Συμφωνώ με τις Θέσεις, το σχέδιο Προγράμματος και το σχέδιο Καταστατικού όπως αυτά παρουσιάζονται από την ΚΕ. Θεωρώ ότι με αυτές τις επεξεργασίες το Κόμμα επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά το χαρακτήρα του ως επαναστατικό ΚΚ, που διαρκώς πρέπει να φροντίζει, να ωριμάζει, έτσι ώστε να εμπλουτίζει τη στρατηγική του, να βγαίνει ένα μπόι πιο ψηλά. Οι σημερινές επεξεργασίες που έχουμε στα χέρια μας δεν είναι κάτι που ήρθε αβίαστα και άκοπα, είναι συνέχεια μιας μάχης συμπερασμάτων, επεξεργασιών που δώσαμε σαν κόμμα όλο το προηγούμενο διάστημα μέσα από το λιθαράκι που έβαζε κάθε Συνέδριο μας από το 15ο έως σήμερα, μέσα από την επεξεργασία μας για το σοσιαλισμό, μέσα από τη δουλειά για το δεύτερο τόμο της Ιστορίας του Κόμματος, συμπεράσματα και πείρα που δεν μπορεί να μην αντανακλώνται και μέσα από το Πρόγραμμα σου, άρα φυσικό επακόλουθο τα προσυνεδριακά κείμενα σήμερα.

Υπάρχει πλούσια εμπειρία θετική και αρνητική από τη δουλειά στην εργατική τάξη, στα εργοστάσια και στις βιομηχανικές ζώνες. Κατακτάμε ένα σταθερό προσανατολισμό στη δουλειά στην εργατική τάξη, προσπαθούμε να εντάσσεται ως κυρίαρχο στοιχείο της δουλειάς και των εδαφικών ΚΟΒ, στην καθημερινή τους λειτουργία. Στα δύο χρόνια της αναδιάταξης, επιβεβαιώνεται ότι καθυστερήσαμε στο να αντιστοιχήσουμε την οργανωτική μας πολιτική με τη στρατηγική μας. Στη διαδικασία αυτή υπήρχαν εμπόδια. Για παράδειγμα συχνά ακουγόταν ότι θα αδυνατίσει η εδαφική δουλειά, ότι μπορούμε να κάνουμε και χωρίς την αναδιάταξη δουλειά στην εργατική τάξη. Η εμμονή στα εδαφικά κριτήρια στη δουλειά μας, σα μορφή δουλειάς, η διάταξη των δυνάμεών σου με εδαφικό κριτήριο, είναι απόρροια έως ένα βαθμό ενός εκλογικίστικου τρόπου δουλειάς που κρύβει μέσα του τη διαφωνία με τη σκληρή δουλειά στον κλάδο, διαφωνία δηλαδή με τη συγκέντρωση των δυνάμεων στην εργατική τάξη, κρύβει διαφωνία για τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης.

Η δουλειά στα εργοστάσια δεν είναι εύκολη, δε χρειάζεται φανφάρες, μεγαλοσύνες, σχηματοποιήσεις. Χρειάζεται επιμονή, ιεράρχηση που δε θα ανατρέπεται από την καθημερινότητα αλλά αυτή θα εντάσσεται στο σχεδιασμό σου, αυτό βοηθάει να ξεπεράσεις τον καμπανιακό χαρακτήρα που πολλές φορές έχεις. Χρειάζεται μεγάλη επιμονή και υπομονή να κατανοηθεί από το κομματικό δυναμικό ότι όλη η δράση μας εξυπηρετεί το σκοπό να προχωρά η δουλειά στη βιομηχανία, στους κλάδους. Για παράδειγμα, δεν γίνεται μια εδαφική ΚΟΒ να μην έχει ξεχωρίσει από το περίγυρό της, τους βιομηχανικούς εργάτες, δεν γίνεται να μην ξέρει πού δουλεύουν, δε γίνεται να μην τους φέρει σε επαφή με την αντίστοιχη οργάνωση του αντίστοιχου κλάδου. Η συνεργασία των εδαφικών ΚΟΒ με τις αντίστοιχες ΚΟ του κάθε κλάδου, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Συντονισμένα μπορείς να έχεις αποτελέσματα, να λύσεις πράγματα, να αποκτιέται η αναγκαία γνώση των εξελίξεων σε κάθε χώρο και σε κάθε κλάδο, ώστε και η παρέμβαση να είναι πολύ συγκεκριμένη και να μετρήσεις βήματα.

