Τέσσερα ξενοδοχεία «Ξενία», εκ των οποίων τα δύο είναι χαρακτηρισμένα νεότερα μνημεία, περιλαμβάνονται στον κατάλογο με τα εκατοντάδες ακίνητα του Δημοσίου - γη και κτίρια - που μεταβίβασε η συγκυβέρνηση στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) για ξεπούλημα στο κεφάλαιο. Πρόκειται για τα «Ξενία» της Βυτίνας στην Αρκαδία, των Δελφών, της Αράχωβας και του Καρτερού στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Τα «Ξενία» ανήκουν στη νεότερη αρχιτεκτονική κληρονομιά του λαού αφού «Ξενία» αποτελούν, όπως σημειώνουν οι αρχιτέκτονες σε παλαιότερη αναφορά τους στο πλαίσιο καμπάνιας για τη διάσωσή τους, «σημείο αναφοράς για τους Ελληνες και ξένους αρχιτέκτονες ως μία σύγχρονη, καθαρή και ειλικρινής αρχιτεκτονική έκφραση, που με συνέπεια ερμήνευσε τις αρχές του μοντέρνου κινήματος μέσα από έναν κώδικα πολιτισμικής εντοπιότητας». Τα ξενοδοχεία αυτά, ενταγμένα με πρωτοποριακό - μέχρι και σήμερα - τρόπο στο περιβάλλον τους, ήταν το αποτέλεσμα ενός προγράμματος του ΕΟΤ που ξεκίνησε το 1950, το οποίο έμελλε να εξελιχθεί σε «πραγματικό εργαστήριο αρχιτεκτονικής σκέψης» αφού επικεφαλής του τέθηκε ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες, ο Αρης Κωνσταντινίδης. Δικό του έργο είναι το πανέμορφο «Ξενία» Καρτερού στο Ηράκλειο (1963), ενώ το «Ξενία» των Δελφών (1953) είναι του επίσης σπουδαίου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Το 2008 το «Ξενία» Βυτίνας (1965, Μπέτσιος) ήταν ένα από τα πέντε «Ξενία» που χαρακτηρίστηκαν μνημεία από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, ενώ το ίδιο συνέβη το 2011 με το «Ξενία» Καρτερού.

Τα περίπου 40 «Ξενία» «περνούν» κατά τη 10ετία του '70 σε «καθεστώς» σταδιακής απαξίωσης, διαδικασία που θα οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις ακόμη και για την ύπαρξή τους. Ο ΕΟΤ αρχικά και αργότερα η ΕΤΑ ΑΕ (Εταιρεία Τουριστικών Ακινήτων) αρχίζουν τις μισθώσεις στους ιδιώτες, ενώ η ΕΤΑ, προσανατολισμένη στην κρατική πολιτική της αγοραίας «αξιοποίησης», ξεκινά διαδικασίες ξεπουλήματος, με δυσμενή αποτελέσματα τόσο για τα ίδια τα κτίρια, όσο και για το εργασιακό καθεστώς. Κάποια άλλα, όπως τα «Ξενία» Ιωαννίνων και Ηρακλείου, κατεδαφίζονται, άλλα υπολειτουργούν και τα περισσότερα περιμένουν να καταρρεύσουν. Το καλοκαίρι του 2010 τα «Ξενία» περιελήφθησαν στον κατάλογο του ξεπουλήματος που υλοποιείται σήμερα μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Πρόκειται για άλλο ένα παράδειγμα για το πώς η περιουσία του λαού εκποιείται για να την εκμεταλλευτεί το κεφάλαιο, ενώ με άλλη εξουσία, όπου κουμάντο θα έκανε ο λαός, όλα αυτά τα αρχιτεκτονικά «διαμάντια», όπως είναι τα «Ξενία», θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως θέρετρα για τη φτηνή αναψυχή των λαϊκών στρωμάτων και για τουρισμό και πολιτισμό προς όφελός τους.