να γίνουν κτήμα των μελών και οπαδών του Κόμματος, κτήμα όλο και περισσότερων εργαζομένων.