«Η Ευρώπη μετά την κρίση του 2008 βρίσκεται σε μια διαρκή στασιμότητα, μία οικονομική κατάσταση μηδενικής ανάπτυξης. Είναι ορατή η δημιουργία ενός ρήγματος ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο, ενώ ταυτόχρονα διευρύνθηκαν οι εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες στο εσωτερικό των περισσότερων χωρών. Οι πολιτικές δυνάμεις χωρίστηκαν σε δύο μεγάλες κατηγορίες, αυτές που θεωρούν πως οι πολιτικές λιτότητας είναι η ενδεδειγμένη στρατηγική διαχείρισης της κρίσης και αυτές που αναζητούν μια στρατηγική ανάπτυξης μέσα από μηχανισμούς αλληλεγγύης και αμοιβαίας στήριξης των ευρωπαϊκών οικονομιών». Αυτά γράφει στην «Αυγή» 28/12/2013 ο Γ. Σταθάκης. Εκφράζοντας την αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνοχή της ΕΕ του κεφαλαίου, λες και αν διαλυθεί θα έρθει η συντέλεια του κόσμου για τους λαούς που η ΕΕ τούς κρατά σε διαρκή κόλαση. Προβάλλει η διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων. Μα αυτές είναι συνέπεια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για την «αλληλεγγύη και αμοιβαία στήριξη των οικονομιών» αυτή υπάρχει στην επίθεση ενάντια στους λαούς. Μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων, υπάρχουν οξύτατοι ανταγωνισμοί για τα μερίδια στην αγορά και τα κέρδη και αυτό καμιά πολιτική στον καπιταλισμό δεν μπορεί να το αλλάξει. Να γιατί μοναδική διέξοδος για τους λαούς είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική - λαϊκή εξουσία.