«Η 21η Απρίλη είναι μια μαύρη μέρα για τον ελληνικό λαό και την ιστορία του τόπου. Το πρωί της 21ης Απρίλη του 1967 η χώρα μπήκε στο "γύψο" με την εγκαθίδρυση στρατιωτικής δικτατορίας. Οι παλιότεροι πρέπει να θυμούνται αυτήν την επέτειο, οι νεότεροι πρέπει να μάθουν γι' αυτήν. Εκείνο το πρωινό, η διακυβέρνηση της Ελλάδας πέρασε από τα κόμματα του κεφαλαίου στους συνταγματάρχες. Ηταν ανάγκη του κεφαλαίου η συγκεκριμένη εξέλιξη σε μια περίοδο που οξύνονταν οι αντιθέσεις ανάμεσα στα κόμματα της πλουτοκρατίας, στο Παλάτι και τους αστούς πολιτικούς. Σαφέστατα επέδρασε ο ρόλος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και τα συμφέροντά του στην περιοχή και οι εξελίξεις στο Κυπριακό.

Η δικτατορία έγινε στο όνομα του «κομμουνιστικού κινδύνου», ενώ είναι αλήθεια ότι τέτοιος άμεσος κίνδυνος δεν υπήρχε για το αστικό σύστημα. Αντίθετα, το κίνημα βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση, ήταν μπολιασμένο με αυταπάτες και είχε περιορισμένες οργανωτικές δυνατότητες. Η χούντα όχι μόνο δεν "έδωσε ψωμί στο λαό", όπως ισχυρίζονται οι σύγχρονοι υποστηρικτές της, οι οπαδοί του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του Ι. Μεταξά, των SS, των Ταγμάτων Ασφαλείας και των Χιτών, αλλά του "χάρισε" σφαίρες, αλυσίδες, βασανιστήρια, τρομοκρατία.

Απεναντίας πρόσφερε "γην και ύδωρ" στους κεφαλαιοκράτες, ιδιαίτερα στους εφοπλιστές. Σε εκείνες τις συνθήκες ήταν επιβεβλημένη από τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Ουσιαστικά, με τη χούντα άλλαξε η μορφή άσκησης της εξουσίας, αφού η χούντα ήταν μια ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου. Ομως μέσα στα μαύρα χρόνια της 7ετίας ο λαός βρήκε τη δύναμη να αντισταθεί, να γράψει λαμπρές σελίδες αντίστασης και ηρωισμού, να τιμήσει τις αγωνιστικές του παραδόσεις, να μην υποκύψει στις αλυσίδες και τη βαρβαρότητα.

Αναρίθμητες είναι οι πράξεις λαϊκού ηρωισμού ενάντια στη χούντα. Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου ήταν η κορύφωση του ασίγαστου αγώνα του λαού ενάντια στη χούντα. Οι αγωνιστές της Ειρήνης πάντοτε πάλευαν για το δίκιο του λαού. Βεβαίως, και κατά την 7χρονη δικτατορία. Το ίδιο θα συνεχίσουν να κάνουν και σήμερα, βάζοντας ο καθένας το λιθαράκι του στον αγώνα για την κοινωνική συμμαχία που θα βάλει φρένο στα χειρότερα και θα ανοίξει την προοπτική για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.

Σήμερα, 46 χρόνια μετά τη μαύρη μέρα της 21ης Απρίλη του 1967, τα συνθήματα που γράφτηκαν στην πύλη του Πολυτεχνείου, «Εξω οι Αμερικάνοι, έξω το ΝΑΤΟ» παραμένουν επίκαιρα. Περιμένουν τη δικαίωσή τους. Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, έχοντας εμπιστοσύνη στο δίκιο και τη δύναμη του λαού, θα συνεχίσει να παλεύει ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, για την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, για να φύγουν όλες οι ΝΑΤΟικές βάσεις από την Ελλάδα».