Το παιχνίδι θέσεων διαφέρει από αυτό των συνδυασμών, οι ξαφνικές θυσίες κι άλλα τακτικά κτυπήματα παραχωρούν τις θέσεις τους στις ήσυχες κινήσεις. Ο παίκτης καταστρώνει σχέδια, τα αποτελέσματα των οποίων θα φανούν αργότερα και με αυτό τον τρόπο - ελέγχοντας ανοικτές γραμμές με Α ή Π - συγκεντρώνουν «σημεία», κερδίζει «τέμπο» και βελτιώνουν τη θέση τους.

Βασική ικανότητα, λοιπόν, είναι ο υπολογισμός συγκεκριμένων βαριαντών σε κρίσιμες θέσεις, γιατί μπορεί ένας σκακιστής ή σκακίστρια να καταστρώνει καλά σχέδια, αλλά αν κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του σχεδίου, κάτι δεν γίνει με ακρίβεια, τότε δεν θα έχουμε θετικό αποτέλεσμα.

Σε αντίθεση με το παιχνίδι συνδυασμών όπου η επίθεση θα γίνει άμεσα και με θυσίες βαριών κομματιών - λόγω της ήδη στρατηγικής θέσης - το παιχνίδι θέσεων συχνά περνάει «απαρατήρητο», ειδικά από άπειρους σκακιστές, στην ουσία όμως πολλές φορές είναι αρκετό για να δώσει τη νίκη σ' αυτόν που το χρησιμοποιεί.

Στη θέση του διαγράμματος αυτού του κειμένου (από το ματς για τον παγκόσμιο τίτλο Κάρποβ - Κορτσνόι 1978 16,5 - 15,5), το παιχνίδι θέσεων του λευκού παίχθηκε με ακρίβεια και ενώ φαίνεται ότι τα κομμάτια του μαύρου είναι σε σωστές θέσεις στην πραγματικότητα δε συνεργάζονται απόλυτα.

Εδώ, στόχος του λευκού είναι το «ζ7» και η σωστή κίνησή του 1. Πδ7. Αν 1... Αδ7; 2. Βζ7+ Πζ7 3. Πζ7+ ματ. 1... Πβ8. Καλό δεν ήταν και το 1... Πε7; 2. Πε7 Ρε7 3. Βζ6+ και 1-0. 2. Ιζ7 Αδ7 3. Ιδ8+ Ρε7 4. Βζ8+ ματ.