Στην Ελλάδα το σύστημα της ταξικής τους δημοκρατίας είναι αυτό που επί χρόνια μέσα από τα ΜΜΕ των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών δίνει βήμα στη θεωρία τού «ένας λοχίας χρειάζεται».

Που αφού αρχικά μετέτρεψε σε «πολιτικά μεγέθη» τους θιασώτες του φασίστα Μεταξά και του «Χίτη» Γρίβα, τους υμνητές της χούντας και τους εκπροσώπους της ΕΠΕΝ του δικτάτορα Παπαδόπουλου, κατόπιν όλους αυτούς (εκ των οποίων ορισμένοι ενσωματώθηκαν κιόλας στα υπουργικά και κοινοβουλευτικά έδρανα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου») τους αξιοποίησε ως συγκολλητική ουσία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για την υπό τον τραπεζίτη Παπαδήμο «σωτηρία» του τόπου.

'Η μήπως δεν ήταν το κόμμα του Καρατζαφέρη, ο ΛΑ.Ο.Σ, του συγκυβερνήτη δηλαδή για ένα διάστημα των κ.κ. Σαμαρά - Βενιζέλου, που το 2002 είχε στα ψηφοδέλτιά του 4 πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής;

Να λοιπόν ποιοι «ταΐζουν» το φίδι. Να τίνος γέννημα είναι. Να πώς ο φασισμός που γεννιέται μέσα από σπλάχνα τους, αξιοποιείται ανάλογα με τις περιστάσεις και τις ανάγκες της τάξης που τον εκτρέφει.