Το εγκώμιο του ...επενδυτή Τζον Πόλσον, μεγαλομετόχου της ομώνυμης εταιρείας επενδύσεων, πλέκουν διάφορες εφημερίδες στη χώρα μας, οι οποίες διατείνονται ότι «ξαναβρίσκει τη φόρμα του και επιστρέφει στις υψηλές αποδόσεις».

Ο συγκεκριμένος τύπος, σύμφωνα με την εφημερίδα «ΗΜΕΡΗΣΙΑ», το 2007, κέρδισε 15 δισ. δολάρια μόλις κατέρρευσε η αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων, επειδή είχε ποντάρει ότι η αγορά αυτή θα χρεοκοπήσει. Αργότερα, όμως, λέει, «έχασε λεφτά», επειδή είχε ποντάρει στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και τώρα, «με μια εντυπωσιακή στροφή 180 μοιρών, επενδύει στις ελληνικές τράπεζες, θεωρώντας ότι η χώρα αλλάζει σελίδα».

Μπορεί ο Πόλσον, μαζί με άλλους Πόλσον και τις εταιρείες τους, να συναλλάσσονται με δισεκατομμύρια σα να πρόκειται για στραγάλια, στην ουσία όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από προϊόντα του παρασιτισμού και της σαπίλας του συστήματος. Είναι ένα τυπικό κατασκεύασμα του καπιταλισμού που συσσωρεύει κεφάλαιο. Που παράγεται από την εργατική δύναμη των εργαζομένων πότε της μιας, πότε κάποιας άλλης καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι ανά τον κόσμο Πόλσον είναι συστατικό κομμάτι των σχέσεων παραγωγής που στηρίζονται στην ιδιοποίηση της υπεραξίας του εργαζόμενου, που γίνεται κεφάλαιο υπό συνεχή συσσώρευση, αναζητώντας την πλέον κερδοφόρα κάθε φορά μορφή επένδυσης - τοποθέτησης των κεφαλαίων τους.

Σε τέτοιους επενδυτές, που γυροφέρνουν τα κεφάλαιά τους για να διευρύνουν τον κύκλο των κερδών τους και των εκμεταλλευομένων, ποντάρουν και οι ...κυνηγοί κεφαλαίων. Είτε προέρχονται από τη συγκυβέρνηση, είτε από κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους χωρίζοντας τους λεγόμενους επενδυτές σε αξιόπιστους και μη. Αποσιωπώντας ότι αποκλειστικό και μη διαπραγματεύσιμο κριτήριο για την οποιαδήποτε επένδυση είναι το κέρδος, του οποίου μοναδική πηγή είναι η κλοπή της εργατικής δύναμης και η λεηλασία του κοινωνικού πλούτου.