Η δραματική και συνεχής συρρίκνωση των συντάξεων, των παροχών Υγείας και Πρόνοιας για ασφαλισμένους και συνταξιούχους, είναι απόρροια της ταξικής πολιτικής που σχεδιασμένα υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και όχι μια προσωρινή κατάσταση, αποτέλεσμα κακής διαχείρισης, όπως την εμφανίζουν τα κόμματα και οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας. Αλλωστε, οι εργοδοτικοί φορείς αλλά και ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί, όπως η ΕΕ, μιλούν διαρκώς για τη σημασία που έχει για την «ανάπτυξη» η μείωση (και) του «μη μισθολογικού κόστους».

Η ανάδειξη των αιτιών της αντιασφαλιστικής επίθεσης, αλλά και η οργάνωση της πάλης για να μπει φρένο στη νέα επίθεση που έρχεται, είναι ο στόχος της νέας πρωτοβουλίας που έχει αναλάβει το ΚΚΕ, στο πλαίσιο της οποίας ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, θα συναντηθεί στις 13 του Μάη με τους εκπροσώπους όλων των συνταξιουχικών οργανώσεων και των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η πρωτοβουλία είναι συνέχεια προηγούμενων δράσεων του Κόμματος για το Ασφαλιστικό. Χαρακτηριστικό είναι ότι τρεις φορές από το 2007 έως το 2009 έχει καταθέσει πρόταση νόμου για τη διασφάλιση των αποθεματικών των Ταμείων και τη διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι και τις τρεις φορές η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ απέρριψαν την πρόταση νόμου, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και δήλωνε υπέρ, στη συνέχεια είτε πρόβαλλε θέσεις αντίθετες στην πρόταση νόμου, όπως η θέσπιση «του ελάχιστου εγγυημένου κοινωνικού εισοδήματος» είτε δήλωνε ότι διαφωνεί με διατάξεις που προέβλεπαν την αύξηση των παροχών και συντάξεων και άλλα. Αρνητική ήταν και η ψήφος του ΛΑ.Ο.Σ., τον καιρό που συμμετείχε στη Βουλή.

Από την ίδια την Αιτιολογική Εκθεση επί της Αρχής της πρότασης νόμου, έτσι όπως κατατέθηκε την τελευταία φορά το Δεκέμβρη του 2009, το ΚΚΕ αναδείκνυε πώς συστηματικά ληστεύονταν οι μόχθοι μιας ζωής χιλιάδων εργαζομένων.

Συγκεκριμένα, σε αυτήν σημειώνεται:

«Το ΚΚΕ καταθέτει πρόταση νόμου για την κάλυψη των απωλειών που είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία από το 1950 μέχρι σήμερα.

(...) Οι μόνιμα χαμένοι ήταν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων και συνεπώς οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι μόνιμα κερδισμένοι από αυτήν την πολιτική ήταν οι μεγάλες επιχειρήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο.

Πιο συγκεκριμένα:

Τεράστιες ήταν οι απώλειες από τη δέσμευση των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας με βάση τον αναγκαστικό νόμο 1611/1950 και με επιτόκια που υπολείπονταν κατά πολύ και από τον επίσημο πληθωρισμό. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο ως κίνητρα για την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων με πρόσχημα την ανάπτυξη. Και μόνον για την περίοδο 1951 - 1975 οι απώλειες υπολογίζονται σε 58 δισ. ευρώ.

Στη δεκαετία του 1990, αρχικά με το νόμο 2076/1992 επί κυβέρνησης ΝΔ δόθηκε η δυνατότητα να τοποθετούν τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι και το 20% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο.

Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε με το νόμο 2676/1999 του ΠΑΣΟΚ σε 23%, ενώ με μια σειρά άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις διευρύνθηκε το τζογάρισμα των αποθεματικών και διευκολύνθηκε η ανάμειξη των τραπεζών στη "διαχείριση" των αποθεματικών.

Πάνω από 3,5 δισ. ευρώ ήταν οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999 - 2002.

Ταυτόχρονα, οι οφειλές του κράτους προς τα Ταμεία λόγω μη καταβολής της τριμερούς χρηματοδότησης, έφθασαν, μέχρι το 2002 που άλλαξε το σύστημα, τα 2 δισ. ευρώ.

Βάση της πολιτικής απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία όλη αυτήν την περίοδο ήταν η προώθηση της λογικής του κεφαλαιοποιητικού συστήματος που ελαχιστοποιεί τη συμμετοχή του κράτους και της εργοδοσίας και μεταφέρει τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων».

Στην ίδια κατεύθυνση, το Μάρτη του 2012, το ΚΚΕ έκανε Ερώτηση στη Βουλή για τη λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων από την Τράπεζα της Ελλάδας, ζητώντας το κράτος να καλύψει στο 100% το «κούρεμα» των αποθεματικών. Στην Ερώτηση σημειώνεται μεταξύ άλλων: «...τα αποθεματικά είναι χρήματα των εργαζομένων (...). Από τον ιδρώτα των εργαζομένων 19 δισ. ευρώ διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδας με βάση τους αντεργατικούς και αντιασφαλιστικούς νόμους που έχουν μέχρι σήμερα ψηφιστεί είτε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είτε από τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Από τα 19 δισ. ευρώ η Τράπεζα της Ελλάδας έδωσε 16 δισ. ευρώ για αγορά ομολόγων. Το γεγονός από μόνο του είναι σκάνδαλο, αφού η Διοίκηση της ΤτΕ από το ρόλο και τις ευθύνες της γνώριζε τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και τους κινδύνους τέτοιας διαχείρισης χρημάτων που δεν είναι της ΤτΕ, είτε των μετοχών της, αλλά είναι χρήματα των εργαζομένων και μόνο. Η ψήφιση μάλιστα πρόσφατα νόμου που απαλλάσσει τις διοικήσεις Τραπεζών, Οργανισμών και Ταμείων από τις ευθύνες Διαχείρισης των αποθεματικών, ενισχύει τις υποψίες των εργαζομένων και των συνταξιούχων ότι όλα αυτά αποτελούν μεθόδευση και σχεδιασμό της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων κυβερνήσεων».

Επίσης, τον Αύγουστο του 2012 η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταγγέλλει σε επιστολή της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την άθλια κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα δημόσια συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Πρόνοιας και Εκπαίδευσης στην Ελλάδα λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν η ΕΕ και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, όπως επίσης και την υποχρεωτική ένταξη των ομολόγων που είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα δημόσια νοσοκομεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα στη διαδικασία του «κουρέματος» τμήματος του δημόσιου χρέους, με το PSI.