Από όλα τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής. Από τη μια η σταδιακή εγκατάλειψη από τον ΣΥΡΙΖΑ όποιων διακηρύξεων και όποιας συνθηματολογίας φαινόταν «ριζοσπαστική», αποκαλύπτοντας τον πραγματικό χαρακτήρα της πρότασής του. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα ξεμασκαρεύτηκε σε ένα θέμα που αποτελούσε βασικό άξονα της πολιτικής του επιχειρηματολογίας. Αποδείχτηκε ασυνεπής ως προς τις προσδοκίες που καλλιεργούσε σε εργατικά λαϊκά στρώματα. Αποδείχθηκε όμως συνεπής ως προς το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής του. Δηλαδή το γεγονός ότι μοιραζόταν την ίδια ανησυχία για το χρέος και τη διευθέτησή του με τις «μνημονιακές κυβερνήσεις» όχι βεβαίως για να ξαλαφρώσει το λαό από τα βάρη, αλλά για να εξυπηρετήσει τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Σε όλες τις εκδοχές της η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος έχει ως δεδομένη τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμούς, η ρύθμισή του προβάλλεται ως όρος για τον επαναδανεισμό - αφού όλοι γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρχει καπιταλιστική οικονομία που να μην προχωρά σε εξωτερικό δανεισμό - και βεβαίως έτσι την αναγνώρισή του και το φόρτωμα της αποπληρωμής του στις λαϊκές πλάτες. Σίγουρα έχει διαφορές από το πώς το αντιμετώπισαν οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, πού όμως διαφέρει στους στόχους, στη στρατηγική αντιμετώπιση; Πουθενά.

Τίποτα το διαφορετικό απ' τα παραπάνω δεν λένε οι άλλες δυνάμεις της διαχείρισης. Διευθέτηση του χρέους για να γίνει βιώσιμο ζητάνε όλες, αναγνωρίζοντας ότι διαφορετικά είναι αδύνατον να ανακάμψει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Τα ψίχουλα που τάζει στο λαό, τα τάζουν και οι υπόλοιποι, συνδέοντάς τα μάλιστα, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πορεία των ρυθμών ανάπτυξης. Για παραγωγική ανασυγκρότηση μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο όνομά της πίνουν νερό κι όλα τα άλλα κόμματα, μαζί βεβαίως οι ενώσεις των καπιταλιστών, όπως ο ΣΕΒ κ.ά. Ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, πρωτογενή πλεονάσματα, δημοσιονομική σταθερότητα θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτά επιτυγχάνονται με τον τρόπο που καλά πλέον γνωρίζει ο λαός. Σταθερότητα και «κοινωνική συνοχή» αποζητά και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι αστοί και οι θιασώτες της εξουσίας τους που θέλουν το λαό στη γωνία.