Την παρουσίαση του βιβλίου «Ο εμφύλιος πόλεμος στην Πελοπόννησο» του Αρίστου Καμαρινού, αξιωματικού της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, έκανε ο Ντίνος Μακρόπουλος, πρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Μεσσηνίας, καθώς λόγοι υγείας κράτησαν μακριά από την εκδήλωση τον Αρίστο Καμαρινό. «Η αληθινή ιστορία είναι ο αψευδής μάρτυρας του παρελθόντος, ο πολύτιμος δάσκαλος για το παρόν και ο σοφός σύμβουλος για το μέλλον. Χωρίς την αληθινή γνώση του χτες, δεν μπορείς να καταλάβεις το παρόν και να χαράξεις σωστή πορεία για το μέλλον. Ο Αρίστος Καμαρινός, όταν πήρε την απόφαση να γράψει το βιβλίο "Ο εμφύλιος πόλεμος στην Πελοπόννησο 1946-1949", ένα στόχο είχε: Να γράψει την αληθινή ιστορία για τον εμφύλιο πόλεμο στην Πελοπόννησο με προεκτάσεις που αγγίζουν όλη τη χώρα».

«Οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές - συνέχισε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Ντίνος Μακρόπουλος - καθοδήγησαν τις κυβερνήσεις της χώρας, το παρακράτος της Δεξιάς, τους προδότες και συνεργάτες των Γερμανών, με στόχο να οδηγήσουν την Ελλάδα σε εμφύλια σύρραξη. Οπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας, μόνο σε τέσσερις μήνες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, δολοφονήθηκαν 560 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και στις φυλακές κλείστηκαν πάνω από 30.000 στελέχη του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΕΛΑΝ και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής. Συνολικά, οι πολιτικοί κρατούμενοι στην περίοδο του Μονόπλευρου Εμφυλίου έφτασαν τους 85.000. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος.

Στο βιβλίο αυτό, ο Αρίστος Καμαρινός μάς δίνει πλήρη στοιχεία της συγκρότησης και ανάπτυξης του ΔΣΠ κατά στάδια, ανάλογα με την οργανωτική δομή και την αριθμητική δύναμη του ΔΣ. Σε κάθε περίοδο, ανάλογα με τις συνθήκες, κάνει ειδική αναφορά στη στρατηγική και τακτική του ΔΣΠ, αλλά και σε αυτήν των κυβερνητικών δυνάμεων. Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η πλήρης καταγραφή κάθε επιχείρησης του ΔΣΠ με όλες τις λεπτομέρειες, που είναι απαραίτητες για να βγάζει ο αναγνώστης τα συμπεράσματά του».

Αμέσως μετά, το λόγο πήρε ο Φώτης Ρηγανάκος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής Ανατολικής Πελοποννήσου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε: «Ηρθαμε σήμερα σύντροφοι να τιμήσουμε τους επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές, που έδωσαν τη ζωή τους και πάλεψαν για το δίκιο του λαού, για τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Οσον αφορά στη δράση του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο, παρά τη δυσκολία που είχε στον ανεφοδιασμό, η κύρια πηγή του ήταν ο αντίπαλος - στις γραμμές του συσπειρώθηκαν πάνω από 3.000 μαχητές. Το καλοκαίρι του 1948, το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου είναι ελεύθερο, ενώ λειτουργεί μέχρι και λαϊκό Διδασκαλείο. Στα τέλη του 1948, ξεκίνησαν μεγάλες επιχειρήσεις του στρατού και ύστερα από μάχες μέχρις εσχάτων και αφού είχε προηγηθεί η εκτόπιση των κατοίκων της υπαίθρου και οι συλλήψεις 5.500 πολιτών, η οργανωμένη αντίσταση του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο έπαψε να υπάρχει στις αρχές Αυγούστου του 1949.

Μέσα από αυτόν τον αγώνα, φάνηκαν οι αστείρευτες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας, η αυτενέργεια, η πρωτοβουλία, ο ηρωισμός, η ανιδιοτέλεια, η ένταξη της προσφοράς του ατόμου στο κοινωνικό σύνολο. Ανάμεσα στους λαϊκούς αγωνιστές που ανέδειξε ο αγώνας ήταν οι: Γκιουζέλης, Ρογκάκος, Κ. Κανελλόπουλος, Γιαννούκος, Πρεκεζές, Κονταλώνης, Κωνστανταράκος, Καμαρινός, Νικηταράς, Μπασακίδης, Ξυδέας, Σταθάκης, Σαρήγιαννης, Πέρδικας, Γιαννούσης, Γεωργόπουλος, Κούτρας, Σφακιανός, Σταυρόπουλος, Παναγόπουλος, Κώνστας, Αντζακλής, Δημόπουλος, Μουλόπουλος, Δασκαλοπούλου, Τσουκόπουλος κ.ά.

Εμείς οι νέοι της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας - κατέληξε ο ομιλητής - καλούμε τους νέους και τις νέες να στρατευτούν μαζί μας στην ομορφιά της οργανωμένης πάλης, του αγώνα για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό. Εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για ένα σοσιαλιστικό αύριο της νεολαίας και του λαού μας, για να βρουν ανάπαυση οι νεκροί μας».

Στη συνέχεια, ακολούθησε γλέντι με εκλεκτούς μεζέδες, χορούς και τραγούδια, αντάξιο των αντάρτικων παραδόσεων του λαού μας, που αποτέλεσε και το επιστέγασμα της εκδήλωσης.