«Απάτη ολκής αποδείχνεται η διαφημιζόμενη από τη συγκυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) προπαγανδιστική επιχείρηση «επαναδιαπραγμάτευσης» με την τρόικα για ορισμένες από τις πτυχές της αντιλαϊκής πολιτικής (...) μοναδικός στόχος είναι η χαύνωση λαϊκών συνειδήσεων, η απόσυρση του λαϊκού παράγοντα από τις εξελίξεις, η καθήλωσή του σε ρόλο παρατηρητή» των «ικανοτήτων» της συγκυβέρνησης, όπως και άλλων σημερινών ή και αυριανών διαχειριστών της αστικής εξουσίας και των κυβερνήσεων, της δικτατορίας των μονοπωλίων. Το αστικό κράτος, οι θεσμοί του, μαζί και οι διάφοροι πολιτικοί διαχειριστές είναι απόλυτα ενταγμένοι στο πλέγμα των συμφερόντων εξυπηρέτησης των μονοπωλίων που στηρίζουν και υπηρετούν. Οικογενειακή τους υπόθεση είναι και η προβαλλόμενη από τους ίδιους «επαναδιαπραγμάτευση». Το μόνο που αναδείχνει είναι τα διαχειριστικά ζόρια και αδιέξοδα της εγκληματικής πολιτικής του κεφαλαίου, τα οποία ο λαός έχει κάθε συμφέρον να οξυνθούν και να βαθύνουν ακόμη περισσότερο (...) βλέπουν μπροστά τους την αντικειμενική αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να πληρώσουν τους ασήκωτους φόρους και τα βαριά χαράτσια. Αυτό που «διαπραγματεύονται» είναι η καταβολή τους σε περισσότερες δόσεις, με την ελπίδα να αρπάξουν από το λαό και την τελευταία διαθέσιμη δεκάρα. Δίπλα στο «καρότο» σηκώνουν το βούρδουλα της βαρβαρότητας απειλώντας και ετοιμάζοντας νέα σκληρότερα μέτρα για κατασχέσεις μισθών και συντάξεων σε βάρος λαϊκών νοικοκυριών, που όπως είναι απόλυτα δεδομένο, δε θα μπορέσουν να ανταποκριθούν ούτε και στη νέα ρύθμιση. «Επαναδιαπραγμάτευση» είναι η διαρκής συμπίεση και του κατώτατου μισθού για τους εργατοϋπαλλήλους, η βίαιη προσαρμογή του στις εκάστοτε συνθήκες ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

(...) «επαναδιαπραγμάτευση» είναι και οι «ρήτρες αυτόματης διόρθωσης», η διαρκής διάλυση των κρατικών δαπανών που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες, στο ίδιο πράγμα εντάσσονται και τα νέα ασήκωτα χαράτσια που ετοιμάζουν απέναντι στη μικρή λαϊκή περιουσία. «Επαναδιαπραγμάτευση» είναι η διαρκής προσαρμογή του κεφαλαίου, το ξεσκαρτάρισμα, όπως λένε, από τα «μη αποτελεσματικά μέτρα πολιτικής» (για τους ίδιους) η αναβαθμισμένη «αντικατάστασή» τους από αλλεπάλληλα νέα μέτρα, περισσότερο αποτελεσματικά στη διαμόρφωση ολοένα και πιο ευέλικτης, φτηνότερης εργατικής δύναμης. «Επαναδιαπραγμάτευση» είναι αυτά που κάθε φορά συμφέρουν τη διαχειριστική τακτική τους, είναι συνώνυμο με την καταστροφή του λαού.

Αδιαπραγμάτευτο για τα λαϊκά συμφέροντα, είναι η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σε ρότα συνολικής ρήξης με τα μονοπώλια και την πολιτική τους, είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με εργατική λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και το λαό αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).