«(...) στη δική μας χώρα, το σύστημα του κοινωνικού κράτους και της κρατικοδίαιτης οικονομίας ήταν εντελώς στρεβλό και οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια εκεί που φτάσαμε και βρισκόμαστε. Στην εφαρμογή του το κοινωνικό κράτος ισοδυναμούσε με ανορθολογισμό και λεηλασία και το ίδιο ίσχυε στην κρατικοδίαιτη οικονομία που, εκτός των άλλων, συνέβαλε αποφασιστικά στην εκμηδένιση της παραγωγής και στην υποβάθμιση της παραγωγικότητας. Σε όλα αυτά πρωταρχικός ήταν και είναι ο ρόλος της Δημόσιας Διοίκησης, που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο ελάχιστο στις ευθύνες της, καθώς αδυνατούσε πλήρως να καθοδηγήσει, να ασκήσει έλεγχο, να εξυπηρετήσει, να εξελιχθεί, να εκμεταλλευθεί τις νέες τεχνολογίες και γενικά να επιβάλει ένα στοιχειώδες πλαίσιο λειτουργίας στην κοινωνία, με τα γνωστά αποτελέσματα». Η εκτίμηση σε άρθρο της «Καθημερινής» 27/12/2013. Αυτό που δε λέει είναι ότι αυτή η «Δημόσια Διοίκηση» είναι το δικό τους αστικό κράτος, που συνέβαλε και συμβάλλει στην ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων με επιδοτήσεις παντός είδους, με δημόσιες επενδύσεις σε όφελός τους. Κρύβει ότι δεν υπάρχει μη κρατικοδίαιτη οικονομία. Η κρίση σε συνδυασμό με το μεγάλο χρέος δυσκολεύει τώρα τη χρηματοδότηση των καπιταλιστών γι' αυτό φωνάζουν. Μιλούν για εκμηδένιση της παραγωγής (μέγα ψέμα) και παραγωγικότητας γιατί θέλουν επιδοτήσεις για να κάνουν επενδύσεις σε νέα μέσα παραγωγής. Οσο για το «κοινωνικό κράτος», που πάντα ήταν πίσω από τις λαϊκές ανάγκες, το λένε στρεβλό για να ξηλώνουν εργατικές, λαϊκές κατακτήσεις.