Πέμπτη 14 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΦΡΑΝΚΕΛ
Περιπολία

Τι το ιδιαίτερο έχουν οι αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες που ανεξάρτητα από ποιότητα προσελκύουν ορδές πελατών; Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα. Ωστόσο, επειδή πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο οι ταινίες του είδους που ρίχνονται στην αγορά, οι «πηγές ιδεών» όλο και στερεύουν και αρχίζουν να γίνονται εμφανείς οι δυσκολίες του να βρεθούν «καινούριες» οπτικές και προσεγγίσεις. Τρανή απόδειξη, η συστηματική νεκρανάσταση -υπό μορφή ριμέικ- παλιών, σίγουρων εμπορικών επιτυχιών. Κατ' επέκταση, ακούγεται λογικό το ερώτημα που άπτεται άμεσα της ταινίας του Αγιερ: Κατά πόσο μια αστυνομική ταινία χωρίς ιδιαίτερα επιτηδευμένο σενάριο, χωρίς ιδιαίτερες ερμηνείες και χωρίς πάθος, είναι δυνατόν να θεωρείται ενδιαφέρουσα και καινοτόμος...

Καίτοι υποσκάπτει τα θεμέλια του μύθου για τη δουλειά του ηρωικού αστυνομικού... Η κατάχρηση της κάμερας στον ώμο -εν είδει αντικειμενικής τεκμηρίωσης- έκανε τον σκηνοθέτη να πιστέψει, τουλάχιστον στη θεωρία, ότι θα τα κατάφερνε να φανεί καινοτόμος. Με την αφήγηση και το σχολιασμό σε πρώτο πρόσωπο, την κάμερα να τρέμει και την εικόνα να τρεμοπαίζει ο Αγιερ, πρακτικά εξαπατά το θεατή, γιατί προσβλέπει στο να τον κάνει να πιστέψει ότι αυτό που βλέπει είναι δήθεν μια προωθημένη προσέγγιση στο θέμα, αυθεντική και συγκινητική! Η πραγματική αίσθηση ωστόσο είναι ότι απέναντί σου έχεις ένα εκτεταμένο επεισόδιο τηλεοπτικού reality με αστυνομικούς που λειτουργεί με θεραπευτικό τρόπο

Δράση πνιγμένη στον ιδρώτα, στο αίμα και στην ηχορύπανση. Βίαιοι διακανονισμοί σε σκοτεινά σοκάκια και φωτισμένους δρόμους, που ο πόλεμος των καρτέλ ναρκωτικών, κάνει όλο και πιο αιματηρούς... Το Σάουθ Σέντραλ του Λος Αντζελες είναι ένα γκέτο σε μετάβαση, λίγο πριν την παγίωση των αλλαγών ... Γιατί οι ισπανόφωνοι βάζουν τώρα τους μαύρους στη γωνιά... και όλες ανεξαιρέτως οι φυλές του Ισραήλ χειρίζονται ένα λεξιλόγιο που δεν εκτείνεται πέρα από το «fuck» και το «shit». Μια μέρα χωρίς βία αποτελεί εξαίρεση στην στερεοτυπική εικόνα που συντίθεται από «βλάκες» ανώτερους αστυνομικούς, από συναδέλφους στο τμήμα που ερωτεύονται ο ένας τον άλλο και από το μεξικάνικο καρτέλ ναρκωτικών που επικηρύσσει τον Μπράιαν και τον Μάικ που συνιστούν την περιπολία... Εν τέλει, αναρωτιέται κανείς πόσα τέτοια φιλμ μπορεί να αντέξει ένας οργανισμός;

Παίζουν: Τζέικ Τζιλενχάαλ, Μάικλ Πένια, Αννα Κέντρικ, Αμέρικα Φερέρα, Φράνκο Γκρίλο, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2012).


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