Η διαχρονική και προκλητική για τα λαϊκά στρώματα ενίσχυση του ντόπιου εφοπλιστικού κεφαλαίου από το σύνολο των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και η ακόρεστη δίψα του για ακόμα περισσότερες «διευκολύνσεις», ώστε να καταστεί περισσότερο «ανταγωνιστικό» στο διεθνή στίβο των θαλάσσιων μεταφορών, επιβεβαιώνονται από τα αποτελέσματα της έκθεσης της διεθνούς συμβουλευτικής εταιρείας The Boston Consulting Group (BCG), με θέμα: «Η εκτίμηση του αντίκτυπου της Ναυτιλίας στην Ελληνική Οικονομία και Κοινωνία».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το μέσο λειτουργικό κόστος του ελληνόκτητου στόλου είναι 23% «ανταγωνιστικότερο» από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Το στοιχείο αυτό είναι αποτέλεσμα και των υψηλότατων φοροαπαλλαγών, ανάμεσα σε άλλες παροχές, που απολαμβάνουν οι Ελληνες εφοπλιστές και του θεσμικού πλαισίου που τους εξασφαλίζει την ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των ναυτεργατών, κάτι που φυσικά δεν εντοπίζεται στην έκθεση. Ακριβώς αυτές οι ενισχύσεις είναι που προσφέρουν τη δυνατότητα στους εφοπλιστές να επενδύουν και σε άλλους τομείς της οικονομίας από τη δεκαετία του 1960 ήδη, όπως η ίδρυση ναυπηγείων και διυλιστηρίων, αερομεταφορέων και μεγάλων επενδύσεων σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα, όπως ενδεικτικά ανέφερε ο επικεφαλής της BCG στην Ελλάδα, Β. Αντωνιάδης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, η ναυτιλία έχει σήμερα 200.000 θέσεις εργασίας, νούμερο που αποτελεί το 4,5% της συνολικής απασχόλησης στην Ελλάδα, συνεισφέροντας το 7% του ΑΕΠ. Τη συνεισφορά των εφοπλιστών στην ελληνική οικονομία εκθείασε ο υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου Μ. Βαρβιτσιώτης, κατά την παρουσίαση της έκθεσης, λέγοντας ότι η ελληνική ναυτιλία είναι «διαχρονικό θύμα λαϊκισμού» και πρόσθεσε ότι οι εφοπλιστές δέχτηκαν το διπλασιασμό της φορολόγησής τους, προκειμένου «να βοηθήσουν τη χώρα» στην οικονομική κρίση.

Προς... ανταπόδοση των θυσιών τους, η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει το επόμενο διάστημα να υιοθετήσει αιτήματα των εφοπλιστών που θα οδηγήσουν στην αύξηση της ανταγωνιστικότητάς τους, όπως η απλοποίηση των διαδικασιών έναρξης ναυτιλιακών επιχειρήσεων, απευθείας έλεγχο της ναυτικής εκπαίδευσης μέσω της λειτουργίας ιδιωτικών ακαδημιών, «σταθερό και ανταγωνιστικό» θεσμικό πλαίσιο κ.ά.