Και ενώ η ανεργία στην Ελλάδα έχει φτάσει σε πρωτοφανή και δυσθεώρητα ύψη, θαυμάσαμε τις μέρες αυτές τις τεράστιες ουρές των 35.000 νέων για 1.000 θέσεις εργασίας στις δημόσιες τράπεζες, οι υπουργοί Βουλευτές και παρατρεχάμενοι τους, δε χάνουν ποτέ ευκαιρία να το γλεντήσουν και να... χορεύουν! Ε, αυτό είναι πρόκληση!

Και ενώ πολλοί Ελληνες πολίτες, τα «φέρνουν πέρα, δύσκολα», και αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ενώ η εγκληματικότητα αυξάνεται και γίνεται περισσότερο βαριά, τα ναρκωτικά πνίγουν κυριολεκτικά τη νεολαία, αυτοί λαλούν και χοροπηδούν στα «πολιτιστικά κέντρα» (κοινώς σκυλάδικα) και το «στήνουν» στο ζεϊμπέκικο!

Και ενώ πολλοί Ελληνες πολίτες, περιμένουν ημέρες, βδομάδες και μήνες για μια κλίνη σε Κρατικό Νοσοκομείο και τη «βγάζουν» στα ράτζα των διαδρόμων, αυτοί... ακούν κλαρίνα και μπουζούκια πανευτυχείς, λες και «δεν τρέχει τίποτα».

Και ενώ πολλοί Ελληνες πολίτες, τρέχουν και δε φθάνουν για να προλάβουν λογαριασμούς και δυσβάσταχτα οικογενειακά έξοδα, αυτοί κάνουν «παιγνίδια» στο χρηματιστήριο και απομυζούν τους αφελείς παίκτες που μπαίνουν αυτό τον καιρό στη Σοφοκλέους, με το απατηλό όνειρο του γρήγορου πλουτισμού.

Από όλους λοιπόν αυτούς τους καλούς χορευταράδες, κανείς δε νοιάζεται πραγματικά για το λαό και τα αμέτρητα προβλήματά του, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η «τσέπη» τους και η καλοπέρασή τους.

Ομως, όπως λέει και η παροιμία, «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μοίρα». Πού θα πάει, κάποια μέρα θα ξυπνήσει ο λαός και θα τους πάρει το κατόπι, με τις ντομάτες αλλά και με τις πέτρες.