ΝΤΑΚΑ.--

Στους 912 έχει φτάσει πλέον ο αριθμός των νεκρών στο Μπαγκλαντές, καθώς δύο βδομάδες μετά την κατάρρευση του οκταώροφου κτιρίου «Ράνα Πλάζα» στα περίχωρα της Ντάκα, όπου στεγάζονταν πέντε εργοστάσια ρούχων, το έγκλημα δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί στο σύνολό του. Στο κτίριο την ώρα της κατάρρευσης βρίσκονταν περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και παιδιά, ενώ όπως αποκαλύπτεται η πλειοψηφία των νεκρών είναι εργάτες των εργοστασίων φασόν, που θάφτηκαν ζωντανοί στα ερείπια.

Την ίδια στιγμή οι 2.500 τραυματίες που διασώθηκαν εξακολουθούν να βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και περιγράφουν δραματικές στιγμές. Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι σήμερα Παρασκευή θα τερματιστούν οι έρευνες και οι μπουλντόζες θα σαρώσουν ό,τι απέμεινε από το «Ράνα Πλάζα», καθώς και τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων, αφού δύο βδομάδες μετά οι σοροί είναι σε προχωρημένη κατάσταση αποσύνθεσης, μπορούν να αναγνωριστούν μόνο με εξέταση DNA, και αποτελούν ωρολογιακή βόμβα για τη δημόσια υγεία. Την κατάρρευση του κτιρίου ακολούθησαν οργισμένες διαδηλώσεις εργατών στη βιομηχανία του φασόν, οι οποίοι απαιτούσαν την παραδειγματική τιμωρία του Μοχάμεντ Σόχελ Ράνα, ιδιοκτήτη του κτιρίου, με απαγχονισμό, δεδομένου ότι υπήρχαν επανειλημμένες προειδοποιήσεις για την ασφάλεια του κτιρίου και σωρεία παραβιάσεων των κανονισμών ασφαλείας.

Χτες τα ξημερώματα και ενώ η πληγή του «Ράνα Πλάζα» εξακολουθεί να αιμορραγεί, νέα πυρκαγιά ξέσπασε σε εργοστάσιο ρούχων στην περιοχή Μιρπούρ, στα περίχωρα της Ντάκα, με αποτέλεσμα οκτώ άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Μέχρι στιγμής, δεν είναι σαφή τα αίτια της πυρκαγιάς, με τους υπεύθυνους να υποστηρίζουν ότι η κατάσταση «τελεί υπό έρευνα». Η πυρκαγιά στο εργοστάσιο, που ανήκε στον Ομιλο Εξαγωγών Ρούχων «Tung Hai», ξέσπασε όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων είχε σχολάσει, κάτι που περιόρισε τον αριθμό των θυμάτων, καθώς δεν υπήρχε νυχτερινή βάρδια. Μεταξύ των νεκρών είναι και ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου.

Χώρες όπως το Μπαγκλαντές, αποτελούν τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα και επιλέγονται από τους πολυεθνικούς κολοσσούς ως ο παράδεισος του φασόν, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων, οι οποίοι φτάνουν να θυσιάζουν και τη ζωή τους για τα κέρδη των εταιρειών που ξεπερνούν το 120%, τη στιγμή που η αξία της ανθρώπινης ζωής μηδενίζεται. Το κράτος παρακολουθεί ως απλός θεατής, καλύπτοντας επί της ουσίας το έγκλημα, παρά τις όποιες εξαγγελίες για καλύτερους ελέγχους και επιβολή μέτρων ασφαλείας που στόχο έχουν να κατευνάσουν τις αντιδράσεις.