Το Συνέδριο του Κόμματος συνέρχεται σε μια περίοδο που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα και διεθνώς μια λυσσαλέα επίθεση των κεφαλαιοκρατών και του πολιτικού τους προσωπικού σε μακροχρόνιες και με αίμα κατακτήσεις των εργαζομένων. Με αφορμή τη συζήτηση των Θέσεων για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, θα ήθελα να καταθέσω ορισμένες σκέψεις και προβληματισμούς, φιλοδοξώντας να συμβάλω στην εκπλήρωση του στρατηγικού στόχου του Κόμματος, που είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Προσωπικά, ανήκω σε εκείνους που θεωρούν αδικαιολόγητη - για τη συγκεκριμένη συγκυρία - τη δραματική μείωση της εκλογικής δύναμης που σημείωσε το Κόμμα μας, το οποίο παραμένει σταθερά στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την προάσπιση των συμφέροντα της εργατικής τάξης. Η δικαιολογία της ΚΕ του ΚΚΕ, που αποδίδει τη μείωση της εκλογικής δύναμης του Κόμματος κατά 50% κυρίως σε εξωγενείς παράγοντες (επίθεση ΜΜΕ κ.λπ.), δεν πείθει.

Με δεδομένο ότι δουλειά των αστικών ΜΜΕ είναι να πολεμούν και να υπονομεύουν τη δράση των ταξικών τους αντιπάλων, θεωρώ ότι η δραματική πτώση της δύναμης του Κόμματος στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, οφείλεται και σε άστοχες ή λαθεμένες επιλογές της ηγεσίας του, όπως:

1. Η διαχείριση των οικονομικών του Κόμματος, που οδήγησε - εκτός των άλλων - και σε μειώσεις μισθών και προσωπικού, στην «Τυποεκδοτική», στον «902» και τελευταία στο «Ριζοσπάστη». Στην πράξη, αποδείχτηκε ότι ο χρόνος και ο τρόπος που χειρίστηκε το Κόμμα το θέμα της μισθολογικής πολιτικής αλλά και των απολύσεων στην «Τυποεκδοτική», τον «902» και το «Ριζοσπάστη», δεν ήταν ο ενδεδειγμένος. Για παράδειγμα, οι απολύσεις που έγιναν το 2010 στην «Τυποεκδοτική», αποδείχτηκαν ως «μάννα εξ ουρανού» για όλους εκείνους που βάφτιζαν «μονόδρομο» τα αντιλαϊκά μέτρα του 1ου Μνημονίου, δίνοντας το δικαίωμα στον τότε πρωθυπουργό Γ. Α. Παπανδρέου, να δηλώσει προκλητικά από το βήμα της Βουλής (10 Δεκέμβρη 2010): «Και εσείς, κυρία Παπαρήγα, στις δικές σας επιχειρήσεις, την "Τυποεκδοτική" και τον "902", κάνατε μειώσεις μισθών, κάνατε και απολύσεις».

2. Η τακτική που ακολούθησε σε όλη την προεκλογική περίοδο. Οι δηλώσεις ηγετικών στελεχών του Κόμματος και ο «Ρ», είχαν ως επίκεντρο αντιπαράθεσης κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ - άφηναν σε δεύτερη μοίρα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - λες και ο κύριος εχθρός για το Κόμμα και την εργατική τάξη ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά. Η τακτική αυτή έβλαψε σημαντικά το Κόμμα.

3. Η άρνηση του Κόμματος να δεχτεί τη διερευνητική εντολή από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ θα μπορούσε να την πάρει για να διατυπώσει τους όρους και προϋποθέσεις που θέτει το ΚΚΕ για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Αν, λοιπόν, δεχτούμε ότι το αστικό σύστημα και τα μέσα που το στηρίζουν - όταν προσπαθούν να εκμηδενίσουν τη δύναμη του ΚΚΕ και όσων αγωνίζονται για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων - κάνουν τη δουλειά τους, τότε πρέπει να αναζητήσουμε τη συρρίκνωση της εκλογικής δύναμης του Κόμματος σε δικά μας λάθη και αδυναμίες. Να παραδεχτούμε δηλαδή ότι το κάτι δεν κάναμε και δεν κάνουμε σωστά και άρα πρέπει να το διορθώσουμε.

