Γράμματα, λέξεις, νότες, εικόνες. Μπροστά στα μάτια μας περνά η 95χρονη Ιστορία του ΚΚΕ. «Τρία κόκκινα γράμματα/ σεμνή υπογραφή του λαού μας / στις λεωφόρους του μέλλοντος». Συνεχίζουμε. Κρατάμε ψηλά τη σημαία.

Κομμουνιστές και κομμουνίστριες, εμπνέονται, διδάσκονται, μελετούν, αφηγούνται, παλεύουν και γράφουν τις νέες σελίδες της Ιστορίας. Με το δικό τους κόκκινο αίμα, με το δικό τους ιδρώτα, το δάκρυ, τις στερήσεις, με το γέλιο και την υπομονή, το πείσμα και την επιμονή, τις πίκρες και τη χαρά, τραβούν μπροστά κι ανοίγουν το δρόμο για την οριστική απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Για το νέο κόσμο το σοσιαλισμό.

Η μεγάλη εκδήλωση για τα 95χρονα του ΚΚΕ, που οργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας και πραγματοποιήθηκε την 1η του Δεκέμβρη, κατάφερε να αναδείξει τούτο το μεγαλείο, που περνά από γενιά σε γενιά, τροφοδοτείται αδιάκοπα και εξακολουθεί.

Μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος, που δραστηριοποιούνται στα καλλιτεχνικά σχήματα των Οργανώσεων, στις πολιτιστικές ομάδες των Λαϊκών Επιτροπών και των Συλλόγων Γυναικών, δούλεψαν ακούραστα για μέρες. Διάβασαν δεκάδες βιβλία, συγγραφέων, ποιητών, ιστορικών, δούλεψαν πάνω στα κείμενα, επέλεξαν αποσπάσματα, διάλεξαν τα τραγούδια και τη μουσική που θα παρουσιάσουν με ένα βιολί και μια φωνή. Οπτικοακουστικό υλικό, θεατρικό αναλόγιο, σκηνικά, μουσική και τραγούδι, βιντεοσκοπημένες μαρτυρίες εργατών που συμμετείχαν στην ηρωική εξέγερση του Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη και μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, έμπλεξαν όμορφα και δημιούργησαν το μεγάλο δυνατό αφιέρωμα στην 95χρονη Ιστορία του ΚΚΕ.

Πρωταγωνιστής η εργατική τάξη και το κόμμα της. Η ιστορία ξεκίνησε από το 1917 και ένα χρόνο μετά πέρασε στη δημιουργία του ΚΚΕ, τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία του Μεταξά, τη συμβολή του Κόμματος στην ηρωική αντίσταση, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, στην οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης του λαού κατά τη δεκαετία του '50 και του '60 και στον αντιδικτατορικό αγώνα, έφτασε μέχρι την τελευταία δεκαετία του προηγούμενο αιώνα. Εκλεισε με το πρωτοσέλιδο του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», όταν κατέβαινε η Κόκκινη Σημαία στο Κρεμλίνο: «Σύντροφοι, ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ! Ο σοσιαλισμός θα νικήσει. Η επανάσταση θα νικήσει. Ο αγώνας των εργαζομένων για καλύτερες μέρες, το αίμα που χάθηκε δεν θα πάει χαμένο. Η τεράστια προσφορά του σοσιαλισμού παραμένει βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση των λαών όλου του κόσμου. Η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί μόνο με την πάλη των ίδιων των λαών. Εμείς οι κομμουνιστές χρεωνόμαστε με μεγάλες ευθύνες. Κρατάμε ψηλά την ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ! Εκατομμύρια κομμουνιστές σ' όλο τον κόσμο την κρατάνε ψηλά. Αύριο θα υψωθεί από ακόμα περισσότερους».

Μέσα από τα κείμενα κομμουνιστών και άλλων Ελλήνων λογοτεχνών που έγραψαν για την εργατική τάξη της Ελλάδας και το Κόμμα της, το ΚΚΕ, για την παγκόσμια εργατική τάξη, τους αγώνες και τα δίκια της, αναδείχτηκε ότι πολλοί πήραν τη θέση τους στην πρώτη γραμμή, εργάτες στο πόστο τους, στρατιώτες στη σκοπιά τους, και περήφανα έδωσαν και το δικό τους «παρών» στο κάλεσμα των καιρών. «Λογοτέχνες που θα γεμίσουν τα αλφαβητάρια της επανάστασης, τα μελλοντικά σχολικά βιβλία του λαού», όπως τόνισαν οι διοργανωτές.

Παρουσιάστηκαν αποσπάσματα από τα έργα:

«Οι σκλάβοι στα δεσμά τους» του Κώστα Θεοτόκη.

«Τα παιδιά της θύελλας» - «Η κυριαρχία των μαζών» του Θέμου Κορνάρου.

«Το μεγάλο παιδί» του Κώστα Παρορίτη.

«Οι ρίζες του ποταμού» του Ζήση Σκάρου.

«Υπολείμματα επαγγέλματος» της Ελλης Αλεξίου.

«Αληθινή απολογία του Σωκράτη» του Κώστα Βάρναλη.

«Εν Θεσσαλονίκη» - «Εν Θεσσαλονίκη - μέσα στα πλήθη» της Ελευθερίας Δροσάκη.

«Σούρουπο στη συνοικία» - «το δικό μας χαμόγελο» του Γιάννη Ρίτσου.

«Το Ελασιτάκι» της Μέλπως Αξιώτη.

«Το χρονικό μιας εποποιίας» του Βασ. Αποστολόπουλου.

«Μακρόνησος - προχειροστημένο μεγάλο αντίσκηνο» - «Οι αξεδίψαστοι της ζωής» του Γιώργου Φαρσακίδη.

«Οδός αβύσσου αριθμός μηδέν» του Μενέλαου Λουντέμη.

«Το δόκανο» του Γιάννη Παπαοικονόμου.