Στο λεκανοπέδιο Αττικής, η ΕΥΔΑΠ, εδώ και χρόνια, έχει μετρήσει ότι τα μπαζωμένα ρέματα απλώνονται σε μήκος τουλάχιστον 550 χιλιομέτρων. Αλλά το μητρώο χειμάρρων και ρεμάτων όπου να αποτυπώνεται η κατάσταση μέσα από παλαιότερες αεροφωτογραφίες μένει στα χαρτιά. Υπολογίζεται πως στο Λεκανοπέδιο το χτίσιμο όλων των εκτάσεων, για τις οποίες έχει αναγνωριστεί δικαίωμα οικοδόμησης, αντιστοιχεί σε πόλη 15 εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς φυσικά τα αντίστοιχα αναγκαία αντιπλημμυρικά.

Σε κάθε περίπτωση, η αναζήτηση των αιτιών κάθε πλημμύρας ακουμπά: Στις επεκτάσεις των σχεδίων πόλης που έγιναν χωρίς εξασφάλιση αναγκαίων έργων υποδομής. Στις νομιμοποιήσεις καταπατήσεων και την κάλυψη ρεμάτων για να γίνουν σπίτια ή λεωφόροι. Στο παράλληλο χτύπημα των δασών με εξαιρέσεις από τις αναδασώσεις καμένων εκτάσεων.

Ολα τα παραπάνω ήταν και είναι γνωστά. Σε ανύποπτη εποχή, όταν έρεε ποτάμι το χρήμα για έργα του «2004», το ΚΚΕ παρουσίασε μεγάλη μελέτη για τα αντιπλημμυρικά. Στη σχετική συνέντευξη Τύπου κατήγγειλε ότι «παραβιάζεται συνεχώς βάναυσα η φύση, με την ανεξέλεγκτη και χωρίς κανέναν προγραμματισμό δόμηση, με τις καταπατήσεις και τα μπαζώματα ρεμάτων, αλλά και με τις πολλές και καταστροφικότατες πυρκαγιές (ως αποτέλεσμα της αντιδασικής πολιτικής) που αποψιλώνουν ραγδαία τα δάση της χώρας μας δίνοντας "έδαφος" στην ανεξέλεγκτη ροή του νερού».

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, Νοέμβρη 2012, σε ημερίδα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας και του Συνδικάτου Αθήνας, με θέμα «Αντιμετώπιση της ανεργίας και της αναδουλειάς στον κλάδο των κατασκευών - Η πρότασή μας για την ανάπτυξη του κλάδου», στην κεντρική εισήγηση μπήκε συνολικά το θέμα των υποδομών και μέτρων προστασίας του λαού από κάθε είδους φυσικές καταστροφές:

«Περιοχές πλημμυρίζουν λόγω έλλειψης αντιπλημμυρικών έργων. Εκατοντάδες χιλιάδες δημόσια κτίρια, αλλά και κατοικίες που κατασκευάστηκαν πριν το 1982, είναι ευάλωτα σε ένα νέο σεισμό, δεδομένου ότι οι σεισμοί του '81 και του '99 ήδη τα έχουν καταπονήσει (...) Μετά το σεισμό του 1999, 429 σχολικές μονάδες στην Αττική, από τις 2.463, ποσοστό 17,4%, που ελέγχθηκαν κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση. Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό, μερικές δεκάδες, έχει αποκατασταθεί, ενισχυθεί ή αντικατασταθεί. Το 50% των σχολικών κτιρίων πανελλαδικά είναι 30-50 χρόνων, δηλαδή, πριν το νέο οικοδομικό κανονισμό του 1982, και χρειάζονται άμεσα κατασκευαστικές βελτιώσεις, ενισχύσεις, αντικατάσταση με νέα σύγχρονα σχολεία (...) Μόνο το 30% των σχολικών κτιρίων έχουν επαρκή μόνωση, το υπόλοιπο 70% όταν βρέχει έξω, βρέχει και μέσα (...) το 80% των 4 εκατομμυρίων κτιρίων της χώρας έχουν κτισθεί πριν το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός και επομένως χρειάζονται έλεγχο και ενισχύσεις».

Υπάρχει, δηλαδή, αντικείμενο να δουλέψει ο εργατόκοσμος. Οι κυβερνώντες καμώνονται ότι δεν το βλέπουν, γιατί δεν είναι προτεραιότητά τους τέτοια έργα, πολύ περισσότερο κεντρικά σχεδιασμένα.

Και σε αυτό το ζήτημα, διέξοδο ολοκληρωμένη, με βάση τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, μπορεί να δώσει μόνο η οικονομία που σχεδιάζεται και εφαρμόζεται με προτεραιότητα τις λαϊκές ανάγκες. Με σύσταση ενιαίου δημόσιου κατασκευαστικού φορέα, που θα κατέχει το σύνολο των μέσων παραγωγής, θα κατανέμει σχεδιασμένα την κρατική χρηματοδότηση και θα αναλαμβάνει τον προγραμματισμό και την υλοποίηση των έργων σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, την ιεράρχηση κατασκευής μεγάλων έργων ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας.

Οι προτάσεις του ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να γίνουν υπόθεση λαϊκής πάλης. Ταυτόχρονα, όμως, απαιτούν κεντρικό σχεδιασμό από μια εξουσία που θα ασκεί πολιτική για το λαό και όχι τα μονοπώλια. Τη λαϊκή εξουσία, που να οικοδομεί λαϊκή οικονομία.