Δημιουργός της θέσης του διαγράμματος είναι ο γνωστός και από το ομώνυμο άνοιγμα «Ρέτι» Ριχάρδος Ρέτι, ο οποίος ήταν παράλληλα συγγραφέας, συνθέτης προβλημάτων και σκακιστικών σπουδών.

Αρχικά φαίνεται ότι ο μαύρος έχει σίγουρη την ισοπαλία, αλλά ο Ρέτι ανατρέπει εδώ την γενική αρχή της στρατηγικής που θέλει τον Α να υπερέχει του Ι σε ανοιχτές θέσεις, ιδίως όταν υπάρχει παιχνίδι και στις δυο πτέρυγες. 1. Ιδ4+ Ργ5 (αν... 1... Ρβ7 2. Ρθ2 Ρα6 3. Ιβ3 Αζ4+ 4. Ρθ3 Ρβ5 5. Ρη4 Αβ8 - Καλό δεν είναι 5... Αγ7 6. ζ4 Ρβ4 7. α6 Αβ6 8. ζ5 Ρβ3 9. ζ6 Ρβ4 10. ζ7 και 1 - 0 6. ζ4 Ρβ4 7. ζ5 Ρβ3 8. ζ6 Ρβ4 9. ζ7 Αδ6 10. α6 και για ένα τέμπο ο Α δεν προλαβαίνει και τα δύο πιόνια. Τώρα όμως με Ργ5, το τέμπο λείπει από τα λευκά, για παράδειγμα: 2. Ιβ3 + Ρβ5 (όχι Ρβ4 3. α6) 3. Ρθ2 Αζ4+ 4. Ρθ3 Αβ8 5. Ρη4 Ρβ4 6. ζ4 Ρβ3 7. ζ5 Ρβ4 8. α6 Ρβ5 9. ζ6 Ρα6 10. ζ7 Αδ6 και ελέγχει το «ζ8»!

Αυτό σημαίνει ότι τα λευκά πρέπει να αναζητήσουν μια άλλη μέθοδο διεκδίκησης της νίκης. Ο Ρέτι φαντάστηκε αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιώντας την έννοια της αναγκαστικής κίνησης (Τσούκτσβανγκ) 2. Ρθ1! Φανταστική σύλληψη, χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του σκακιού και με ελάχιστους μιμητές στα χρόνια που ακολούθησαν: χάρη στην αποκεντροποίηση του Ρ, τα λευκά που θεωρητικά διαθέτουν την ελάχιστη κινητικότητα, κυριαρχούν απέναντι σε εξαιρετικά κεντροποιημένο Ρ και σε Α που κατέχει δύο διαγωνίους.

Η ιδέα της αναγκαστικής κίνησης είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με αυτή της υπεροχής χώρου, καθώς βασίζεται στην περιορισμένη κινητικότητα των αμυνόμενων κομματιών και η δύναμή της φαίνεται στην κυριαρχία της επιτιθέμενης πλευράς σε ελεύθερο χώρο. Ομως, αν παρατηρήσετε καλά υπάρχουν 4 κινήσεις του Ρ που ο λευκός παίζει 3. α6 και 6 κινήσεις του Α που όπου και να παίξει χάνεται με ΣΑΧ από τον Ιππο!