Οι τρόποι χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και ο τρόπος χειρισμού του υπερδανεισμού τους, κεντρικό στοιχείο της αντιπαράθεσης για το μείγμα διαχείρισης που θα οδηγήσει γρηγορότερα σε ανάπτυξη, ήταν στο επίκεντρο της ημερίδας που οργάνωσε χτες ο ΣΕΒ, με θέμα τη «χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και το ρόλο των τραπεζών».

Ο πρόεδρος των βιομηχάνων Δ. Δασκαλόπουλος, προλογίζοντας, επανέλαβε ότι η «συνταγή του μνημονίου δε βγάζει πλέον πουθενά (...) έχει καταλήξει να μειώνει συνεχώς το εισόδημα και ν' αυξάνει τους φόρους», βλέποντας τη διέξοδο για τους επιχειρηματίες στη «μόνιμη αναπτυξιακή δυναμική», στις μεταρρυθμίσεις που «ανοίγουν τις αγορές στον ανταγωνισμό», στη «δημιουργική επιχειρηματική δράση».

Με άλλα λόγια, ζήτησε να επιταχυνθούν οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για ν' ανακάμψει, μαζί με την πρόσβαση σε κρατική και τραπεζική χρηματοδότηση. Διέβλεψε, ακόμα, ανάκαμψη της οικονομίας, καθώς φαίνεται ότι «φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού. Ας μη βαυκαλιζόμαστε, όμως, ότι θα έρθουν, νομοτελειακά, καλύτερες μέρες».

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος έδωσε έμφαση στο «νέο πλαίσιο παροχής πιστώσεων και διαχείρισης κινδύνων» από την πλευρά των τραπεζών, σημειώνοντας ότι σε κανέναν κλάδο, πέρα από τις τράπεζες, «δεν έχει σημειωθεί τέτοιας ή έστω μικρότερης κλίμακας αναδιάρθρωση, παρά το γεγονός ότι οι πρωτόγνωρες συνθήκες την καθιστούσαν αναγκαία».

Συμπληρώνοντας τον προηγούμενο, ο επικεφαλής του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς Μ. Σάλλας είπε ότι «είναι η κατάλληλη στιγμή να ενισχυθεί ο ιδιωτικός χαρακτήρας των τραπεζών, καθώς το τελευταίο διάστημα έχει εκδηλωθεί μεγάλο ενδιαφέρον από ξένα κεφάλαια να επενδύσουν στις ελληνικές τράπεζες». Σύμφωνα με τον ίδιο, «πολλές επιχειρήσεις - κλάδοι ολόκληροι σε αρκετές περιπτώσεις - είναι και υπερδανεισμένες και με πρόβλημα ρευστότητας».

Στις προτεινόμενες λύσεις, για τις επιχειρήσεις που είναι σε θέση ν' ανακάμψουν, είναι η «"μετοχοποίηση" μέρους του δανεισμού, η συγχώνευση ή εξαγορά μεταξύ εταιρειών του κλάδου που θα έδινε συνέργειες».

Σ' αυτό το πλαίσιο, έβαλε στο τραπέζι τα παρακάτω:

-- Θεσμοθέτηση «σύγχρονων διαδικασιών» και μεθόδους αναδιάρθρωσης/εξυγίανσης μεγάλων και μεσαίων επιχειρήσεων με πρωτοβουλία των τραπεζών, σε περίπτωση ληξιπρόθεσμων οφειλών μακράς περιόδου.

-- Βελτίωση στο φορολογικό καθεστώς που διέπει τη συγκέντρωση κεφαλαίου των επιχειρήσεων, όπως στην περίπτωση εξαγορών, συγχωνεύσεων, απόσχισης κλάδων.

-- Ειδικό φορολογικό καθεστώς για εταιρείες χαρτοφυλακίου εισηγμένες σε οργανωμένες αγορές που χρηματοδοτούν μεσομακροπρόθεσμα ή εξυγιαίνουν με κεφάλαιά τους επιχειρήσεις. Πρόκειται για επιχειρήσεις υψηλού ρίσκου που υπόσχονται μεγάλα κέρδη στους μετόχους τους.

Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση γύρω από την ελάφρυνση και τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, ο Μ. Σάλλας έβαλε στο τραπέζι: Τη μείωση των επιτοκίων κατά 50%, τη διασφάλιση σταθερών επιτοκίων μέχρι το 2020, τη μετακύλιση ομολόγων (17,5 δισ. ευρώ) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων κεντρικών τραπεζών (με λήξη το 2014 και 2015) για τουλάχιστον 15 έτη, καθώς και τη μεταφορά χρέους ύψους 25 δισ. ευρώ από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (TΧΣ) στο μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).

Ο εκπρόσωπος του ΤΧΣ Γ. Κουτσός σημείωσε ότι η δράση του Οργανισμού λήγει το 2017, παρουσιάζοντας ως «μεγάλη επιτυχία» αν μέχρι τότε οι τράπεζες έχουν βρεθεί σε ιδιωτική κατοχή και το ΤΧΣ επιστρέψει τα χρήματα στο Δημόσιο. Σημείωσε ότι υπάρχουν αρκετές συνομιλίες με ξένους που επιθυμούν να «επενδύσουν» στον ελληνικό τραπεζικό κλάδο.

Το «ενδιαφέρον» αυτό ενδεχόμενα να σχετίζεται και με τον επιχειρηματικό πόλεμο που συνοδεύει τις αποκαλύψεις για σκάνδαλα σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως το ΤΤ, που πλέον σχετίζονται με τις λεγόμενες «συστημικές τράπεζες». Σύμφωνα, τέλος, με το διευθύνοντα σύμβουλο της Price Waterhouse, τα «κόκκινα δάνεια» των τραπεζών (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) φτάνουν στα 70 δισ. ευρώ ή στο 32% των χορηγήσεων, ενώ ο ίδιος εκτίμησε ότι θα φτάσουν στο 40%.