Εντονο προβληματισμό και ανησυχία προκαλεί στο χώρο του θεάτρου, η κίνηση του Δήμου Αθηναίων (Διεύθυνση Εμπορίου και Ανάπτυξης) να προχωρήσει στη σφράγιση δεκάδων θεατρικών σκηνών, με το πρόσχημα της λειτουργίας «χωρίς άδεια», ένα περίπου μήνα πριν τη λήξη της χειμερινής θεατρικής περιόδου, οδηγώντας στην ανεργία πολλούς εργαζόμενους, καλλιτέχνες και τεχνικούς. Από τους 83 περίπου ελέγχους σε θέατρα και πολυχώρους πολιτισμού, τα μισά περίπου κατά το δήμο θα σφραγιστούν, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, ενώ διαρρέεται ότι προκύπτουν θέματα ασφάλειας των θεατών στα περισσότερα από αυτά, προκειμένου να κατευνάσουν την οργή του κόσμου από το κλείσιμο χώρων πολιτισμού. Πολλά κυκλοφορούν για το πού αποσκοπεί όλη αυτή η ξαφνική «σκούπα». Πολλοί μιλούν για την εξυπηρέτηση μεγάλων συγκροτημάτων, καθώς μειώνεται ο ανταγωνισμός. Πολλά, μάλιστα, από τα υπό απειλή θέατρα έχουν την προέγκριση και αναρωτιούνται γιατί καθυστερούν οι υπηρεσίες να τους παραχωρήσουν καιρό τώρα την τελική έγκριση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι κλείνοντας πολιτιστικούς χώρους εμποδίζουν μικρές ομάδες, νέους καλλιτέχνες να δημιουργούν και να ζουν. Προβάλλει ξανά έντονα η ανάγκη διεκδίκησης της δημιουργίας προϋποθέσεων για ανεμπόδιστη καλλιτεχνική δημιουργία στην παραγωγή, στη διακίνηση και την επαφή της με το λαό.

Οι θεατρικοί χώροι που έλαβαν την απειλή σφράγισής τους, με σχετική επιστολή, προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν με συσπείρωσή τους. Προχθές πραγματοποιήθηκε μια πρώτη συνάντηση στα γραφεία του ΣΕΗ, ενώ σήμερα, προγραμματίζεται μια δεύτερη ανοιχτή συνέλευση, στις 2 το μεσημέρι, στο θέατρο «Olvio» (Ιεράς Οδού 67 και Φαλαισίας 7). Οπως σημειώνει η «Ενωση Εναλλακτικών Χώρων και Πολιτισμού Αθήνας», στόχος τους είναι: η αναστολή των αποφάσεων σφράγισης των χώρων που πλήτονται ή θα πληγούν από τους μελλοντικούς ελέγχους του Δήμου Αθηναίων. Η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός ενός πεπαλαιωμένου νόμου, που αφορά στους χώρους που φιλοξενούν παραστάσεις, ο οποίος δεν καθρεφτίζει τη νέα καλλιτεχνική πραγματικότητα των παραστατικών τεχνών, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως (Α.Ν. 446/37, ο οποίος εκδόθηκε 25/1/1937 επί δικτατορίας Μεταξά, με τελευταία ανανέωση το 1957).

«Η διεξαγωγή των αναφερθέντων σφραγίσεων ισοδυναμεί με μία απονέκρωση του πολιτιστικού τοπίου της Αθήνας και οδηγεί σε βέβαιη ανεργία ένα πολύ μεγάλο αριθμό επαγγελματιών, που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με τις παραστατικές τέχνες, καθώς και με την απομάκρυνση του αθηναϊκού κοινού από το δικαίωμα επιλογής», σημειώνουν χαρακτηριστικά.