«Από το 2009 έως το 2011, η μετανάστευση Ελλήνων προς χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυξήθηκε κατά 170%. Το 2012, ένας στους τέσσερις Ελληνες επιθυμούσε να μεταναστεύσει μόνιμα. Την παρούσα φάση χαρακτηρίζει η φυγή όχι ανειδίκευτων εργατών αγροτικής καταγωγής, αλλά επιστημόνων και τεχνικών με πανεπιστημιακή εκπαίδευση, η οποία έχει πληρωθεί αδρά από τις οικογένειες καταγωγής και το ελληνικό κράτος. Οι νέοι και οι άνεργοι πρέπει να οπλιστούν με κίνητρα, διευκολύνσεις και ευκαιρίες για να μπουν τώρα, αμέσως, στην εργασία. Σε μεταβατικές δουλειές που θα οργανώσει το κράτος, ως μεγάλος εργοδότης ανάγκης, αλλά και σε δουλειές που πρέπει να ξαναδημιουργηθούν επειγόντως στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, που προσφέρει το 85% των θέσεων εργασίας στην Ελλάδα. Το ισχύον περιβάλλον της φοροεπιδρομής απαγορεύει σε οποιονδήποτε να ανοίξει επιχείρηση ή να εργαστεί ως ελευθεροεπαγγελματίας έντιμα» («Καθημερινή», 24/1/2014). Ξαναθυμήθηκαν οι αστοί τον Κέινς; Αρχισαν να νοιάζονται για τους ΕΒΕ; Χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής θέλουν, φοροελαφρύνσεις, διαπραγμάτευση για μείωση του χρέους για να πάρουν χρήμα για επενδύσεις. Θέλουν συμμάχους τους ΕΒΕ και τους επιστήμονες και τεχνικούς ως στελέχη των επιχειρήσεών τους. Για τη μεγάλη μάζα των εργατών έχουν διαμορφώσει μόνιμα ζωή εξαθλίωσης.