«Για να προχωρήσουμε μπροστά, χρειάζεται να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες τού χτες, για τους αγώνες τού σήμερα και το περιεχόμενό τους. Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι τεράστια. Χρόνια τώρα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα (...) έβαζαν στο κίνημα την κυρίαρχη ιδεολογία με την υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας, του ευρωμονόδρομου (...) Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να πεταχτούν έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτές (...) οι δυνάμεις θα βάζουν πάντα στο κίνημα τρικλοποδιές, θα εμποδίζουν τους εργάτες να δουν ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και κυρίως ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του αγώνα».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για ένα κίνημα που η πάλη του θα φτάνει το πολύ μέχρι το Μαξίμου, θα απαιτεί να πέσει η κυβέρνηση, για να 'ρθει στη θέση της μια άλλη, "δημοκρατικής ανάτασης" και φυσικά "αριστερή". Θέλει το συνδικαλιστικό κίνημα υποχείριο των πολιτικών του επιδιώξεων για αλλαγή στην κυβέρνηση, για να γίνει αυτός χαλίφης στη θέση του χαλίφη, εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές. Και κατά περίπτωση εμφανίζεται είτε ακραιφνής εργοδοτικός, "θεσμικός", συναινετικός, υποχωρητικός, ξεπουλώντας τους εργαζόμενους και πότε εμφανίζεται λάβρος "αντικαθεστωτικός", "επαναστατικός" και "κινηματικός", κατά πώς τον βολεύει. Πότε μαζί με άλλα γκρουπούσκουλα μιλάνε για πολιτικές απεργίες διαρκείας και πότε βάζει την ουρά στα σκέλια, όταν αγώνες εξελίσσονται με ταξική κατεύθυνση, πραγματικά ανυποχώρητοι, με δίκαια αιτήματα. Αν αυτό δεν είναι ενσωμάτωση και εκφυλισμός του κινήματος τότε τι είναι; Στην κατά ΣΥΡΙΖΑ "ανασυγκρότηση του κινήματος", χωράνε τα παζάρια με τους εργοδότες για τις μειώσεις μισθών (...) και, φυσικά, κατά το ΣΥΡΙΖΑ, δε χωρούν μαζί στα σωματεία μόνιμοι και συμβασιούχοι... Ο "εκδημοκρατισμός" που ευαγγελίζονται σταματά έξω από τις πύλες των εργοστασίων (...) για να κρύψει ότι η ταξική πολιτική δεν μπορεί να είναι δημοκρατική, γιατί η δημοκρατία τους είναι δικτατορία των μονοπωλίων. Κι αν θες να ξεμπερδεύεις μ' αυτή, πρέπει να ξεμπερδέψεις και με την αστική εξουσία και το κράτος της».

«(...) Η ανασύνταξη του κινήματος δεν αφορά απλά μια καλύτερη οργάνωση, αφορά πρώτα απ' όλα το περιεχόμενο και την κατεύθυνσή του με την προσέλκυση νέων εργατικών μαζών, νέων και γυναικών, εργατικό ταξικό κίνημα που χρειάζεται συμμάχους κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών, κίνημα που θα έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος αλλά την ανατροπή του» (από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην Πάτρα/ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).