Μερικά από τα πράγματα, που νομίζω δεν κάναμε καλά, έχουν σχέση με:

Πρώτον, το θέμα της «Λαϊκής Συμμαχίας» και γενικότερα των συμμαχιών και της κοινής δράσης, με άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Ενώ οι συνθήκες προσφέρονταν για μια σημαντική άνοδο της δύναμης του ΚΚΕ και της επιρροής του στο μαζικό λαϊκό κίνημα, η ηγεσία του Κόμματος δεν τις αξιοποίησε κατάλληλα. Αντί το Κόμμα να ενεργήσει ως Γολιάθ (οι εξελίξεις δικαίωσαν τις πολιτικές του για το ρόλο της ΕΕ κ.λπ.) και να ανοιχτεί στην κοινωνία ενήργησε ως Δαυίδ (περιχαράκωσε τις δυνάμεις του)! Εγινε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο, από αυτό που είχε γίνει στη Γερμανική κατοχή, που το ΚΚΕ (όταν η πλειοψηφία των στελεχών του βρίσκονταν στις φυλακές και τα ξερονήσια), με την πρωτοβουλία του να ιδρύσει το ΕΑΜ, εκτίναξε την επιρροή του Κόμματος στα ύψη.

Και εύλογα τίθεται το ερώτημα: Αραγε είναι σωστή, η πολιτική του «όλα ή τίποτα» που επιλέχτηκε με την απόφαση της ηγεσίας να αντικαταστήσει την προγραμματική θέση του ΑΑΔΜ με τη θέση για τη Λαϊκή Συμμαχία; Μήπως φταίνε επίσης οι χωριστές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και η επιλογή της ηγεσίας του ΚΚΕ, να αποφεύγει την κοινή δράση με άλλες πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και όταν υπάρχει συμφωνία σε επιμέρους ζητήματα, με συνδικαλιστικές παρατάξεις άλλων πολιτικών χώρων;

Δεύτερον, σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και η διάδοση των Θέσεων του ΚΚΕ. Παρά τη διαπίστωση στη Θέση 56 πως τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος (ΚΟΜΕΠ, «Ριζοσπάστης» κ.λπ.) «ως συνολική εκτίμηση βελτίωσαν την απόδοσή τους», η φωνή του ΚΚΕ έχει αδυνατίσει, μεταξύ άλλων, επειδή:

• Οι ταξικοί μας εχθροί έχουν βελτιώσει το έργο τους, με τον εξωραϊσμό της κυβερνητικής πολιτικής και την αποσιώπηση ή διαστρέβλωση των θέσεων του Κόμματος. Αυτό, βέβαια, δεν πρέπει να εκπλήσσει. Δουλειά των αντιπάλων της εργατικής τάξης - που την κάνουν καλά - είναι η εξής: Αν χρειαστεί, να διαπράξουν - για τη διατήρηση ή ισχυροποίηση της εξουσία των μονοπωλίων - ακόμη και το μεγαλύτερο έγκλημα.
• Η ηγεσία του Κόμματος δεν στελέχωσε σωστά το επιτελείο του προπαγανδιστικού του μηχανισμού. Αναφέρομαι ειδικά στο «Ριζοσπάστη», που - ως όργανο της ΚΕ - αποτελεί την καθημερινή φωνή του ΚΚΕ. Πιστεύω ότι ο «Ρ» μπορεί και πρέπει να γίνει μια ελκυστική εφημερίδα, που - μαζί με την ειδησεογραφία - μπορεί και πρέπει να μεταφέρει στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, απλά και κατανοητά τη γραμμή του Κόμματος. Η αποτελεσματικότερη προβολή των θέσεων του ΚΚΕ στο μαζικό λαϊκό κίνημα, δεν χρειάζεται τα ΣΕΝΤΟΝΙΑ (φιλοξενία στο «Ρ» των ολοσέλιδων ή και πολυσέλιδων ομιλιών και συνεντεύξεων του εκάστοτε γενικού γραμματέα και άλλων στελεχών του ΚΚΕ). Αυτό που χρειάζεται είναι ανασύνταξη των δυνάμεων στην εφημερίδα, εμπιστοσύνη στους συντάκτες της και μια ικανή διεύθυνση. Δηλαδή μια διεύθυνση, η οποία - σε συνεργασία με τη Συντακτική Επιτροπή και το προσωπικό - θα μπορεί να προβάλλει από τις σελίδες του «Ρ», απλά, συνοπτικά και κατανοητά: 1) Την ειδησεογραφία και τα επίμαχα σημεία από τις καθημερινές παρεμβάσεις των κομματικών στελεχών στα διάφορα προβλήματα. 2) Τα ρεπορτάζ από τους χώρους δουλειάς και δράσης των εργαζομένων. 3) Πειστικά σχολιασμένη, την επικαιρότητα, που διαμορφώνουν οι κυβερνώντες και τα άλλα κόμματα.

Εύχομαι ολόψυχα, επιτυχίες στις εργασίες του 19ου Συνεδρίου το ΚΚΕ, ώστε η νέα ΚΕ που θα εκλεγεί να οδηγήσει το Κόμμα πιο κοντά στο στρατηγικό του στόχο.