Κατά τη γνώμη μου οι θέσεις της ΚΕ για το 19ο συνέδριο, το σχέδιο προγράμματος και καταστατικού κάνουν πιο κατανοητά στοιχεία της στρατηγικής μας, δίνουν σωστό προσανατολισμό και οξύνουν τα ταξικά, κομμουνιστικά και επαναστατικά χαρακτηριστικά του Κόμματος.

Στις θέσεις αναλύεται η περίοδος της κρίσης ως μια περίοδος όπου δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για όξυνση της ταξικής πάλης (ανεργία, προλεταριοποίηση μικρών ΕΒΕ), αναλύεται τεκμηριωμένα η θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και ο κίνδυνος ξεσπάσματος ιμπεριαλιστικού πολέμου. Και το Κόμμα απαντάει σε όλα αυτά ότι η λύση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα βρίσκεται στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, στο σοσιαλισμό. Τώρα που οι αστοί δυσκολεύονται να αυξήσουν την κερδοφορία τους και η εμπιστοσύνη των λαϊκών στρωμάτων στον καπιταλισμό κλονίζεται, όπου εμφανίζονται κάθε είδους οπορτουνιστικές και ρεφορμιστικές προτάσεις διεξόδου από την κρίση, είναι απαραίτητο να φέρει το Κόμμα στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, τη λαϊκή οικονομία και εξουσία με κοινωνικοποίηση στα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.

Και είναι άλλο ότι πρέπει να εξηγούμε τι εννοούμε με αυτούς τους όρους, να δίνουμε παραδείγματα, να εκλαϊκεύουμε και άλλο μπροστά στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, στο χαμηλό επίπεδο της ταξικής πάλης, το χαμηλό εκλογικό αποτέλεσμα και στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα να απαρνηθούμε το στρατηγικό μας στόχο, να θέσουμε ως γραμμή συσπείρωσης (και στο εργατικό κίνημα) την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων αποκομμένη από τη σοσιαλιστική προοπτική και να κοιτάμε για συνεργασίες προς οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Θα κάναμε τότε ένα τεράστιο ΛΑΘΟΣ ενάντια στην κοσμοθεωρία μας και στη στρατηγική μας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από το 15ο συνέδριο - σοσιαλιστική επανάσταση -, αλλά θα οδηγούσαμε και την εργατική τάξη στην απογοήτευση και στο συμβιβασμό. Ενάντια στην κοσμοθεωρία μας, γιατί αν βάζαμε πίσω την πάλη για το σοσιαλισμό (με τη μη προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα) και παλεύαμε για λύσεις χωρίς σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων, αυτό θα σήμαινε ότι βλέπουμε λύση φιλολαϊκή, όπου τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα θα μειώνονταν, μέσα στον καπιταλισμό και μάλιστα στο ανώτατό του στάδιο, τον ιμπεριαλισμό. Απόψεις με τις οποίες εμείς δεν έχουμε καμία σχέση.

Εχοντας, όμως, ξεκάθαρο το στρατηγικό μας στόχο δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να προετοιμάσουμε τον υποκειμενικό παράγοντα για την επανάσταση. Και ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι το άνοιγμα και το βάθεμα της συζήτησης για το σοσιαλισμό σε συνδυασμό με την πάλη για την ανακούφιση από τα καθημερινά προβλήματα και, φυσικά, η επιμονή στην κομματική οικοδόμηση. Καμία υποτίμηση των εργαζομένων δεν χωράει εδώ. Οποιος θεωρεί ότι σήμερα δεν είναι σε θέση να καταλάβουν και να στηρίξουν τον στρατηγικό στόχο του Κόμματος, θεωρεί ότι η εργατική τάξη με τους συμμάχους της δεν μπορούν να κάνουν την επανάσταση και μετά να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό.

Αν εμείς τώρα δεν προετοιμάσουμε τα μέλη μας και τους οπαδούς μας γι' αυτό θα έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο.

Αυτό ακριβώς πρέπει να είναι και το κριτήριό μας για να κρίνουμε τα αποτελέσματα κάθε μικρού ή μεγάλου αγώνα, απ' το τι δυνάμεις συγκεντρώσαμε για την κρίσιμη ώρα. Θέματα όπως η κομματική οικοδόμηση και η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος θα προχωρούν όσο βελτιώνουμε τη δουλειά μας με τη δημιουργία συσπειρώσεων με ταξικό προσανατολισμό, όσο πολιτικοποιούμε την οικονομική πάλη, όσο πείθουμε για τη σοσιαλιστική προοπτική.

