Οι χαμηλοί τόνοι της συνεδρίασης της ΚΟ δεν απέτρεψαν την έκφραση ενός γενικευμένου κλίματος δυσαρέσκειας, όπως αποτυπώθηκε από την «γκρίνια» των τοποθετήσεων των βουλευτών. Εξέλιξη που δεν αποφεύχθηκε ούτε με την προσπάθεια του πρωθυπουργού να προσδώσει στην ομιλία του και χαρακτήρα αναζωπύρωσης του δικομματικού καυγά, αφού επιτέθηκε στη ΝΔ, κάνοντας λόγο για «αντιπολίτευση της αλαζονείας, της ανευθυνότητας και της απραξίας», ούτε με την «υπόσχεσή του» ότι το ΠΑΣΟΚ θα ξανακερδίσει τις εκλογές, αφού, όπως ισχυρίστηκε «η πιο αληθινή σφυγμομέτρηση είναι η ετυμηγορία του λαού».

Από τους βουλευτές που μίλησαν, ο Τ. Μαντέλης επιτέθηκε ευθέως στην ηγετική ομάδα, λέγοντας ότι αφού πρώτα συμφώνησαν για τα ασφαλιστικά μέτρα, μετά «λάκισαν», προσθέτοντας ότι «αυτή η παρέα δεν μπορεί να βγάλει πέρα μάχες»... Ο Ρ. Σπυρόπουλος διαπίστωσε ότι έχει τεθεί ερώτημα, αν ο κ. Σημίτης μπορεί να αντεπεξέλθει στην παρούσα συγκυρία, ενώ ο Χ. Κουρουπλής μίλησε για «δεξιά προσέγγιση στο Ασφαλιστικό». Στις απαισιόδοξες προβλέψεις προστέθηκε εκείνη του Λ. Αποστολίδη, ο οποίος εκτίμησε ότι «αν χαθεί η μάχη του Ασφαλιστικού, τότε θα χαθεί και η εξουσία για το ΠΑΣΟΚ». Από την πλευρά τους, ο μεν Στ. Μανίκας υποστήριξε ότι δεν επιτρέπεται η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και ο Σ. Βαλυράκης επέκρινε την ηγεσία διότι έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ και κυβέρνηση και... αντιπολίτευση. Ας σημειωθεί ότι ο Θ. Κατσανέβας στην ομιλία του ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να ξαναθέσει υποψηφιότητα για βουλευτής υπό την ηγεσία του Κ. Σημίτη. Οσο για τον Β. Κοντογιαννόπουλο, ήταν ο μόνος που είδε αισιόδοξα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, υπεραμυνόμενος των μέτρων που η κυβέρνηση έχει - υποτίθεται - αποσύρει...

Από την πλευρά του ο Κ. Σημίτης ζήτησε στη δευτερολογία να γίνει προσπάθεια για «να ανατάξουμε το κλίμα». Φρόντισε δε να απαντήσει την κριτική κατά της ηγετικής ομάδας, με τόνο που έδειξε ότι το θέμα αφορά και τον ίδιο προσωπικά: «Δεν είμαστε τυχαίοι εκεί που βρισκόμαστε. Εχουμε εκλεγεί», ισχυρίστηκε και συμπλήρωσε: «Εχουμε την ικανότητα... να αποδώσουμε».

Προσποιήθηκε, δε, σε μια προσπάθεια να κάνει μια κίνηση συμφιλίωσης με τους πρωτοκλασάτους, αλλά και υπενθυμίζοντας εμμέσως πως έλαβαν όλοι μαζί τις αποφάσεις για το Ασφαλιστικό και επομένως είναι συνυπεύθυνοι, ότι «τα μέλη της κυβέρνησης και του ΕΓ έχουμε επίγνωση των αντιδράσεων και είμαστε ευαίσθητοι στις αντιδράσεις».

Ωστόσο, και στη δευτερολογία του φρόντισε για μια ακόμα φορά να προϊδεάσει για την αντεπίθεση της κυβέρνησης: «Δε θα πρέπει να παρασυρθούμε από την εντύπωση που δημιουργήθηκε» από τις κινητοποιήσεις, όπως είπε, και συμπλήρωσε: «Δεν πρέπει να χάσουμε τους στόχους μας ή να αμφιβάλλουμε για τη δική μας πορεία».

Εξηγώντας λίγο αργότερα τι εννοεί μιλώντας για την κυβερνητική πορεία στο Ασφαλιστικό έφερε ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Και το '85, είπε, είχα εισηγηθεί μια αλλαγή οικονομικής πολιτικής και τότε υπήρχε μεγάλη αντίδραση... Και όμως - συνέχισε - αυτή η πολιτική... αύξησε τα χρήματα τα οποία είχε ο λαός στη διάθεσή του» (σ.σ.: πρόκειται για το «σταθεροποιητικό πρόγραμμα» 1985-'87)! Συνεπώς, κατά τον πρωθυπουργό, όπως «πέρασε» τότε η πολιτική του, θα «περάσει» και τώρα...

Τέλος, ας σημειωθεί ότι ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί τις υπόλοιπες «κεντροαριστερές» κυβερνήσεις της ΕΕ, καλώντας τους επικριτές τους να πουν «ποιος είναι ο άλλος δρόμος». Προχωρώντας δε παραπέρα, και μιλώντας απαξιωτικά για τις αντιδράσεις εναντίον της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης» ανέφερε: «Το Σιάτλ ήταν μια διαμαρτυρία... Το Σιάτλ, όμως δε δίνει πολιτική».