Είναι τιμή μου που συνεργάστηκα για ένα χρόνο με την τηλεόραση του «902», καθώς είχα την ευθύνη σύνταξης - παρουσίασης της εβδομαδιαίας εκπομπής «Θέατρο για παιδιά». Μέσα στον «902» μαθήτευσα στην ανθρωπιά, στη συναδελφικότητα/συντροφικότητα, στην επιστημονική/τεχνική γνώση, στην ηρεμία και τον πολιτισμό του περιβάλλοντος και των ανθρώπων του, που κυριαρχούσαν στη Δ/νση, στα στούντιο, στα γραφεία, στους διαδρόμους, παντού. Δέχτηκα το σεβασμό, την αγάπη, τη δοτικότητα, την εξυπηρέτηση όλων των εργαζόμενων στο σταθμό και την απλότητα, καταδεκτικότητα και συντροφικότητα της Δ/νσης, της σκηνοθέτριας, των τεχνικών. Αυτές οι διαπιστώσεις μου ήταν πανθομολογούμενες από όλους τους φιλοξενούμενους της εκπομπής: επαγγελματίες σκηνοθέτες, σκηνογράφους, δραματουργούς και ηθοποιούς, που ασφαλώς οι περισσότεροι δεν ήταν κομμουνιστές, με αποτέλεσμα ν' ανεβαίνει το κύρος του Κόμματος στην κοινωνία.
Ο τηλεοπτικός «902» και ο ραδιοφωνικός «902 Αριστερά στα FM» ήταν σχολεία, κοινωνικός πολιτικός στίβος, βήματα αντικειμενικής ενημέρωσης με ταξικό επαναστατικό πρόσημο, χώροι υποδειγματικής δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αγωνιστικότητας προς όφελος των εργαζομένων.
Κρίμα που έκλεισαν, που σίγησαν, που σταμάτησαν να είναι το στήριγμα της εργατικής τάξης.
Πιστεύω ότι το ΚΚΕ πρέπει να στήσει πάλι εκ των ενόντων, με μέλη και φίλους του, νέους σταθμούς, με μηδαμινό έως ανύπαρκτο κόστος, με το πάθος των παλιών ερασιτεχνών «πειρατών» των ραδιοσυχνοτήτων... Ο αγώνας για την ενημέρωση και τον προβληματισμό των εργαζόμενων με στόχο τη λαϊκή εξουσία, πρέπει να συνεχιστεί και από το μετερίζι αυτό.
Είμαι μαζί σας για οποιαδήποτε νέα προσπάθεια στο χώρο.