Σε αυτά τα πλαίσια κληθήκαμε ως οργάνωση εξωτερικού να ανταποκριθούμε στα νέα καθήκοντα που προκύπτουν από το νέο κύμα μετανάστευσης προς τη βόρεια Ευρώπη και να κάνουμε βήματα στην οργάνωση της πάλης των μεταναστών, στήνοντας επιτροπές αγώνα νέων μεταναστών. Ηρθαμε σε επαφή με το φόβο, την ανασφάλεια, αλλά και τις αυταπάτες που χαρακτηρίζουν τους νέους μετανάστες. Καταλάβαμε ότι πριν ξεπεράσει ο μετανάστης τα πρώτα προβλήματα επιβίωσης είναι δύσκολο να συσπειρωθεί στην επιτροπή αγώνα και να παλέψει, χρειάζεται να είμαστε δίπλα του από την αρχή, να τον στηρίζουμε και να του δείχνουμε την αξία της συλλογικότητας και του αγώνα.

Με σχέδιο και πρόγραμμα πρέπει να εντείνουμε την οργάνωση της ταξικής αλληλεγγύης και τη στήριξη από τις επιτροπές αγώνα στους μετανάστες. Να αποκαλύπτουμε ότι ο εθελοντισμός, η φιλανθρωπία, ή τα συνθήματα τύπου «είμαστε όλοι Ελληνες», που προωθούν σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, αποπροσανατολίζουν τους μετανάστες, εμποδίζουν την ταξική συνειδητοποίησή τους και την οργάνωση της πάλης τους σε ταξική κατεύθυνση. Αναδεικνύοντας αιτήματα που ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ μπορούν να ανακουφίσουν τους μετανάστες, όπως, για παράδειγμα, τη διεκδίκηση χρηματοδότησης από το ελληνικό κράτος αλλά και τη χώρα υποδοχής προς τις μεταναστευτικές κοινότητες ή την κατάργηση των δουλεμπορικών γραφείων και των «συμβούλων μετανάστευσης», ενισχύουμε τη συνειδητοποίηση και τη δραστηριοποίηση των μεταναστών. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εντάσσουμε και τη δράση μας στις μεταναστευτικές κοινότητες.

Παράλληλα, όμως, πρέπει να επιμείνουμε ότι η μετανάστευση αποτελεί συνέπεια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και εργαλείο για την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Γι' αυτό χρειάζεται να καλλιεργούμε στους μετανάστες, και μέσω των επιτροπών αγώνα, την ανάγκη για συνολική ρήξη με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Να τους δείχνουμε την κατεύθυνση της πάλης που θα λύσει μια και καλή τα προβλήματά τους.

Βασικό στοιχείο της δράσης μας στις επιτροπές αγώνα μεταναστών, αλλά και στους χώρους εργασίας μας, πρέπει να είναι και η προσπάθεια για ένταξη των μεταναστών στα ντόπια σωματεία. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για κοινό αγώνα με τους άλλους εργαζομένους (ντόπιους και μετανάστες) και συμβάλλουμε στην ανασυγκρότηση του ταξικού εργατικού κινήματος σε κάθε χώρα. Δεδομένων των αρνητικών συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, και στη Γερμανία, όπου κυριαρχεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, χρειάζεται να σχεδιάσουμε καλύτερα την παρέμβασή μας στους χώρους εργασίας, για να στηρίξουμε τις ντόπιες ταξικές δυνάμεις. Με τη στάση μας εκεί μπορούμε και πρέπει να αποδεικνύουμε ότι όσο λίγοι και αν είμαστε, ΣΕ ΟΠΟIΑΔΗΠΟΤΕ ΧΩΡΑ, όταν μπαίνουμε μπροστά με ταξικά και επαναστατικά χαρακτηριστικά και οργανώνουμε, συσπειρώνουμε δυνάμεις μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα.

Σύντροφοι, οι θέσεις για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος έχουν εμπλουτιστεί και βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό που φαίνεται η ωρίμανσή του και αυτό είναι συλλογικό κατόρθωμα όλων μας, του συντρόφου που απεργεί, αυτού που περιφρουρεί την απεργία και αυτού που κάνει εξόρμηση. Ολοι μαζί, σύντροφοι, να περιφρουρήσουμε την ενότητα του Κόμματος!