Το ΚΚΕ δεν καθόρισε ποτέ τη στάση του με γνώμονα το τι θα πει ο ένας και ο άλλος της αντίπερα όχθης, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που καθορίζει μέχρι κόμματος την πολιτική του με μόνη έγνοια να πάρει τα εύσημα απ' την αστική τάξη και να την πείσει ότι είναι ικανός να διαχειριστεί τις υποθέσεις της. Πάει, δε, πολύ το θράσος της «Αυγής» να επικαλείται τις εξελίξεις στους εκπαιδευτικούς και στην ΟΛΜΕ, ελάχιστη τσίπα αν διέθεταν θα έκαναν τουλάχιστον γαργάρα τα έργα και τις ημέρες της παράταξής τους στον κλάδο, όπου επιβεβαιώθηκε πλήρως η θέση και η στάση των ταξικών δυνάμεων, που φυσικά δεν ήταν αυτή που ισχυρίζεται η «Αυγή» κάνοντας το άσπρο μαύρο. Που στην ΟΛΜΕ τάχτηκε με την τυχοδιωκτική 5ήμερη απεργία στις εξετάσεις χωρίς καμιά προετοιμασία του κλάδου, χωρίς καμιά προϋπόθεση συμμαχίας με μαθητές, γονείς και τους εργαζόμενους, που συνέχιζε τον ίδιο τυχοδιωκτισμό στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, που χαιρέτιζε τις αποφάσεις τους, αλλά είχε ήδη εκ των προτέρων καθαρό ότι με την επιστράτευση δε θα κάνουν απεργία. Και βεβαίως αυτή τη στάση κράτησε και στη συνέλευση των προέδρων, ρίχνοντας τις ευθύνες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ γιατί δεν προκήρυξαν απεργία για να αντιμετωπιστεί ο αυταρχισμός της κυβέρνησης, όταν οι ίδιοι τα «δίπλωναν», αφού δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης αλλά συναίνεσης.