Η «Δικαιοσύνη», λένε διάφοροι αστοί δημοσιολόγοι, θα σώσει τον τόπο. Αποκαλύπτει τις μίζες, τα σκάνδαλα, «καθαρίζει» τη διαφθορά, προστατεύει το «δημόσιο συμφέρον». Εδώ έχουμε μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: Πρώτον, η «Δικαιοσύνη» προβάλλεται ως παράγοντας που συμβάλλει στην κάθαρση από τους «μη υγιείς επιχειρηματίες». Δεύτερον, αντιμετωπίζοντας τους δημιουργούς των σκανδάλων, θα απαλλάξει την οικονομία από τις αιτίες της κρίσης, των ελλειμμάτων, των χρεών. Τρίτον, η «Δικαιοσύνη» δεν κάνει διακρίσεις, τιμωρεί τα λαμόγια πολιτικούς. Ο θεσμός της αστικής Δικαιοσύνης προβάλλει αναβαθμισμένος ως καταλύτης μέσα σε μια διαδικασία που έχει ενδοαστικές αντιπαραθέσεις και ανακατάταξη στο πολιτικό σύστημα.