«Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το κεφάλαιο, τα πολιτικά όργανά του και τα μέσα που διαθέτουν κρατάνε στον αφρό της δημοσιότητας μια συζήτηση που προβάλλει σαν "λύση" για την αντιμετώπιση της ανεργίας τη μείωση των μισθών, η οποία θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και έτσι, υπονοούν, θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση στους μισθούς θα συνεχιστεί ακόμα πιο έντονη. Πιθανοί στόχοι της είναι με τη λογική του "λιγότερου κακού" είτε να νομιμοποιηθούν οι δραματικές μειώσεις των μισθών σε κλάδους που αυτοί θα προσεγγίσουν, αν δεν φθάσουν, το κατώτατο όριο των 586 ευρώ μεικτά, είτε να παρουσιάσουν τα 586 ευρώ ως ιδανική πραγματικότητα συγκριτικά με ό,τι εμφανίζεται να ζητά το κεφάλαιο, είτε - ακόμα χειρότερα - να προετοιμάσουν το έδαφος για παραπέρα μείωση και στον κατώτατο μισθό, αποδεικνύοντας πως δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι.

(...) Οι επενδύσεις και οι θέσεις εργασίας που οι κεφαλαιοκράτες ισχυρίζονται ότι θα φέρει η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους δεν έχουν αντίκρισμα για τους εργάτες. Αφενός, οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν θα είναι πολύ λιγότερες από τις ανάγκες, αφετέρου θα σημαίνουν αφόρητες συνθήκες εργασίας (...) Ο κεφαλαιοκράτης προσπαθώντας να μειώσει το κόστος παραγωγής για να γίνει ανταγωνιστικότερος του αντιπάλου του κάνει επενδύσεις με εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής, που σε συνθήκες καπιταλισμού σημαίνουν αύξηση της παραγωγικότητας με λιγότερα εργατικά χέρια και αύξηση των ανέργων. Παράλληλα, ακόμα και όταν γίνονται επενδύσεις που απαιτούν πολλά εργατικά χέρια σε πολλές περιπτώσεις η απασχόληση είναι πρόσκαιρη, π.χ. κατασκευές.

Τα επίπεδα στα οποία σπρώχνουν τους μισθούς, μονοπώλια - συγκυβέρνηση - κόμματα της αστικής διαχείρισης οδηγούν στην εξαθλίωση τις εργατικές οικογένειες, σε αύξηση των κινδύνων για την υγεία των εργαζομένων και των οικογενειών τους, που εντείνονται όταν οι συνθήκες εργασίας παραπέμπουν στο Μεσαίωνα. Στην επίθεση των κεφαλαιοκρατών μπορεί να απαντήσει αποτελεσματικά μόνο η αντεπίθεση του εργατικού κινήματος που έχει σαφή ταξικό προσανατολισμό. Ούτε "διαλόγους" για το πόσα θα χάσουμε, ούτε αναμονή, ούτε εφησυχασμός. Αυτήν την κατεύθυνση υπηρετεί η πρόταση του ΠΑΜΕ για πάλη που θα διεκδικεί πρώτα και κύρια υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, με αφετηρία τα 751 ευρώ ως βάση για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις, με υπεράσπιση των κλαδικών συμβάσεων και πάλη για την υπογραφή νέων με βάση τους υπάρχοντες κλαδικούς μισθούς» (στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).