Αποτελεί όρο για τη δουλειά μας στην εργατική τάξη το τι αποφασιστικά βήματα θα μετρήσουμε στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Είναι δουλειά υποδομής για το τι θα έχεις αύριο στους διάφορούς χώρους. Πιο συγκεκριμένα όμως το τι δουλειά θα κάνεις σήμερα στα ΕΠΑΛ, στις ΕΠΑΣ και στα νυχτερινά σχολεία είναι καθοριστικό το τι θα έχεις αύριο στις Βιομηχανικές ζώνες, στους κλάδους. Οι σημερινοί μαθητές/σπουδαστές των χώρων αυτών αποτελούν (αν δεν είναι ήδη) τον αυριανό φθηνό εργάτη της βιομηχανίας. Χρειάζεται πιο σχεδιασμένα, πιο συντονισμένα, άμεσα Κόμμα και ΚΝΕ να παρέμβουμε σε αυτούς τους χώρους, αξιοποιώντας όλους τους τρόπους.

Οσο πλησιάζουμε προς το συνέδριο η λάσπη, η σπέκουλα, η ανοιχτή επίθεση απέναντι στο Κόμμα, στην ηγεσία του Κόμματος, στην ουσία απέναντι στη στρατηγική του Κόμματός μας κλιμακώνεται. Προσπαθεί να ψαρέψει στα θολά, να μπερδέψει κόσμο, να κλονίσει την εμπιστοσύνη στο Κόμμα μας. Παραποιεί τους κλασικούς, ξεκόβει παλιότερες τοποθετήσεις συντρόφων μας και τις αξιοποιεί για να ντυθεί με το μανδύα της υπεράσπισης του Κόμματος. Η κουβέντα είχε ξεκινήσει καιρό πριν από τη δημοσίευση των Θέσεων, με μπροστάρη μεγάλους εκδοτικούς ομίλους και μια σειρά αντιΚΚΕ μπλογκς και ιστοσελίδες όπου σαν ένα είδους καθοδηγητικού κέντρου έρχονται να συντονίσουν την επίθεση στο Κόμμα μας. Οι διάφοροι «αριστεροί», τους έπιασε ο καημός και το παράπονο για τη δήθεν συνεχή διολίσθηση της ΚΕ που παρασέρνει όλο το Κόμμα, ότι το κόμμα στερεί τη δημοκρατία, ότι το ΚΚΕ μετατρέπεται σε περιθωριακή ομάδα κ.τ.λ. Αυτό που τους πειράζει πραγματικά είναι ότι το ΚΚΕ έχει τη γραμμή που έχει, ότι για ακόμα μια φορά απέδειξε με τη στάση τους στις εκλογές ότι δε θα πίνει νερό στο όνομα της επανάστασης και του σοσιαλισμού, ενώ στην πράξη να καλεί σε συνεργασία με την αστική τάξη και τους οπορτουνιστές! Από εκεί «το παράπονό» τους για το ΑΑΔΜ και τη λαϊκή συμμαχία, από εκεί «το μαράζι» τους για τη θέση του Κόμματος για τη θέση της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Τους ενοχλεί ότι έχουμε ξεμπερδέψει από στάδια και σκαλοπάτια, από χρεοκοπημένες θέσεις, ότι έχουμε καθαρό ότι συνεργασία με τμήματα της αστικής τάξης και των φορέων - κομμάτων τους δεν κάνουμε, δηλαδή εν ολίγοις τους ενοχλεί που δεν βάζει το ΚΚΕ νερό στο κρασί του. Αυτοί που μας «κλαίνε» για την υποτιθέμενη στροφή του ΚΚΕ είναι οι ίδιοι που λέγανε ότι διασπάμε το εργατικό κίνημα όταν φτιάχναμε το ΠΑΜΕ, είναι οι ίδιοι που λέγανε ότι κάνουμε εξαλλοσύνες στην απεργία του Δεκέμβρη του 2009, όταν καλούσαμε να απεργήσουμε και χωρίς απόφαση της ΓΣΕΕ, είναι οι ίδιοι που πάντα λέγανε για τον άλλο σοσιαλισμό «με ελευθερία» και «δημοκρατία», είναι αυτοί που έλεγαν ότι έπρεπε να ήμασταν στις πλατείες, είναι αυτοί που μιλάγανε για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για το νέο επαναστατικό υποκείμενο και το κίνημα της κουκούλας και την τρανταχτή απουσία του ΚΚΕ .

Αναπόφευκτα όσο το Κόμμα προχωράει τόσο πιο πολύ θα μαζεύει τα πυρά της αστικής τάξης και όλο και περισσότερο εμείς θα πρέπει μέσα από αυτή τη διαδικασία να γινόμαστε πιο γεροί και πιο ατσαλωμένοι. Ο στόχος μας είναι δύσκολος, έχουμε χρέος αλλά και τη δυνατότητα να δείξουμε την αντοχή που αρμόζει στις απαιτήσεις της εποχής μας.