Ο Σύλλογος φοιτητών έκανε για πέντε μέρες κατάληψη, το Σεπτέμβρη του 2011, ενάντια στο νόμο πλαίσιο. Οι καθηγητές αρνήθηκαν να ορίσουν νέες ημερομηνίες εξέτασης των μαθημάτων εκείνων των πέντε ημερών, παρά το γεγονός ότι υπήρχε τουλάχιστον μια βδομάδα «νεκρή» μέχρι την έναρξη των μαθημάτων του χειμερινού εξαμήνου. Ο Σύλλογος φοιτητών κινητοποιήθηκε για να μη χαθούν αυτά τα μαθήματα της εξεταστικής και η επόμενη κίνηση της κοσμητείας της Φυσικομαθηματικής Σχολής ήταν να διαλέξει 12 φοιτητές, μέλη του ΔΣ του φοιτητικού Συλλόγου και άλλους φοιτητές που ήταν πρωτοπόροι στις κινητοποιήσεις για... να τους περάσει από Πειθαρχικό Συμβούλιο για τη συμμετοχή τους σε αυτήν την κινητοποίηση! Το Πειθαρχικό Συμβούλιο συνεδρίασε τελικά εν κρυπτώ πριν δυο μήνες και επέβαλε πρωτόγνωρες ποινές (...)

Πρόκειται για αντιδραστική κατρακύλα αποκαλυπτική του τι σημαίνει ο νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ. Πρόκειται για μια τιμωρητική απόφαση που δίνει μήνυμα ότι οι φοιτητές δεν έχουν δικαίωμα να κινητοποιούνται (!) ούτε καν... για τα μαθήματά τους! Οποιος σηκώνει κεφάλι την πληρώνει και μάλιστα ακριβά! Γιατί για ένα φοιτητή που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, το να του επιβάλεις να καθυστερήσει τις σπουδές του για ένα εξάμηνο είναι βραχνάς στο λαιμό της οικογένειάς του, που έτσι κι αλλιώς κάνει μια σειρά θυσίες για να ανταποκριθεί στο κόστος σπουδών. Οταν δε, αντιμετωπίζονται έτσι, φοιτητές που ζητούσαν να δώσουν εξετάσεις, το μήνυμα τρομοκρατίας απέναντι στο κίνημα είναι πολλαπλάσιο: Ο απλός φοιτητής θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές για να συμμετάσχει σε μια κινητοποίηση π.χ. ενάντια σε μια επιχειρηματική συμφωνία του πανεπιστημίου του...

(...) Απέναντι σε όλα αυτά ένας δρόμος υπάρχει: Γερή οργάνωση και συλλογική απάντηση από το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα. Είναι φανερό ότι αν λυγίσουν οι φοιτητές, αν σκύψουν το κεφάλι, η κατάσταση μέσα στα ιδρύματα θα γίνει ακόμα χειρότερη, θα γίνει ασφυκτική, θα καταστέλλεται «ό,τι κινείται κι αναπνέει». Κι αυτό θα έχει αρνητικές συνέπειες και στις σπουδές και στην ανάπτυξη της επιστήμης. Οργάνωση των φοιτητών στα έτη, στους συλλόγους τους, ζωντάνεμα των συλλόγων και περιφρούρησή τους από εκφυλιστικά φαινόμενα και διαδικασίες, συσπείρωση στο ΜΑΣ, συμπόρευση με το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, συμμετοχή και συλλογική δράση όλων, με μια φωνή και μια γροθιά, για τη ζωή τους μέσα κι έξω από το πανεπιστήμιο, κόντρα στο «Πανεπιστήμιο ΑΕ», για το μέλλον τους... Αυτός είναι ο δρόμος! (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).